asajadi84

نمی دونن که توی پنل ادمین آی پی بورد کنار نام کاربری طرف آی پی هم نوشته میشه

سلام. محدودیت تاپیک ارسالی فقط برای کاربرای عادیه و به محض رنگی شدن این محدودیت برداشته میشه. از این نظر این کار خیلی خوبه. چون افرادی که رنگی نیستن زیاد آشنایی با قوانین ندارن و ممکنه اسپم بدن که با این راه جلوگیری میشه محدودیت در سرعت ارسال تاپیک هم اون جا به درد می خوره که دستت میخوره یا سرعت اینترنت خوب نیست یا به هر دلیلی یه پست دو بار ارسال میشه. از این طریق جلوش گرفته میشه. ولی سایز ادیتور رو بزرگ کنن موافقم

میتونید روی خروجی که برای تست میذارید یه تغییری ایجاد کنید که کسی نتونه به اسم خودش استفاده کنه مثلاً اولش پیام بده این برنامه تنها برای تست کاربران است و نسخه ی نهایی کافه بازاری نیست یا به سلیقه ی خودتون یه بلایی سرش بیارید

سلام. اگه میشه یه امکانی بهش اضافه کنید که خودش بپرسه توی چه مارکتی عملیات انجام بشه! مثل این عکس:

پروژه ها: در آخرین بخش کتاب به بررسی روند طراحی 4 پروژه ی بسیار ساده می پردازیم. سعی شده است که مباحث گفته شده در بخش های قبلی کتاب در طراحی پروژه های فوق لحاظ شود. پروژه ی اول: برای طراحی پروژه ی فوق ابتدا لایه ی جدیدی ایجاد کرده و با براش تمامی آن را پر می کنیم (راه های دیگری نیز برای پر کردن کامل لایه هست). همچنین می توان قفل لایه ی Background را حذف کرده و از آن به عنوان پس زمینه استفاده کرد. در Layer Style لایه، گزینه ی Gradient Overlay را انتخاب کرده و گرادیانتی با دو رنگ آبی کم رنگ و آبی پررنگ ایجاد می کنیم. برای کشیدن هلال ماه لایه ی جدیدی ایجاد می کنیم. با ابزار انتخاب دایره ای رسم کرده و سپس با فشردن کلید alt (کاهنده ی ناحیه ی انتخابی) دایره ی کوچک تری از داخل آن حذف می کنیم. ناحیه ی باقیمانده را با براش پر کرده و در Layer Style با استفاده از سربرگ Bevel & Emboss به آن برجستگی می دهیم. پروژه ی دوم: از آن جایی که در این پروژه متن به کار رفته است و یک گرافیست حتی معمولی (!) باید با نام فونت های فارسی آشنایی کوچکی داشته باشد در ادامه چند فونت مطرح را معرفی کرده ایم. در اکثر تایپوگرافی های فارسی از فونت های «ایران نستعلیق» و «انتظار ظهور» استفاده ی بیشتری می کنند. برای شروع ابتدا پروژه ای با اندازه ی موردنیاز ایجاد می کنیم. برای راحتی کار اندازه ی عکس ها در شبکه های اجتماعی مختلف در جدول فوق آورده شده است. در بخش Layer Style لایه ی عکس در سربرگ Gradient Overlay گرادیانتی شبیه پرچم ایران طراحی کرده و Blend Mode آن را بر روی Color قرار می دهیم. متن موردنظر را با فونت انتظار ظهور تایپ کرده و در بخش Layer Style با استفاده از سربرگ Stroke به آن حاشیه می دهیم. در آخر اسم خواننده را با فونت زَر اضافه می کنیم. پروژه ی سوم: ابتدا متنی را با فونتی کوچک می نویسیم و سپس لایه ی آن را Rasterize می کنیم. متن موردنظر در عکس عبارت «نمی دانید چه چیزی را دانلود کنید؟؟» است. با استفاده از ابزار Blur (مات کردن) آن را تا حدی که قابل خواندن بماند مات می کنیم. عبارت دیگری را تایپ می کنیم که در این عکس «دانلود بازی ها و نرم افزارهای پیشنهادی ما» است. با استفاده از پنل کاراکتر تکه تکه هایی از متن را انتخاب کرده و به جهت زیبایی بدون هیچ قاعده ی خاصی کوچک و بزرگ می کنیم. از لایه ی متنی یک کپی گرفته و در زیر لایه ی متنی اصلی قرار می دهیم. فونت توخالی انتظار ظهور را انتخاب کرده و آن را با فشردن کلیدهای Ctrl+T از دو طرف کمی می کشیم (البته اگر از فونتی استفاده کنیم که همزاد (!) توخالی (outline) نداشته باشد با توضیحات کتاب باز هم می توان چنین لایه ای را طراحی کرد. کافی است در لایه Fill Opacity را صفر کنیم و کمی به آن Stroke بدهیم). این کار با افزایش اندازه ی فونت نیز امکان پذیر است. سپس به بخش Layer Style رفته و در قسمت Opacity شفافیت آن را کاهش می دهیم. پروژه ی چهارم: این پروژه نسبت به قبلی ها از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. این نوع سایه زدن که در تایپوگرافی های فارسی نستعلیق و به خصوص در کاور آهنگ ها دیده می شود از محبوبیت خاصی برخوردار است. برای این نوع سایه زدن ابتدا یک لایه ی جدید بر روی لایه ای که قصد سایه زدن آن را داریم ایجاد می کنیم. این لایه ای است که در آن سایه ها را ایجاد می کنیم (به هیچ وجه نباید در لایه ی اصلی سایه زد). یادآوری: در صورتی که کلید Ctrl را نگه داریم و بر روی پیش نمایش لایه ای در پنل لایه ها کلیک کنیم به دور آن لایه ناحیه ی انتخابی تشکیل خواهد شد که در تمام لایه ها قابل استفاده است. با استفاده از روش بالا ناحیه ی انتخابی متن خود را انتخاب کنید سپس ناحیه را با ابزار انتخاب مستطیلی به صورت مقابل جا به جا کنید: (این تغییر هیچ قانون خاصی ندارد و کاملاً سلیقه ای است) حال لایه ی خالی (لایه ی سایه ها) را انتخاب کرده و با یک براش مشکی نرم و با شفافیت (Opacity) بسیار کم با ماوس سایه هایی را به صورت زیر می زنیم: (اگر سایه از متن بیرون زد مهم نیست چون بعداً آن ها را پاک می کنیم) سایه زدن را به این صورت ادامه می دهیم: نکته اول: استفاده از کاهنده و افزاینده ی ناحیه ی انتخابی و اشتراک گیری نواحی انتخابی در این پروژه بسیار حائز اهمیت است. نکته دوم: این که در هر مرحله چه کاری انجام بدهیم چیزی نیست که بتوان آن را توضیح داد و دارای دستور خاصی باشد. پس از تسلط بر روی فتوشاپ و با تمرین به این مهارت دست پیدا خواهید کرد. نکته سوم: هیچ وقت انحناهای نیازمند سایه زدن را با ابزار انتخاب چندضلعی انتخاب نکنید. چون دندانه دندانه و بدریخت می شود. بهترین راه استفاده از انحناهای خود نوشته است (کاری که ما می کنیم). برخی دیگر از طراحان از ابزار مسیر برای این کار استفاده می کنند. ابزار مسیر فتوشاپ به دلیل ماهیت برداری خود و وابستگی زیاد به گرافیک برداری در این کتاب بررسی نشده است. همان طور که مشاهده می کنید در این جا از افزاینده ی ناحیه ی انتخابی استفاده کرده ایم. سایه های اضافی را انتخاب کرده و حذف می کنیم. البته استفاده از feather در ناحیه ی انتخابی فراموش نشود. سایه زدن را به همین منوال ادامه می دهیم تا در نهایت به چنین طرحی برسیم: آخرین مرحله حذف سایه های خارج از نوشته ها است. برای این کار لایه ی متنی را به صورت ناحیه ی انتخابی در آورده و Select Inverse می کنیم. سپس لایه ی سایه ها را انتخاب کرده و سپس کلید Delete را می فشاریم (می توانید دلایل این کار را توضیح دهید؟). در آخر می توان لایه ی سایه و لایه ی اصلی را با هم ادغام کرد. فکر می کنم دیگر توضیح بس باشد! بقیه ی پروژه ها را به عنوان تمرین و با استفاده از توضیحات کتاب انجام دهید. انجام تمرین های فوق تأثیر بسزایی در تسلط شما بر فتوشاپ خواهد داشت. پروژه پنجم: تصویری که در آن سوژه ای رنگی و بقیه ی تصویر سیاه و سفید/مات شده باشد. پروژه ششم: موج انداختن روی سطح آبی در تصویر با استفاده از فیلترها. پروژه هفتم: ساخت اکشنی که در آن گوشه ی تصویر برگردد. پروژه هشتم: کشیدن پرچم ایران با سه مستطیل Rectangle Tool و به اهتزاز در آوردن آن توسط Warp (از قسمت Transform منوی Edit) پروژه نهم: درج لوگوی پپسی (برای دریافت آن از گوگل تصویری استفاده کنید) بر روی بدنه ی قوطی سه بعدی نوشابه. پروژه دهم: ساخت کاریکاتور از چهره ی یک نفر با استفاده از ابزار Smudge و فیلترها سعی کنید با خلاقیت خود ایده های بیشتری برای طراحی یافته و آن ها را هم پیاده کنید. پایان. خبببببب! بالاخره به پایان آمد این دفتر تاپیک خیلی طولانی شد و هر چی من خواستم چند صفحه ای بشه به خاطر این که پست ها طولانیه و لودش خیلی طول میکشه نشد که نشد فکر کنم اگه انجمن ساز اینجا ویبولتین بود میشد یه کاری کرد که واسه یه تاپیک خاص پست های کمتری توی هر صفحه باشه. بگذریم. البته هنوز این تاپیک تموم نشده و شاید در آینده آموزش های متنی دیگه ای هم در رابطه با فتوشاپ توش گذاشتم و پست هایی که در ادامه می گم و اما سورپرایز ! من تصمیم گرفتم که برای درخواستهای طراحی فیلم آموزشی درست کنم به این صورت که شما یه نمونه عکس میفرستین و میگین اینو تو فتوشاپ طراحی کن! و من طراحی میکنم (نمونه سخت ندید بلد نباشم ضایع شم ) برای این کار برید توی تاپیک پرسش و پاسخ همیشگیمون: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید و درخواست خودتونو بفرستین. فقط قبلش چندتا نکته: 1- فیلمهای آموزشی با فرض اینکه شما تمام پست های این تاپیک رو خونده باشین ساخته می شن. یعنی اگه بعضی چیزایی رو که بالا گفتم کسی ندونه ممکنه بخشی از آموزش رو متوجه نشه. لطفا بخونیدشون پس. 2- به درخواستهایی که معقول و مناسب باشن ترتیب اثر داده می شه. یعنی چیزی باشه که توی یه فیلم آموزشی ده پونزده دقیقه ای بشه گفت. نه کمتر و نه بیشتر. به شدت توصیه می شه مرتبط با انجمن باشه 3- فقط برای درخواستهایی فیلم ساخته می شه که نمونه کار هم همراهشون باشه (خودمونی یعنی اینکه یه عکس باشه و بگید اینو طراحی کن! برای توصیف طرح فیلم ساخته نمی شه) 4- توی این تاپیک درخواست ندید و فقط توی تاپیک پرسش و پاسخ درخواست خودتونو مطرح کنید. هر چند که فیلم ها توی این تاپیک قرار می گیرن و از طریق پیام خصوصی به شخص درخواست دهنده اطلاع رسانی می کنم. 5- برای طراحی یه پروژه بی نهایت راه وجود داره و یه روند صفر تا صد نیست. ممکنه من و یه نفر دیگه یه پروژه رو به دو روش کاملاً متفاوت توی فتوشاپ طراحی کنیم. فعلا همینا. دم همه ی بچه های سایت گرم فعلا

این تاپیک، پاسخ شماست: http://answercenter.ir/topic/8214-%D8%B3%D9%88%D8%A7%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D9%BE%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C/

تغییرات نسخه ی 2015 فتوشاپ: در قسمت های قبل تر کتاب اشاراتی به تغییرات فتوشاپ در نسخه ی 2015 شد اما تغییر چندین مورد به قدری زیاد است که بررسی آن ها نیازمند بخشی جداگانه بود. از طرفی چون نسخه ی جدید توسط افراد کمی استفاده می شود بیان تغییرات در یک بخش جداگانه صورت گرفته است. مهم ترین تغییر در پنجره ی Layer Style به وجود آمده است: در این پنجره امکان حذف کردن سربرگ هایی که به آن ها نیازی نیست اضافه شده است. کافی است روی آن ها کلیک کرده و سپس بر روی آیکون سطل آشغال موجود در پایین لیست کلیک کنیم. اما امکان جالبی که به این پنجره اضافه شده این است که می توان در یک استایل به طور هم زمان از چند افکت هم نوع استفاده کرد. برای مثال در این تصویر از دو افکت Stroke به طور همزمان استفاده شده. Stroke پایینی که مشکی و ضخیم است و Stroke بالایی که سفید و نازک تر است. برای اضافه کردن یک افکت هم نوع کافی است بر روی کلید در کنار سربرگ کلیک کنیم و یا از پایین لیست سربرگ ها بر روی آیکون fx کلیک کنیم. لازم به ذکر است که افکت هایی که در این لیست بالاتر هستند در خود لایه هم بر روی سایر افکت های هم نوع قرار خواهند گرفت. برای بالا و پایین بردن سربرگ ها از فلش های اضافه شده در پایین لیست سربرگ ها استفاده می کنیم. در این نسخه فتوشاپ دیگری نیازی به یافتن وسط طول و عرض تصاویر نیست. چرا که هنگام drag کردن یک لایه به اواسط طول و عرض، آن ها به صورت خطوطی بنفش رنگ خود را نشان داده و وسط طول و عرض را مشخص می کنند. همچنین در این نسخه امکان Auto-Select شدن ابزار Move Tool با نگه داشتن کلید Ctrl به وجود آمده است (اگر تیک گزینه ی Auto-Select زده شده باشد با نگه داشتن کلید Ctrl حالت Auto-Select غیرفعال می شود). در این نسخه دو ابزار به ابزارها اضافه شده است. یکی Artboard Tool که پیش تر در Illustrator وجود داشت و برای طراحی وب و... از آن استفاده می شود و دیگری Rotate View Tool که با استفاده از آن می توان بوم پروژه (نه اجزای داخل آن) را چرخاند. هنگام انجام این کار یک قطب نما دیده می شود که عقربه ی قرمز رنگ آن بالای بوم را نشان می دهد. آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

دیگه کم کم داریم به آخراش نزدیک می شیم! ولی سورپرایز بزرگ در راهه ترکوندم ینی انواع فایل های مختص فتوشاپ: انواع فایل های فتوشاپ آن قدر زیاد هستند که شاید امکان شمردنشان وجود نداشته باشد! حتی یک نمودار ساده در تنظیمات فتوشاپ نیز می تواند به صورت یک فایل استخراج شود. اما در این بین فایل هایی وجود دارند که شهرت زیادی دارند و امکان دانلود آن ها از اینترنت وجود دارد. مثل براش ها که به تعداد بسیار زیاد و متنوعی در اینترنت موجود هستند و با دو بار کلیک بر روی فایلشان می توان آن ها را وارد برنامه کرد. و یا برای مثال اکشن ها؛ می توان اکشن تبدیل یک عکس به تصویری قدیمی و یا تصویر آناگلیف (تصاویر آبی و قرمزی که با عینک مخصوصی به صورت سه بعدی دیده می شوند) را دانلود کرد و در ثانیه ای تصویر مدنظر را ساخت. پس همان طور که گفته شد فایل های فتوشاپ آماده کار را بسیار آسان می کنند. برای همین در این قسمت به معرفی فایل های مهم فتوشاپ و فرمت آن ها می پردازیم. نکته: یک راه برای وارد کردن اطلاعات فایل ها به برنامه Load کردن آن ها از منوی مرتبط با ابزار است که توصیه نمی شود. چون با دو بار کلیک کردن بر روی فایل مربوطه هم دقیقاً همین کار انجام داده می شود. (آیکون ها مربوط به فتوشاپ 7 هستند) فایل های لایه باز: به فایل های PSD از قبل طراحی شده توسط طراحان حرفه ای گفته می شود که در اینترنت منتشر شده اند. تصاویر استاک: تصاویری با سایزهای بسیار بزرگ (برای این که هنگام طراحی باعث افت کیفیت نشوند) هستند که در طراحی از آن ها استفاده می شود. از معروف ترین سایت های ارائه دهنده ی تصاویر استاک می توان ShutterStock را نام برد که هزینه ی اشتراک آن ماهانه 250 دلار است. همچنین تصاویر استاک GraphicRiver نیز شهرت زیادی دارند. آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

سایر قابلیت های فتوشاپ 2: در این قسمت به بررسی امکانات بسیار جالبی از فتوشاپ پرداخته ایم. توصیه می کنیم به هیچ وجه آن ها را از دست ندهید! تغییر تم فتوشاپ: اگر با نسخه های قبلی فتوشاپ (از CS4 به قبل) آشنایی داشته باشید می دانید که تم فتوشاپ روشن تر بود. اما در نسخه های جدید برای این که چشم کم تر اذیت بشود رنگ آن را تیره کرده اند. اما همچنان می توان کل فتوشاپ را به آن رنگ ها برگرداند. برای این کار از منوی Edit بر روی گزینه ی Preferences و سپس Interface کلیک کنید. در این پنجره در قسمت Color Theme چهار رنگ برای فتوشاپ مشاهده می کنید که می توانید آن ها را به عنوان تم برگزینید. نکته: با راست کلیک کردن بر روی فضای خالی و خاکستری رنگ حاشیه ی پروژه ها (منظور فضای خالی اصلی نیست) می توان رنگ آن را تغییر داد. حذف/رنگ کردن منوها: دوست دارید منوهای فتوشاپ را این طوری کنید؟ برای این کار از منوی Edit گزینه ی Menus را انتخاب کنید. در ادامه پنجره ای باز می شود که در آن لیست تمام منوها موجود است. با گسترده کردن هر منو (کلیک بر روی مثلث کنار نام منو) می توانید زیرمجموعه آن را مشاهده کنید. در کنار هر زیرمجموعه یک چشم قرار دارد که عملکرد آن شبیه چشم پنل لایه ها است و با کلیک بر روی آن می توان گزینه را از منو حذف کرد. همچنین رنگ آن گزینه را نیز می توان تغییر داد. نکته اول: در صورتی که در منویی چندین گزینه را حذف کنیم در آخر آن منو گزینه ای تحت عنوان Show All Menu Items نمایش داده خواهد شد که با کلیک بر روی آن تمامی گزینه های مخفی شده نشان داده خواهند شد. نکته دوم: در قسمت Menu For این پنجره می توانید علاوه بر منوهای اصلی فتوشاپ این تغییرات را بر سر منوهای پنل ها نیز در بیاورید. نکته سوم: رنگی کردن گزینه های منوها برای قشنگی نیست (هر چند که می توانید برای قشنگی هم این کار را بکنید!)، بلکه برای پیدا کردن گزینه ی موردنظر با سرعت بیشتری است. بررسی عمیق تر لایه ها: در ابتدا باید بگویم که بهتر است در پروژه ای که لایه های زیادی دارد برای تک تک لایه ها اسم گذاشته و حتی الامکان آن ها را گروه بندی کنید. چرا که پیدا کردن لایه ای خاص در این گونه مواقع بسیار طاقت فرسا خواهد بود. نکته: اسم گذاشتن یک مزیت خیلی خوب دارد. در صورتی که ابزار Move Tool را انتخاب و با استفاده از آن بر روی پروژه راست کلیک کنیم منویی شامل نام تمام لایه ها باز می شود که امکان انتخاب لایه با استفاده از آن بسیار آسان خواهد بود. پنل لایه ها امکانی دارد که می توان با استفاده از آن لایه ها را در پنل لایه ها رنگ کرد (مثل همان کاری که با گزینه های منوها انجام دادیم). البته این کار هیچ تغییری در طرح خروجی ایجاد نمی کند و فقط برای آسان تر پیدا کردن لایه های موردنظر انجام می شود. برای این کار بر روی چشم کنار لایه ی موردنظر در پنل لایه ها راست کلیک کرده و از قسمتی از منو که شامل نام رنگ ها است رنگ موردنظر خود را انتخاب می کنیم. در صورت راست کلیک بر روی نام لایه در پنل لایه ها باز هم امکان انتخاب رنگ وجود دارد. اما باید آن ها را در منوی طولانی تری پیدا کرد. اگر دقت کنید پنل لایه ها شامل جستجوگری بسیار حرفه ای در بالای خود است که فیلترهای قدرتمندی مثل نوع استایل به کار رفته، اسم و... را در اختیار می گذارد. یکی از فیلترهای این جستجوگر رنگ است که با استفاده از آن می توان خیلی راحت لایه های رنگ خاصی را پیدا کرد. نکته: بهتر است برای خودتان قراردادهایی تعریف کنید. برای مثال همیشه لایه های خاصی را با رنگ های از پیش مشخص شده نشان دار کنید. یکی دیگر از مواردی که به بررسی آن می پردازیم جا به جا کردن یک لایه در لیست پنل لایه ها خواهد بود. همان طور که قبلاً هم گفته شده لایه های بالاتر در این لیست روی سایر لایه ها دیده می شوند. اما وقتی که تعداد لایه ها خیلی زیاد باشد و بخواهیم لایه ای را به بالا و پایین ببریم شاید drag کردن لایه در آن لیست عریض و طویل چندان خوشایند نباشد. به جای darg کردن می توان لایه ی موردنظر را با یک کلیک در پنل لایه ها انتخاب کرده و سپس از منوی Layer گزینه ی Arrange را انتخاب کنیم. زیرمجموعه ی باز شده به صورت زیر خواهد بود: نکته اول: استفاده از میانبرهای این گزینه ها توصیه می شود. نکته دوم: گزینه ی Reverse که وظیفه ی آن جا به جایی موقعیت مکانی لایه ها در لیست است تنها در صورتی فعال خواهد شد که دو لایه (و یا بیشتر) را انتخاب کرده باشیم. بررسی گزینه ی Transform (دگرگونی) از منوی Edit: با استفاده از زیرمجموعه های این گزینه می توان دگرگونی هایی را در موقعیت پیکسل های لایه ی فعال به وجود آورد. کاری که با فشردن Ctrl+T می کردیم نیز نوعی دگرگونی بود (ترکیبی از تغییر اندازه و چرخش) و دستورات فوق شباهت زیادی با عملکرد آن دارند. نکته اول: در صورتی که Ctrl+T را فشار دهیم در اطراف لایه هشت گیره ی مربعی ظاهر می شود که با راست کلیک بر روی آن ها نیز می توان منوی Transform را باز کرد. نکته دوم: در هنگام پیچ و تاب دادن به لایه (Warp) در نوار ابزار امکان تعیین نوع پیچ و تاب (منحنی، موج، پرچم و...) وجود دارد. همچنین در صورت انتخاب Custom می توان با استفاده از دستگیره های اطراف لایه به صورت دستی به پیچ و تاب دادن به آن پرداخت. ساخت براش/پترن در خود فتوشاپ: ساختن براش و پترن یکی از مواردی است که در طراحی های سنگین به آن نیاز پیدا خواهید کرد. برای ساختن براش ابتدا ناحیه ای که قصد براش کردن آن را دارید انتخاب کرده و سپس از منوی Edit گزینه ی Define Brush Preset را انتخاب کنید. برای ساخت پترن نیز ابتدا ناحیه ی موردنظر را انتخاب کرده (ناحیه ی انتخابی باید مربع یا مستطیل باشد) و سپس از منوی Edit گزینه ی Define Pattern را انتخاب کنید. از این به بعد براش/پترن ساخته شده در لیست براش ها/پترن ها وجود خواهد داشت. ابزارهای کشیدن شکل: ابزارهای کشیدن شکل ابزارهایی در فتوشاپ هستند که به ما امکان کشیدن اشکالی مثل مستطیل، دایره، ستاره و... را می دهند. در نوار ابزار هر کدام از این ابزارها منویی کشویی شامل سه گزینه (در سمت چپ نوار ابزار) وجود دارد مبتنی بر این که شکل رسم شده به صورت وکتور (Shape) باشد یا مسیر (Path) یا پیکسل (Pixels) که بهتر است پیکسل را انتخاب کنیم. در نوار ابزار Rounded Rectangle Tool (کشیدن مستطیل با گوشه های گرد) گزینه ای به نام Radius میزان گردشدگی گوشه ها را تنظیم می کند. در نوار ابزار Polygon Tool می توان در قسمت Sides تعداد اضلاع چندضلعی را مشخص کرد. همچنین با کلیک بر روی چرخ دنده ی موجود در این نوار و زدن تیک Stars چندضلعی به صورت ستاره می شود. در نوار ابزار Custom Shape Tool (کشیدن شکل های خاص) با گزینه ی Shape می توان شکل را مشخص کرد. شکل هایی که به طور پیشفرض می توان با این ابزار کشید (قابلیت اضافه کردن شکل های بیشتر وجود دارد): بررسی عمیق تر ابزار متن: با ابزار متن دو نوع متن می توان نوشت. اولی کاراکتر است که در آن متن روی یک خط مستقیم بی انتها نوشته می شود و برای نوشتن به این شیوه باید توسط ابزار متن بر روی پروژه یک بار کلیک کرد و دومی پاراگراف است که در آن متن در یک جعبه نوشته می شود و با رسیدن متن به انتهای جعبه متن شکسته می شود. برای درج پاراگراف باید توسط ابزار متن به جای کلیک کردن باکس موردنظر را کشید (مثل ابزار انتخاب ناحیه ی مستطیلی). برای تبدیل کاراکتر به پاراگراف بر روی لایه ی آن در پنل لایه ها راست کلیک کرده و Convert to Paragraph Text را انتخاب می کنیم و برای تبدیل پاراگراف به کاراکتر بر روی لایه ی آن در پنل لایه ها راست کلیک کرده و Convert to Point Text را انتخاب می کنیم. نکته: چه در کاراکتر و چه در پاراگراف هنگام تایپ با فشردن کلید اینتر بزرگ به سطر بعد رفته ولی با فشردن کلید اینتر کوچک (اینتر ماشین حساب) عملیات تایپ پایان می پذیرد. با استفاده از پنل پاراگراف می توان تنظیمات ظاهری پاراگراف را تعیین کرد: 1- تعیین چینش پاراگراف 2- تعیین میزان هم ترازی پاراگراف 3- مقدار فاصله ی سمت چپ پاراگراف از کادر پاراگراف 4- مقدار فاصله ی سمت راست پاراگراف از کادر پاراگراف 5- مقدار فاصله ی خالی اول هر بند پاراگراف 6- مقدار فاصله ی اول هر بند از پاراگراف 7- مقدار فاصله ی آخر هر بند از پاراگراف 8- تنظیم ltr (left to right) یا rtl (right to left) بودن پاراگراف 9- مقدار کشش میان حروف خاورمیانه ای (فارسی، عربی و...) توضیحات تکمیلی ناحیه ی انتخابی: در بخش های قبلی کتاب به اندازه ی کافی به توضیحات در رابطه با ناحیه ی انتخابی پرداخته ایم و در این جا تنها به ذکر دو نکته ی کوتاه ولی مهم قناعت می کنیم: نکته اول: در نوار ابزار چوب جادویی/پاک کن جادویی گزینه ای تحت عنوان Contiguous وجود دارد. در صورتی که این گزینه تیک دار باشد (حالت پیش فرض) تنها پیکسل های مشمول طیف همان ناحیه انتخاب/حذف خواهند شد. اما اگر تیک این گزینه را برداریم با کلیک کردن تمام پیکسل های مشمول طیف پروژه انتخاب خواهند شد (البته پیکسل های لایه ی فعال. برای این که پیکسل های مشمول طیف تمام لایه ها انتخاب/حذف شوند باید در نوار ابزار این دو ابزار تیک گزینه ی Sample All Layers را فعال کرد). نکته دوم: در نوار ابزار تمام ابزارهای انتخابی کلیدی تحت عنوان Refine Edge وجود دارد که در صورت وجود ناحیه ی انتخابی فعال می شود. عملکرد این کلید شبیه به feather است اما با امکانات بسیار حرفه ای تر. این پنجره و کار تک تک نوارهای لغزنده ی آن را بررسی کنید. راه های مختلف زوم کردن بر روی یک پروژه: یک راه برای zoom in و zoom out کردن بر روی پروژه استفاده از میانبرهای Ctrl + + و Ctrl + - است که قبلاً هم به آن اشاره شد. راه دیگر فشردن کلید alt و چرخاندن اسکرول ماوس است. برای جا به جا کردن تصویر زوم شده در کادر پروژه یک راه استفاده از ابزار Hand است که همان طور که در فصل کیبورد فتوشاپ مشاهده کردید کلید میانبر آن در Spacebar است. یعنی کافی است Spacebar را نگه داشته و تصویر را به طرفین drag کنید. راه دیگر استفاده از اسکرول ماوس است. با چرخاندن اسکرول ماوس تصویر به صورت عمودی و با نگه داشتن کلید Ctrl و چرخاندن اسکرول ماوس تصویر به صورت افقی جا به جا می شود. پنل Navigator پنل اختصاصی زوم کردن در فتوشاپ است. با استفاده از نوار لغزنده ی پایین این پنل می توان تصویر را zoom in و zoom out کرد. کادر قرمز رنگ موجود در تصویر این پنل نیز بخشی از پروژه را نشان می دهد که هم اکنون در دید ما قرار دارد. این کادر قابلیت جا به جایی توسط ماوس (و بالتبع جا به جایی قسمت در دید ما) را دارد. ترفند طلایی ریست کردن پنجره ها: در بسیاری از موارد در پنجره ای از فتوشاپ تغییراتی را ایجاد می کنیم که مطلوب ما نیست. در این صورت باید با بستن پنجره و باز کردن مجدد آن پنجره را به صورت دستی ریست کنیم. راه بهتر برای این کار نگه داشتن کلید alt و کلیک بر روی کلید Reset که به جای Cancel پدیدار شده است می باشد. در همه ی پنجره های فتوشاپ با نگه داشتن کلید alt کلید Cancel به Reset تغییر داده می شود. Save for Web: در زمانی که دایناسورها هنوز روی کره ی زمین بودند کامپیوترهای Intel و Apple رنگ های ساخته شده توسط هم دیگر را به خوبی پشتیبانی نمی کردند و تنها 256 رنگ وجود داشت که هر دو پردازنده قادر به نمایش صحیح آن ها بود (همان 256 رنگ مد Indexed Color). برای همین گزینه ی Save for Web در منوی File فتوشاپ برای «ذخیره ی تصویر برای وب» وجود دارد که بتوان در سایت ها تصویری را قرار داد که با باز شدن توسط هر مدل پردازنده ای صحیح نشان داده بشود. یکی دیگر از کارهایی که با این پنجره می شود انجام داد ساخت تصاویر تک رنگی است که زمانی (دهه ی هفتاد و هشتاد) مردم برای هم اس ام اس می کردند و غول امکانات نوکیا 1100 بود!! خوشبختانه فتوشاپ در نسخه ی 2015 خود این گزینه را از منوی اصلی حذف کرده و به زیرمجموعه ی Export در منوی File انتقال داده است. همچنین در کنار نام این گزینه داخل پرانتز نوشته شده است: Legacy (به معنی میراث!) ویرایش عکس در موبایل: فتوشاپ برای Android و iOS هم تحت عنوان Adobe Photoshop Touch منتشر شده اما نرم افزار چندان خوبی از آب در نیامده است. در حال حاضر بهترین نرم افزار گرافیک و ویرایش عکس برای موبایل نرم افزار PicsArt است که شاید بررسی آن به اندازه ی بررسی فتوشاپ طولانی باشد. Aviary و aillis (لاین کمرا سابق) نیز در درجه ی دوم و سوم قرار دارند. آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

سایر قابلیت های فتوشاپ 1: تا اینجای کتاب به معرفی مباحث مهم و کلیدی در فتوشاپ در یک مسیر مشخص پرداختیم. اما قابلیت هایی در فتوشاپ وجود دارند که در عین مهم بودن، استقلال دارند و در مسیر گنجیده نمی شوند. در این بخش قصد بررسی قابلیت های مذکور را داریم. ذخیره کردن پروژه و آشنایی با فرمت های تصویر: برای ذخیره ی پروژه از کلیدهای Ctrl+S استفاده کرده و یا از منوی File بسته به نیاز یکی از گزینه های Save و یا Save As را انتخاب می کنیم. فایل ذخیره شده به طور پیش فرض به فرمت PSD است. این فرمت که مخفف PhotoShop Document است فرمت اصلی فایل های فتوشاپ می باشد که در آن پروژه به طور کامل، با حفظ لایه لایه بودن، قابل ویرایش بودن لایه های متنی و... همراه است. اما این فرمت تنها در فتوشاپ قابلیت باز شدن دارد و مناسب انتشار نیست (البته نرم افزارهای نمایش تصویری نظیر ACDsee وجود دارد که قابلیت نمایش این فرمت را دارا هستند). بنابراین بایستی پروژه را به صورت عکس ذخیره کنیم. پس از انتخاب گزینه ی Save در صورتی که قبلاً پروژه را ذخیره نکرده باشید و انتخاب گزینه ی Save As در هر صورت، پنجره ی فوق باز می شود که امکان تغییر فرمت فایل نهایی در قسمت Save as type میسر است. در صورت تیک دار کردن گزینه ی As a Copy در قسمت Save Options فایل اصلی حفظ شده و فایل جدید به عنوان یک کپی ذخیره می شود. دو فرمت مطرح عکس JPG و PNG هستند که در ادامه توضیح داده خواهند شد. JPG یا JPEG: مناسب ترین و مشهورترین فرمت فایل های تصویری است که مخفف عبارت Joint Photographic Experts Group است و هدف آن تنها نمایش است. این فرمت با تکنیک فشرده سازی حجم فایل را کاهش می دهد. در این نوع تصاویر امکان وجود پیکسل خالی وجود ندارد و تصویر به صورت مستطیل است. در هنگام انتخاب این فرمت موقع ذخیره ی کار در فتوشاپ پنجره ی دیگری باز می شود که با استفاده از نوار لغزنده ای امکان تغییر کیفیت تصویر را دارد. هر چه کیفیت تصویر بیشتر باشد، بالتبع حجم آن نیز بیشتر خواهد بود. PNG: از این فرمت تصویر بیشتر برای صفحات وب استفاده می شود که مخفف عبارت Portable Network Graphics است و فشرده سازی داده ها را بدون اتلاف آن ها به همراه دارد. به همین دلیل در این فرمت امکان کاهش کیفیت وجود نداشته و کیفیت همواره در حالت ماکزیمم خود قرار دارد. همچنین امکان خالی بودن پیکسل در این فرمت وجود دارد. TIF یا TIFF: این فرمت که مخفف عبارت Tagged Image File Format است به دلیل امکان ذخیره ی لایه لایه ی پروژه و نمایش صحیح مد CMYK بیشترین کاربرد را در صنعت چاپ داراست. اسکن کردن عکس به صورت مستقیم در فتوشاپ: برای این کار از منوی File گزینه ی Import و سپس WIA support را انتخاب می کنیم. در پنجره ی باز شده بر روی کلید Start کلیک کرده و نام درایور موردنظر را انتخاب می کنیم. این درایور می تواند اسکنر، دوربین موبایل، وبکم و... باشد. چاپ کار در فتوشاپ: مزیت چاپ در خود فتوشاپ امکان تعیین موقعیت عکس بر روی کاغذ است. برای این کار از منوی File گزینه ی Print را انتخاب کرده و یا کلیدهای Ctrl+P را فشار می دهیم. در پنجره ی باز شده مستطیلی به شکل کاغذ وجود دارد که امکان جابجایی مکان عکس روی آن با drag کردن میسر است. همچنین امکان تغییر سایز و... نیز وجود دارد. بازگردانی ویرایش (Undo): گاهی اوقات در فتوشاپ ویرایش اشتباهی صورت می پذیرد. برای بازگرداندن ویرایش از کلیدهای Ctrl+Z استفاده می شود که با یک بار فشردن آخرین ویرایش برگردانده شده و با دوباره فشردن این دو کلید ویرایش مجددا اعمال می شود. برای بازگردانی بیش از یک ویرایش از کلیدهای Ctrl+Alt+Z استفاده می شود (حرکت رو به عقب) و برای اعمال ویرایش ها (حرکت رو به جلو) از کلیدهای Ctrl+Shif+Z استفاده می شود. در هر کدام از این دو حالت با فشردن Ctrl+Z پروژه به آخرین ویرایش خود (اعمال مجدد تمام ویرایش ها) بازگردانده می شود. به طور پیش فرض 20 ویرایش آخر در فتوشاپ ثبت می شود. برای تغییر این مقدار (که اصلاً توصیه نمی کنم) از منوی Edit گزینه ی Preferences و سپس ...Performance را انتخاب کرده و سپس در پنجره ی باز شده در قسمت History States مقدار دلخواه خود را وارد کنید. دیدن لیست آخرین تغییرات و مدیریت دانه به دانه ی آن ها از طریق پنل History امکان پذیر است. منوی ایمیج (Image): منوی ایمیج در فتوشاپ شامل امکانات تغییر ویژگی های تصویر، اصلاح نور و رنگ تصویر، تغییر اندازه، چرخش تصویر، برعکس کردن تصویر و... است. مد تصویر (Mode): در اولین گزینه ی منوی ایمیج امکان تعیین مد تصویر وجود دارد که به بررسی انواع مد می پردازیم. در مد Bitmap تنها دو رنگ سفید و سیاه خواهیم داشت و در مد Indexed Color نیز طیف رنگی شامل 256 رنگ است (کیفیت تصاویر GIF را که یادتان هست؟؟). در مد Grayscale تنها امکان استفاده از رنگ های سیاه، 254 رنگ خاکستری (طیف پررنگ تا کم رنگ) و سفید وجود دارد. در مد RGB امکان استفاده از حدود شانزده میلیون رنگ (نور) وجود دارد (مقدار دقیق این عدد برابر 16 به توان 6 است). RGB سرواژه ای از نام رنگ های Red، Green و Blue است که سه رنگ اصلی هستند. مد RGB به نمایش رنگ با استفاده از نور می پردازد. یعنی نمایش آن ها بر روی مانیتور؛ بر خلاف مد CMYK که به نمایش رنگ با استفاده از چاپ (جوهر پرینتر) می پردازد. همه ی شانزده میلیون رنگ (نور) از ترکیب نسبی این سه رنگ تشکیل می شوند و ترکیب این سه رنگ با حداکثر شدتشان برابر نور سفید است. بر خلاف رنگ بر روی کاغذ که ترکیب همه ی آن ها با حداکثر شدتشان رنگ مشکی است. (اثبات سفید بودن ترکیب تمام طول موج های مرئی در کتاب علوم دوران مدرسه مان بود! قسمت گردونه ی نیوتون! و البته منشور!!) در این مد اگر هیچ کدام از نورهای قرمز، سبز و آبی وجود نداشته باشند رنگ سیاه خواهیم داشت (تاریکی مطلق). اما در مد CMYK در صورت نبود هیچ رنگی رنگ سفید خواهیم داشت (کاغذ سفیدرنگ). هر یک از سه نور قرمز، سبز و آبی می توانند 256 (16 به توان 2) شدت مختلف داشته باشند. هر چه شدت بیشتر باشد ترکیب آن رنگ تأثیر بیشتری بر روی رنگ اصلی خواهد گذاشت. برای مثال: 16 میلیون رنگ حاصل عدد 256 به توان 3 هستند که توان 3 مربوط به سه رنگ اصلی است و 256 تعداد حالات ممکن برای شدت هر رنگ می باشد. برای درک بهتر این موضوع کافی است اتاقی بدون هیچ نوری را در نظر بگیریم. در این اتاق سه نورافکن با نورهای قرمز، سبز و آبی موجود است و هر کدام می توانند با 256 شدت مختلف تابش کنند. در مد RGB هر یک از 16 میلیون رنگ کدی اختصاصی دارند که به کد هگزادسیمال (hexadecimal یا به اختصار hex به معنی «بر مبنای 16») معروف است. کد هگزادسیمال کدی شش رقمی به صورت زیر است که در استخر رنگ فتوشاپ در کنار علامت نامبرساین (#) قرار دارد. RRGGBB# دو رقم اول مربوط به میزان شدت رنگ قرمز، دو رقم دوم مربوط به میزان شدت رنگ سبز و دو رقم سوم مربوط به میزان شدت رنگ آبی است. منتهی اعداد فوق بر مبنای 16 هستند و یک عدد دو رقمی در مبنای 16 می تواند بیانگر 256 عدد مختلف باشد. پس حالا شاید علت توان 6 را در پایه ی 16 فهمیده باشید. ارقام در مبنای 16 به ترتیب ارزش برابرند با: 0-1-2-3-4-5-6-7-8-9 A-B-C-D-E-F کد هگزادسیمال چند رنگ آورده شده است که با توضیحات بالا قابل تفسیر هستند: نکته: در طیف رنگی سیاه و سفید مقادیر G، R و B لزوماً با هم برابرند. البته قبول دارم که کندوکاو کردن کد هگزادسیمال بی مورد است. چرا که با استفاده از استخر رنگ فتوشاپ می توان خیلی آسان تر از این حرف ها و با یک کلیک کد رنگ موردنظر را به دست آورد. از کد هگزادسیمال بیشتر در مباحث طراحی وب استفاده می شود. از متد CMYK برای چاپ پروژه ها استفاده می شود. طیف رنگی CMYK محدودتر از RGB بوده و مخفف نام چهار رنگ Cyan (فیروزه ای)، Magenta (ارغوانی)، Yellow (زرد) و blacK (مشکی) است. شدت این چهار رنگ که همان چهار کارتریج پرینتر هستند بر حسب درصد بیان می شود. یک سوال که شاید برایتان پیش آمده باشد! چرا اسم این متد را CMYB نگذاشته اند؟ و یا چرا با این که ترکیب این سه رنگ با هم سیاه می شود کارتریج جداگانه ای برای سیاه تعبیه شده است؟ پاسخ این است که با این که اساس این متد بر روی سه کارتریج است. اما رنگ سیاهی که از همپوشانی این سه کارتریج حاصل شود معمولاً چندان مناسب نیست (این سیاه به قهوه ای می زند و حالتی سه بعدی دارد که چشم را اذیت می کند). بنابراین از یک کارتریج سیاه کمکی استفاده می شود و چون این یک کارتریج اصلی نیست در نامگذاری CMYK به جای B حرف K نماینده ی رنگ سیاه است. سایر گزینه های منوی ایمیج: با استفاده از زیرشاخه های Adjustments می توان به تنظیم نور، رنگ، کنتراست، روشنایی و... تصویر اقدام کرد. با استفاده از گزینه ی Image Size می توان سایز تصویر را تغییر داد. با استفاده از زیرمجموعه های Image Rotation نیز می توان اقدام به چرخاندن و معکوس کردن عمودی و افقی تصویر نمود. اکشن ها (Actions): پنل Actions امکان انجام ویرایش های مشخصی را که از قبل برنامه ریزی شده اند بر روی یک و یا چند عکس به ترتیب لیست خود داراست. برای مثال می توان با استفاده از این امکان تعداد زیادی عکس را با هم تغییر اندازه داد، سیاه و سفید کرد یا آدرس سایتی را به آن ها اضافه کرد و... وکتور یا بُردار (Vector): گرافیک کامپیوتری به دو بخش گرافیک پیکسلی (Bitmap به معنی نقشه ی بیت به بیت تصویر) و گرافیک برداری تقسیم می شود. بردار بر خلاف تصاویر پیکسلی که در آن ها اطلاعات تک تک پیکسل ها ذخیره شده است با استفاده از روابط ریاضی ترسیم می گردد و بنابراین حجم کمی دارد و با افزایش سایز دچار افت کیفیت و شطرنجی شدن نمی شود. فرمت اصلی فایل های وکتور EPS است و با این که فتوشاپ نرم افزاری پیکسلی است امکان باز کردن این فایل ها را هم دارد. اما پس از باز کردن این فایل ها در پنجره ای اندازه ی دلخواه را می پرسد و پس از آن اقدام به رسم تصویری پیکسلی با آن اندازه می کند. خط کش فتوشاپ: خط کش فتوشاپ یکی دیگر از کاربردی ترین امکانات فتوشاپ است. با استفاده از این خط کش می توان به رسم خطوطی اقدام نمود که برای راهنمایی طراح هستند و در چاپ و ذخیره سازی نشان داده نمی شوند (البته اگر عکس با فرمت JPGبا خط های خط کش ذخیره شود و آن را با فتوشاپ باز کنیم خط ها دیده می شوند). برای نمایش خط کش های فتوشاپ در حاشیه ی بالایی (محور xها) و حاشیه ی سمت چپ (محور yها) کلیدهای Ctrl+R را با هم فشار داده و یا از منوی View گزینه ی Rulers را انتخاب می کنیم. برای رسم خطی افقی از خط کش بالایی به مکان موردنظر drag می کنیم و برای رسم خطی عمودی همین کار را با خط کش سمت چپ انجام می دهیم. نکته: اگر در حین drag کردن و در حالی که هنوز کلیک چپ ماوس در حال فشرده شدن است کلید alt را نگه داریم خط کش 90 درجه می چرخد. برای جابجایی خط کش ها از ابزار Move Tool استفاده می شود و برای حذف یک خط کش کافی است که آن را با همین ابزار بر روی خط کش مولد خود drag کنیم. با راست کلیک بر روی خط کش ها می توان واحد آن ها را تغییر داد. از مزایای خط کش علاوه بر نظم کار می توان خاصیت آهنربایی آن را نام برد. به این صورت که برای مثال اگر لایه ای در نزدیکی آن با ماوس جابجا شود به چسبیده شدن به خط میل می کند و یا اگر از ابزار چندضلعی انتخاب استفاده شود اضلاع تمایل به چسباندن کامل و یا نقطه ای از خود را به خط دارند. برای مخفی کردن خط های خط کش (نه خود خط کش ها) از کلیدهای Ctrl+; (کنترل و سِمی کالن) استفاده می شود. از دیگر خط های کمک رسان می توان به گریدها (Grid) اشاره کرد. گریدها دقیقاً شبیه به خطوط خط کش عمل می کنند. با این تفاوت که سرتاسر تصویر را با تور مشبک مانند خود می پوشانند. گریدها در طراحی جداول و سایر طرح های ریاضی کاربرد دارند. برای ظاهر کردن گریدها از منوی View گزینه ی Show و از لیست باز شده گزینه ی Grids را انتخاب کرده و یا از کلیدهای Ctrl+' (کنترل و آپوستروف) استفاده می کنیم. میانبرهای مهم فتوشاپ: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل سیزدهم، کیبورد فتوشاپ: اوایل کتاب گفته شد که ابزارهای مهم کلید مخصوص خود را دارند که با فشردن آن ها ابزار فعال می شود (برای مثال G برای gradient). اغلب کلیدهای کیبورد منجر به انتخاب یک گروه از ابزارها می شوند که به مجموعه ی آن میانبرها (به میانبرهای ترکیبی کاری نداریم) کیبورد فتوشاپ گفته می شود. کیبورد فتوشاپ به صورت تصویری در زیر آمده است: نکته ی جالب این جاست که گاهی چند ابزار، حرف میانبر مشترکی در کیبورد دارند و با فشردن کلید میانبر آن ها ابزاری که اخیرا از آن استفاده شده است انتخاب می شود. برای انتخاب سایر ابزارهای یک میانبر کافی است علاوه بر فشردن کلید میانبر، کلید Shift را نیز با آن فشار دهیم. آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل دوازدهم، ماسک ها: ماسک در فتوشاپ صفحه ای سفید رنگ است که بر روی یک لایه انداخته می شود. این صفحه ی سفید رنگ مثل یک صفحه ی عادی در فتوشاپ قابلیت این را دارد که با براش بر روی آن کشیده شود و در نواحی سیاه رنگی که توسط براش ایجاد می شود پیکسل ها به صورت نامرئی در می آیند. البته ما این لکه های سیاه رنگ را مستقیماً بر روی پروژه نمی بینیم بلکه تنها تأثیر آن (مخفی شدن پیکسل ها) را مشاهده می کنیم. پس در یک ماسک رنگ سفید یعنی بودن پیکسل ها و رنگ مشکی (و یا هر رنگ دیگری) یعنی نبود پیکسل ها. تصویر زیر در فهم بهتر مفهوم ماسک کمک می کند. مزیت ماسک گذاری نسبت به حالتی که مثل قبل پیکسل ها را با یک ابزار انتخاب، انتخاب کرده و حذف کنیم این است که لایه ای که ماسکه شده است کاملاً سالم مانده و هیچ پیکسلی حذف نشده است و با حذف ماسک می توان دوباره آن را به حالت قبل درآورد. برای ایجاد ماسک بر روی یک لایه ابتدا لایه ی مدنظر خود را از پنل لایه ها انتخاب کرده و سپس از پایین پنل بر روی آیکون کلیک می کنیم. بعد از این کار در پنل لایه ها در سمت راست پیش نمایش لایه ای که این کار را بر رویش انجام دادیم صفحه ی سفیدرنگ ماسک دیده می شود که برای کشیدن براش بر روی آن ابتدا باید بر روی آن یک بار کلیک کنیم (در غیر این صورت براش بر روی اصل لایه کشیده می شود). تصویر این کودک بامزه که در بالا آن را نشان داده ایم در پنل لایه ها چنین حالتی دارد: (البته ما در این ماسک به جای براش از گرادیانت استفاده کردیم) نکته اول: شاید در استخر رنگ بتوان هر رنگی را برای کشیدن بر روی ماسک انتخاب کرد، اما عملاً آن رنگ ابتدا سیاه و سفید شده و سپس بر روی ماسک کشیده می شود و تنها تیرگی و روشنی آن باقی می ماند. هر چه رنگ فوق (از طیف سفید تا سیاه) به سیاه نزدیک تر باشد شفافیت (Opacity) پیکسل ها در آن ناحیه کم تر می شود تا در رنگ سیاه به صفر برسد (مثل چیزی در گرادیانت بالا اتفاق افتاده است). نکته دوم: برای حذف کردن یک ماسک کافی است آن را با ماوس بر روی سطل آشغال موجود در پنل لایه ها drag کنیم. در این صورت در پنجره ای که باز می شود سوالی مبتنی بر اعمال ماسک بر روی لایه پرسیده می شود: در صورتی که Apply را انتخاب کنیم لایه و ماسک به هم می چسبند و لایه ی حاصله مثل یک لایه ی معمولی خواهد بود و در صورتی که Delete را انتخاب کنیم ماسک حذف می شود. نکته سوم: با استفاده از منوی پنل لایه ها می توانید اندازه ی تصویر پیش نمایش لایه در کنار نام لایه را کوچک و بزرگ کنید. بدین منظور از منوی فوق گزینه ی Panel Options را انتخاب کرده و در قسمت Thumbnail Size اندازه ی دلخواه خود را انتخاب کنید. نکته چهارم: یادتان است در پنل Adjustments گفتیم تغییراتی که توسط آن پنل داده می شود در یک لایه ی جداگانه ثبت می شوند؟ آن لایه را نیز می توان نوعی ماسک به شمار آورد. نوعی دیگر از عمل ماسکه کردن نیز وجود دارد که در آن لایه ی زیرین ماسک لایه ی بالایی اش می شود: (در این طرح جالب نقشه ی هر کشور ماسک نام آن کشور شده است) برای انجام این کار کافیست کلید alt را نگه داشته و سپس بین مرز نام دو لایه در پنل لایه ها کلیک کنید. با کلیک کردن مجدد نیز همه چیز به حالت قبل بر می گردد. اگر لایه ی زیرین ماسک لایه ی بالایی باشد در پنل لایه ها چنین شکلی خواهد داشت: پ.ن: منظور از این قرمز، آهنگ قرمز سامان ویلسونه! یعنی اینقدر تو کف این آهنگم که توی آموزش هامم بهش اشاره میکنم این قدر این آهنگ قشنگه که به نظرم از بهشت اومده! (ل) آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل یازدهم، سه بعدی سازها: در این فصل طریقه ی سه بعدی کردن یک لایه توضیح داده می شود. از آن جایی که سه بعدی سازی یکی از امکانات سنگین فتوشاپ است در صورتی که کارت گرافیک شما مشکل داشته و یا درایور آن نصب نشده باشد غیرفعال می شود. انجام ویرایش های سه بعدی در فتوشاپ از طریق منوی 3D و پنل 3D صورت می گیرد. پنل Properties هم در این فرآیند نقش هایی را ایفا می کند. در صورتی که لایه ای که قصد سه بعدی سازی آن را دارید متنی است، کافی است بر روی آیکون 3D موجود در نوار ابزار متن کلیک کنید. دقت کنید که نبود این آیکون در نوار ابزار به این معناست که به دلایلی که گفته شد سه بعدی سازها بر روی سیستم شما غیرفعال هستند و این مشکلی مربوط به کارت گرافیک است. اما راهی که در ادامه برای سه بعدی سازی توضیح داده می شود برای هر دو لایه ی متنی و پیکسلی است: ابتدا لایه ی موردنظر را انتخاب کرده و سپس از منوی 3D گزینه ی New 3D Extrusion from Selected Layer را انتخاب کنید. (یک لایه ی متنی ساده که دستور بالا را بر روی آن اجرا کرده ایم) با استفاده از عمل drag می توان لایه را در هر جهتی چرخاند. همچنین یک عدد خورشید (!) در حاشیه ی تصویر وجود دارد که جهت تابیدن نور را مشخص می کند که با کلیک بر روی آن می توان این جهت را تغییر داد. برای کم و زیاد کردن عمق (محور z) شی (دیگر نمی شود به آن تصویر گفت) و یا هر محور دیگری بر روی شی کلیک می کنیم تا به جای محیط شی انتخاب شده و سه محور فوق ظاهر شوند (در حالتی که شی انتخاب شده است در مکعبی کم رنگ محاط است و در حالتی که محیط انتخاب شده است دور محیط کار خاکستری حاشیه ای زردرنگ دیده می شود). محور x قرمز، محور y سبز و محور z آبی رنگ است. هر محور دارای دو نشانه است که در تصویر بالا آن ها را با شماره های 1 و 2 مشخص کرده ایم. اگر ماوس را بر روی نشانه ی 1 برده و به طرفین drag کنیم شی در جهت آن محور می چرخد و اگر بر روی نشانه ی 2 برده و به طرفین drag کنیم (کاری که در همین تصویر با محور z انجام داده ایم؛ به شکل فلش ماوس دقت کنید که بر روی آن حرف z وجود دارد) مقدار عمق و گستردگی آن محور کاهش می یابد (کوچک و بزرگ کردن محور x و y به این وسیله مثل هنگامی است که قبل از سه بعدی سازی با فشردن کلید های Ctrl+T طول و عرض تصویر را تغییر دهیم). ضمناً با drag کردن در نوک پیکان ها می توان شی را در جهت آن محور جابجا کرد. در محل تلاقی سه محور مکعبی سفید رنگ وجود دارد که با drag کردن آن اندازه ی شی کوچک و بزرگ می شود (مثل کاری که نشانه ی 2 می کرد اما در سه جهت؛ شباهت شکل فلش ماوس نیز در بر روی این مکعب و نشانه ی شماره 2 این گفته را تصدیق می بخشد). نکته: در حالتی که شی انتخاب است هم می توان مثل حالتی که محیط انتخاب بود آن را در همه ی جهات چرخاند. با این تفاوت که در حالت اول محیط می چرخید و شی ثابت بود و در این حالت محیط ثابت است و شی را می چرخانیم. نکته مهم: در نوار ابزار سه بعدی ساز 5 آیکون وجود دارد که با کلیک روی هر کدام فلش ماوس عملکرد متفاوتی از خود نشان خواهد داد. چرخش در تمام جهت ها که تا اینجا مورد بحث ما بود در حالتی صورت می گیرد که آیکون پیش فرض (اولی از سمت چپ) انتخاب شده باشد. عملکرد فلش ماوس در صورت انتخاب سایر آیکون ها را در زیر مشاهده می کنید. سه بعدی سازی فتوشاپ به این نوع سه بعدی کردن (محور z خطی) خلاصه نمی شود. پنل Properties را فراخوانی کرده و شی را انتخاب کنید. سپس از قسمت Shape Preset یک حالت را انتخاب کنید. جالبه نه؟ تک تک این Preset ها را امتحان کنید. نوع دیگری از سه بعدی سازی وجود دارد دارد که من اسمش را سه بعدی سازی نمی گذارم. چون محور z ای در آن تشکیل نمی شود و عملاً لایه عمق نخواهد داشت. در این حالت می توان لایه را لوله کرد (استوانه) و یا دور یک بطری سه بعدی چسباند. تمامی امکانات سه بعدی سازی در این قسمت هم فعالند؛ منتهی بر روی شی ای که لایه را بر روی آن چسبانده ایم، نه خود لایه. از منوی 3D گزینه ی New Mesh from Layer و سپس Mesh Preset را انتخاب کنید. نکته مهم: لایه های سه بعدی پس از انتخاب ابزار دیگری به جز Move Tool شبیه به لایه های معمولی هستند ولی با انتخاب مجدد این ابزار به صورت شی در می آیند. برای پیکسلی کردن لایه های سه بعدی بر روی نام آن در پنل Layers راست کلیک کرده و Rasterize 3D را انتخاب می کنیم. با استفاده از پنل 3D می توان تک تک اجزای سازه ی سه بعدی را پیدا/پنهان کرد (مثل پنل لایه ها). آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل دهم، اکشن ها: اکشن یا دستور، عملگری است که می تواند تغییرات مشخص و از قبل تعیین شده ای را بر روی یک یا چندین تصویر اعمال نماید. برای مثال با یک اکشن می توان صدها تصویر را در ثانیه ای سیاه و سفید کرد و واترمارک به آن ها افزود و به سایز دلخواه در آورد. حال آن که اگر قصد داشتیم موارد فوق را بر روی تک تک تصاویر اعمال و سپس آن ها را دانه به دانه ذخیره کنیم شاید این کار چندین شبانه روز طول می کشید. امکان جدیدی که اخیرا به اکشن ها در فتوشاپ افزوده شده است عملگر if/then می باشد که یکی از مهم ترین ارکان برنامه نویسی است. مدیریت اکشن ها از طریق پنل Actions صورت می گیرد. با این که اکثر اکشن های خوب در اینترنت برای دانلود وجود دارند اما در ادامه آموزش ساخت یک اکشن را با هم بررسی می کنیم: می خواهیم اکشنی بسازیم که در آن تصویر ورودی نگاتیو شود، به سایز 500 در 500 پیکسل در بیاید و در پایین آن متن Photoshop actions نمایش داده شود و سپس در آخر در مسیری مشخص ذخیره شود. به پنل Actions نگاه کنید: در پایین آن سه کلید شبیه به کلیدهای مدیاپلیر وجود دارد که دقیقاً همان کار را هم می کنند. برای ساخت اکشن موردنظر کافیست که ابتدا بر روی آیکون ورقه ی کاغذ کلیک کرده و نامی برای آن انتخاب کنید. سپس بر روی کلید Record کلیک کرده و تمام اتفاقاتی که می خواهید در اکشن ثبت شود را بر روی پروژه ی فعال اعمال کنید و بعد از آن بر روی کلید Stop کلیک کنید. به همین سادگی یک اکشن ساخته شد. حال برای اجرای اکشن فوق بر روی هر پروژه کافی است که پروژه را باز کرده و در پنل Actions اکشن موردنظر خود را از لیست انتخاب کرده و بر روی دکمه ی Play کلیک کنید. نکته: در صورتی که قصد دارید پروژه پس از اعمال اکشن ذخیره شود باید هنگامی که اکشن در حال Record است پروژه را ذخیره کنید تا عمل ذخیره کردن هم در اکشن ثبت شود. نکته: در لیست اکشن ها در پنل Actions می توان با گسترده کردن نام هر اکشن (از طریق کلیک بر روی مثلث کنار نام آن ها) تک تک اتفاقاتی را که آن اکشن بر روی تصویر انجام می دهد مشاهده و مدیریت کرد. لازم نیست که حتما اکشن از ابتدا شروع شود. می توان با کلیک بر روی مرحله ای که می خواهیم عملکرد اکشن از آن جا شروع شود. همچنین اگر در مرحله ای اکشن نیازمند توقف موقت است کافی است مرحله ی قبل از آن که بخواهید اکشن متوقف شود را انتخاب کرده و سپس از منوی پنل گزینه ی Insert Stop را انتخاب کنید. لازم به ذکر است که منوی پنل در تمامی پنل ها وجود دارد و تنظیماتی در رابطه با پنل خود را در اختیار می گذارد. Droplet: یکی از خارق العاده ترین امکانات فتوشاپ Droplet است. از Droplet برای مواقعی استفاده می کنیم که یک اکشن باید بر روی چندین تصویر اعمال شود. در این صورت به جای باز کردن تک تک تصاویر و اعمال اکشن روی آن ها کافی است یک Droplet از اکشن خود بسازیم. طرز کار Droplet به این صورت است که در قالب یک فایل exe با آیکونی بسیار شکیل (!) توسط فتوشاپ به ما داده می شود و با drag کردن تصویر و یا پوشه ی حاوی چندین تصویر بر روی آن فایل، اکشن بر روی آن ها اعمال می شود. یک فایل Droplet برای ساخت Droplet کافی است از منوی File و سپس Automate گزینه ی Create Droplet را انتخاب کرده و در پنجره ی باز شده نام اکشن و مسیر خروجی فایل را مشخص کنید. نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل نهم، براش ها: ابزار قلم مو که در دنیای فتوشاپ هم مثل قلم مویی نسبتاً معمولی (اگر کشیدن ماه و ستاره را با قلم مو جزء کارهای معمولی حساب کنیم!!! ) عمل می کند تا حدودی در قسمت های قبلی کتاب بررسی شده است. اما چیزی که باعث شد برای این ابزار فصلی جداگانه اختصاص بدهیم پنل Brush است که امکانات جالبی را در رابطه با براش در خود جای داده است که بررسی آن ها خالی از لطف نیست. پیش از بررسی این پنل به دو نکته ی کوچک، اما مهم می پردازیم: نکته اول: اگر در حالی که ابزار قلم مو فعال است کلید alt را فشار دهیم تبدیل به ابزار قطره چکان می شود که کار را در بعضی مواقع که نیاز به تغییر رنگ داریم خیلی آسان می کند. نکته دوم: با استفاده از دو کلید ] و [ (کروشه ها) می توان سایز براش ها را کوچک و بزرگ کرد. همچنین در صورتی که براش امکان سخت و نرم شدن را داشته باشد با استفاده از کلیدهای Shift+] و Shift+[ می توان به تنظیم سختی براش پرداخت. بررسی پنل براش: این پنل شامل چندین سربرگ است. سربرگ Brush Tip Shapes که به طور پیش فرض فعال است شامل باکسی برای انتخاب براش، دو نوار لغزنده ی اندازه و سختی و نوار لغزنده ی Spacing است. با استفاده از این نوار ابزار می توان تعیین کرد که فاصله ی لکه های براش از همدیگر چقدر باشد. البته این نوار در صورتی فعال است که گزینه ی Spacing تیک دار باشد و اگر این گزینه تیک نداشته باشد براش به صورت پیوسته رسم خواهد کرد؛ یعنی فاصله ی لکه ها صفر خواهد بود. سربرگ Shape Dynamics: با استفاده از این سربرگ می توان به لکه های براش بی نظمی بخشید. برای مثال با استفاده از نوار لغزنده ی Size Jitter می توان لکه ها را به صورت تصادفی کوچک و بزرگ کرد و با استفاده از نوار لغزنده ی Angle Jitter می توان آن ها را به صورت تصادفی چرخاند. سربرگ Scattering: با استفاده از این سربرگ می توان لکه های براش را پخش و پلا (!) کرد. این کار با نوار لغزنده ی Scatter صورت می گیرد. نوار لغزنده ی Count نیز تعداد لکه ها را کم و زیاد می کند. سربرگ Texture: با استفاده از این سربرگ می توان براش موردنظر را منقش به یک پترن کرد. سربرگ Dual Brush: با استفاده از این سربرگ می توان دو براش را با هم تلفیق کرد. سربرگ Color Dynamics: شاید این سوال برای شما هم پیش آمده باشد: اگر براش علف را با رنگ سبز انتخاب و آن را روی تصویری بکشیم، در لا به لای علف های سبز، مقداری علف زرد و قهوه ای و... هم دیده می شوند. در صورتی که ما فقط رنگ سبز را انتخاب کرده بودیم. پس رنگ های دیگر از کجا سر و کله شان پیدا شد؟! پاسخ این سوال در این سربرگ نهفته است. با استفاده از نوارهای لغزنده ی این سربرگ که مفهوم Hue، Saturation و Brightness در آن ها برای ما آشنا هستند می توان رنگ براش را تغییر داد. همچنین از نوار لغزنده ی Foreground/Background Jitter می توان برای انحراف رنگ براش از رنگ موجود در استخر رنگ استفاده کرد (اتفاقی که در براش علف ها افتاده است). اگر گزینه ی Apply Per Tip تیک دار باشد رنگ هر لکه با لکه ی دیگر تفاوت خواهد داشت. براش ها را همچنین می توان از پنل Brush Presets انتخاب کرد. نظراتتونو توی تاپیک زیر بگید! و یا اگه سوالی داشتین توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید