asajadi84

نمی دونن که توی پنل ادمین آی پی بورد کنار نام کاربری طرف آی پی هم نوشته میشه

سلام. محدودیت تاپیک ارسالی فقط برای کاربرای عادیه و به محض رنگی شدن این محدودیت برداشته میشه. از این نظر این کار خیلی خوبه. چون افرادی که رنگی نیستن زیاد آشنایی با قوانین ندارن و ممکنه اسپم بدن که با این راه جلوگیری میشه محدودیت در سرعت ارسال تاپیک هم اون جا به درد می خوره که دستت میخوره یا سرعت اینترنت خوب نیست یا به هر دلیلی یه پست دو بار ارسال میشه. از این طریق جلوش گرفته میشه. ولی سایز ادیتور رو بزرگ کنن موافقم

میتونید روی خروجی که برای تست میذارید یه تغییری ایجاد کنید که کسی نتونه به اسم خودش استفاده کنه مثلاً اولش پیام بده این برنامه تنها برای تست کاربران است و نسخه ی نهایی کافه بازاری نیست یا به سلیقه ی خودتون یه بلایی سرش بیارید

سلام. اگه میشه یه امکانی بهش اضافه کنید که خودش بپرسه توی چه مارکتی عملیات انجام بشه! مثل این عکس:

پروژه ها: در آخرین بخش کتاب به بررسی روند طراحی 4 پروژه ی بسیار ساده می پردازیم. سعی شده است که مباحث گفته شده در بخش های قبلی کتاب در طراحی پروژه های فوق لحاظ شود. پروژه ی اول: برای طراحی پروژه ی فوق ابتدا لایه ی جدیدی ایجاد کرده و با براش تمامی آن را پر می کنیم (راه های دیگری نیز برای پر کردن کامل لایه هست). همچنین می توان قفل لایه ی Background را حذف کرده و از آن به عنوان پس زمینه استفاده کرد. در Layer Style لایه، گزینه ی Gradient Overlay را انتخاب کرده و گرادیانتی با دو رنگ آبی کم رنگ و آبی پررنگ ایجاد می کنیم. برای کشیدن هلال ماه لایه ی جدیدی ایجاد می کنیم. با ابزار انتخاب دایره ای رسم کرده و سپس با فشردن کلید alt (کاهنده ی ناحیه ی انتخابی) دایره ی کوچک تری از داخل آن حذف می کنیم. ناحیه ی باقیمانده را با براش پر کرده و در Layer Style با استفاده از سربرگ Bevel & Emboss به آن برجستگی می دهیم. پروژه ی دوم: از آن جایی که در این پروژه متن به کار رفته است و یک گرافیست حتی معمولی (!) باید با نام فونت های فارسی آشنایی کوچکی داشته باشد در ادامه چند فونت مطرح را معرفی کرده ایم. در اکثر تایپوگرافی های فارسی از فونت های «ایران نستعلیق» و «انتظار ظهور» استفاده ی بیشتری می کنند. برای شروع ابتدا پروژه ای با اندازه ی موردنیاز ایجاد می کنیم. برای راحتی کار اندازه ی عکس ها در شبکه های اجتماعی مختلف در جدول فوق آورده شده است. در بخش Layer Style لایه ی عکس در سربرگ Gradient Overlay گرادیانتی شبیه پرچم ایران طراحی کرده و Blend Mode آن را بر روی Color قرار می دهیم. متن موردنظر را با فونت انتظار ظهور تایپ کرده و در بخش Layer Style با استفاده از سربرگ Stroke به آن حاشیه می دهیم. در آخر اسم خواننده را با فونت زَر اضافه می کنیم. پروژه ی سوم: ابتدا متنی را با فونتی کوچک می نویسیم و سپس لایه ی آن را Rasterize می کنیم. متن موردنظر در عکس عبارت «نمی دانید چه چیزی را دانلود کنید؟؟» است. با استفاده از ابزار Blur (مات کردن) آن را تا حدی که قابل خواندن بماند مات می کنیم. عبارت دیگری را تایپ می کنیم که در این عکس «دانلود بازی ها و نرم افزارهای پیشنهادی ما» است. با استفاده از پنل کاراکتر تکه تکه هایی از متن را انتخاب کرده و به جهت زیبایی بدون هیچ قاعده ی خاصی کوچک و بزرگ می کنیم. از لایه ی متنی یک کپی گرفته و در زیر لایه ی متنی اصلی قرار می دهیم. فونت توخالی انتظار ظهور را انتخاب کرده و آن را با فشردن کلیدهای Ctrl+T از دو طرف کمی می کشیم (البته اگر از فونتی استفاده کنیم که همزاد (!) توخالی (outline) نداشته باشد با توضیحات کتاب باز هم می توان چنین لایه ای را طراحی کرد. کافی است در لایه Fill Opacity را صفر کنیم و کمی به آن Stroke بدهیم). این کار با افزایش اندازه ی فونت نیز امکان پذیر است. سپس به بخش Layer Style رفته و در قسمت Opacity شفافیت آن را کاهش می دهیم. پروژه ی چهارم: این پروژه نسبت به قبلی ها از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. این نوع سایه زدن که در تایپوگرافی های فارسی نستعلیق و به خصوص در کاور آهنگ ها دیده می شود از محبوبیت خاصی برخوردار است. برای این نوع سایه زدن ابتدا یک لایه ی جدید بر روی لایه ای که قصد سایه زدن آن را داریم ایجاد می کنیم. این لایه ای است که در آن سایه ها را ایجاد می کنیم (به هیچ وجه نباید در لایه ی اصلی سایه زد). یادآوری: در صورتی که کلید Ctrl را نگه داریم و بر روی پیش نمایش لایه ای در پنل لایه ها کلیک کنیم به دور آن لایه ناحیه ی انتخابی تشکیل خواهد شد که در تمام لایه ها قابل استفاده است. با استفاده از روش بالا ناحیه ی انتخابی متن خود را انتخاب کنید سپس ناحیه را با ابزار انتخاب مستطیلی به صورت مقابل جا به جا کنید: (این تغییر هیچ قانون خاصی ندارد و کاملاً سلیقه ای است) حال لایه ی خالی (لایه ی سایه ها) را انتخاب کرده و با یک براش مشکی نرم و با شفافیت (Opacity) بسیار کم با ماوس سایه هایی را به صورت زیر می زنیم: (اگر سایه از متن بیرون زد مهم نیست چون بعداً آن ها را پاک می کنیم) سایه زدن را به این صورت ادامه می دهیم: نکته اول: استفاده از کاهنده و افزاینده ی ناحیه ی انتخابی و اشتراک گیری نواحی انتخابی در این پروژه بسیار حائز اهمیت است. نکته دوم: این که در هر مرحله چه کاری انجام بدهیم چیزی نیست که بتوان آن را توضیح داد و دارای دستور خاصی باشد. پس از تسلط بر روی فتوشاپ و با تمرین به این مهارت دست پیدا خواهید کرد. نکته سوم: هیچ وقت انحناهای نیازمند سایه زدن را با ابزار انتخاب چندضلعی انتخاب نکنید. چون دندانه دندانه و بدریخت می شود. بهترین راه استفاده از انحناهای خود نوشته است (کاری که ما می کنیم). برخی دیگر از طراحان از ابزار مسیر برای این کار استفاده می کنند. ابزار مسیر فتوشاپ به دلیل ماهیت برداری خود و وابستگی زیاد به گرافیک برداری در این کتاب بررسی نشده است. همان طور که مشاهده می کنید در این جا از افزاینده ی ناحیه ی انتخابی استفاده کرده ایم. سایه های اضافی را انتخاب کرده و حذف می کنیم. البته استفاده از feather در ناحیه ی انتخابی فراموش نشود. سایه زدن را به همین منوال ادامه می دهیم تا در نهایت به چنین طرحی برسیم: آخرین مرحله حذف سایه های خارج از نوشته ها است. برای این کار لایه ی متنی را به صورت ناحیه ی انتخابی در آورده و Select Inverse می کنیم. سپس لایه ی سایه ها را انتخاب کرده و سپس کلید Delete را می فشاریم (می توانید دلایل این کار را توضیح دهید؟). در آخر می توان لایه ی سایه و لایه ی اصلی را با هم ادغام کرد. فکر می کنم دیگر توضیح بس باشد! بقیه ی پروژه ها را به عنوان تمرین و با استفاده از توضیحات کتاب انجام دهید. انجام تمرین های فوق تأثیر بسزایی در تسلط شما بر فتوشاپ خواهد داشت. پروژه پنجم: تصویری که در آن سوژه ای رنگی و بقیه ی تصویر سیاه و سفید/مات شده باشد. پروژه ششم: موج انداختن روی سطح آبی در تصویر با استفاده از فیلترها. پروژه هفتم: ساخت اکشنی که در آن گوشه ی تصویر برگردد. پروژه هشتم: کشیدن پرچم ایران با سه مستطیل Rectangle Tool و به اهتزاز در آوردن آن توسط Warp (از قسمت Transform منوی Edit) پروژه نهم: درج لوگوی پپسی (برای دریافت آن از گوگل تصویری استفاده کنید) بر روی بدنه ی قوطی سه بعدی نوشابه. پروژه دهم: ساخت کاریکاتور از چهره ی یک نفر با استفاده از ابزار Smudge و فیلترها سعی کنید با خلاقیت خود ایده های بیشتری برای طراحی یافته و آن ها را هم پیاده کنید. پایان. خبببببب! بالاخره به پایان آمد این دفتر تاپیک خیلی طولانی شد و هر چی من خواستم چند صفحه ای بشه به خاطر این که پست ها طولانیه و لودش خیلی طول میکشه نشد که نشد فکر کنم اگه انجمن ساز اینجا ویبولتین بود میشد یه کاری کرد که واسه یه تاپیک خاص پست های کمتری توی هر صفحه باشه. بگذریم. البته هنوز این تاپیک تموم نشده و شاید در آینده آموزش های متنی دیگه ای هم در رابطه با فتوشاپ توش گذاشتم و پست هایی که در ادامه می گم و اما سورپرایز ! من تصمیم گرفتم که برای درخواستهای طراحی فیلم آموزشی درست کنم به این صورت که شما یه نمونه عکس میفرستین و میگین اینو تو فتوشاپ طراحی کن! و من طراحی میکنم (نمونه سخت ندید بلد نباشم ضایع شم ) برای این کار برید توی تاپیک پرسش و پاسخ همیشگیمون: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید و درخواست خودتونو بفرستین. فقط قبلش چندتا نکته: 1- فیلمهای آموزشی با فرض اینکه شما تمام پست های این تاپیک رو خونده باشین ساخته می شن. یعنی اگه بعضی چیزایی رو که بالا گفتم کسی ندونه ممکنه بخشی از آموزش رو متوجه نشه. لطفا بخونیدشون پس. 2- به درخواستهایی که معقول و مناسب باشن ترتیب اثر داده می شه. یعنی چیزی باشه که توی یه فیلم آموزشی ده پونزده دقیقه ای بشه گفت. نه کمتر و نه بیشتر. به شدت توصیه می شه مرتبط با انجمن باشه 3- فقط برای درخواستهایی فیلم ساخته می شه که نمونه کار هم همراهشون باشه (خودمونی یعنی اینکه یه عکس باشه و بگید اینو طراحی کن! برای توصیف طرح فیلم ساخته نمی شه) 4- توی این تاپیک درخواست ندید و فقط توی تاپیک پرسش و پاسخ درخواست خودتونو مطرح کنید. هر چند که فیلم ها توی این تاپیک قرار می گیرن و از طریق پیام خصوصی به شخص درخواست دهنده اطلاع رسانی می کنم. 5- برای طراحی یه پروژه بی نهایت راه وجود داره و یه روند صفر تا صد نیست. ممکنه من و یه نفر دیگه یه پروژه رو به دو روش کاملاً متفاوت توی فتوشاپ طراحی کنیم. فعلا همینا. دم همه ی بچه های سایت گرم فعلا

این تاپیک، پاسخ شماست: http://answercenter.ir/topic/8214-%D8%B3%D9%88%D8%A7%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D9%BE%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C/

تغییرات نسخه ی 2015 فتوشاپ: در قسمت های قبل تر کتاب اشاراتی به تغییرات فتوشاپ در نسخه ی 2015 شد اما تغییر چندین مورد به قدری زیاد است که بررسی آن ها نیازمند بخشی جداگانه بود. از طرفی چون نسخه ی جدید توسط افراد کمی استفاده می شود بیان تغییرات در یک بخش جداگانه صورت گرفته است. مهم ترین تغییر در پنجره ی Layer Style به وجود آمده است: در این پنجره امکان حذف کردن سربرگ هایی که به آن ها نیازی نیست اضافه شده است. کافی است روی آن ها کلیک کرده و سپس بر روی آیکون سطل آشغال موجود در پایین لیست کلیک کنیم. اما امکان جالبی که به این پنجره اضافه شده این است که می توان در یک استایل به طور هم زمان از چند افکت هم نوع استفاده کرد. برای مثال در این تصویر از دو افکت Stroke به طور همزمان استفاده شده. Stroke پایینی که مشکی و ضخیم است و Stroke بالایی که سفید و نازک تر است. برای اضافه کردن یک افکت هم نوع کافی است بر روی کلید در کنار سربرگ کلیک کنیم و یا از پایین لیست سربرگ ها بر روی آیکون fx کلیک کنیم. لازم به ذکر است که افکت هایی که در این لیست بالاتر هستند در خود لایه هم بر روی سایر افکت های هم نوع قرار خواهند گرفت. برای بالا و پایین بردن سربرگ ها از فلش های اضافه شده در پایین لیست سربرگ ها استفاده می کنیم. در این نسخه فتوشاپ دیگری نیازی به یافتن وسط طول و عرض تصاویر نیست. چرا که هنگام drag کردن یک لایه به اواسط طول و عرض، آن ها به صورت خطوطی بنفش رنگ خود را نشان داده و وسط طول و عرض را مشخص می کنند. همچنین در این نسخه امکان Auto-Select شدن ابزار Move Tool با نگه داشتن کلید Ctrl به وجود آمده است (اگر تیک گزینه ی Auto-Select زده شده باشد با نگه داشتن کلید Ctrl حالت Auto-Select غیرفعال می شود). در این نسخه دو ابزار به ابزارها اضافه شده است. یکی Artboard Tool که پیش تر در Illustrator وجود داشت و برای طراحی وب و... از آن استفاده می شود و دیگری Rotate View Tool که با استفاده از آن می توان بوم پروژه (نه اجزای داخل آن) را چرخاند. هنگام انجام این کار یک قطب نما دیده می شود که عقربه ی قرمز رنگ آن بالای بوم را نشان می دهد. آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

دیگه کم کم داریم به آخراش نزدیک می شیم! ولی سورپرایز بزرگ در راهه ترکوندم ینی انواع فایل های مختص فتوشاپ: انواع فایل های فتوشاپ آن قدر زیاد هستند که شاید امکان شمردنشان وجود نداشته باشد! حتی یک نمودار ساده در تنظیمات فتوشاپ نیز می تواند به صورت یک فایل استخراج شود. اما در این بین فایل هایی وجود دارند که شهرت زیادی دارند و امکان دانلود آن ها از اینترنت وجود دارد. مثل براش ها که به تعداد بسیار زیاد و متنوعی در اینترنت موجود هستند و با دو بار کلیک بر روی فایلشان می توان آن ها را وارد برنامه کرد. و یا برای مثال اکشن ها؛ می توان اکشن تبدیل یک عکس به تصویری قدیمی و یا تصویر آناگلیف (تصاویر آبی و قرمزی که با عینک مخصوصی به صورت سه بعدی دیده می شوند) را دانلود کرد و در ثانیه ای تصویر مدنظر را ساخت. پس همان طور که گفته شد فایل های فتوشاپ آماده کار را بسیار آسان می کنند. برای همین در این قسمت به معرفی فایل های مهم فتوشاپ و فرمت آن ها می پردازیم. نکته: یک راه برای وارد کردن اطلاعات فایل ها به برنامه Load کردن آن ها از منوی مرتبط با ابزار است که توصیه نمی شود. چون با دو بار کلیک کردن بر روی فایل مربوطه هم دقیقاً همین کار انجام داده می شود. (آیکون ها مربوط به فتوشاپ 7 هستند) فایل های لایه باز: به فایل های PSD از قبل طراحی شده توسط طراحان حرفه ای گفته می شود که در اینترنت منتشر شده اند. تصاویر استاک: تصاویری با سایزهای بسیار بزرگ (برای این که هنگام طراحی باعث افت کیفیت نشوند) هستند که در طراحی از آن ها استفاده می شود. از معروف ترین سایت های ارائه دهنده ی تصاویر استاک می توان ShutterStock را نام برد که هزینه ی اشتراک آن ماهانه 250 دلار است. همچنین تصاویر استاک GraphicRiver نیز شهرت زیادی دارند. آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

سایر قابلیت های فتوشاپ 2: در این قسمت به بررسی امکانات بسیار جالبی از فتوشاپ پرداخته ایم. توصیه می کنیم به هیچ وجه آن ها را از دست ندهید! تغییر تم فتوشاپ: اگر با نسخه های قبلی فتوشاپ (از CS4 به قبل) آشنایی داشته باشید می دانید که تم فتوشاپ روشن تر بود. اما در نسخه های جدید برای این که چشم کم تر اذیت بشود رنگ آن را تیره کرده اند. اما همچنان می توان کل فتوشاپ را به آن رنگ ها برگرداند. برای این کار از منوی Edit بر روی گزینه ی Preferences و سپس Interface کلیک کنید. در این پنجره در قسمت Color Theme چهار رنگ برای فتوشاپ مشاهده می کنید که می توانید آن ها را به عنوان تم برگزینید. نکته: با راست کلیک کردن بر روی فضای خالی و خاکستری رنگ حاشیه ی پروژه ها (منظور فضای خالی اصلی نیست) می توان رنگ آن را تغییر داد. حذف/رنگ کردن منوها: دوست دارید منوهای فتوشاپ را این طوری کنید؟ برای این کار از منوی Edit گزینه ی Menus را انتخاب کنید. در ادامه پنجره ای باز می شود که در آن لیست تمام منوها موجود است. با گسترده کردن هر منو (کلیک بر روی مثلث کنار نام منو) می توانید زیرمجموعه آن را مشاهده کنید. در کنار هر زیرمجموعه یک چشم قرار دارد که عملکرد آن شبیه چشم پنل لایه ها است و با کلیک بر روی آن می توان گزینه را از منو حذف کرد. همچنین رنگ آن گزینه را نیز می توان تغییر داد. نکته اول: در صورتی که در منویی چندین گزینه را حذف کنیم در آخر آن منو گزینه ای تحت عنوان Show All Menu Items نمایش داده خواهد شد که با کلیک بر روی آن تمامی گزینه های مخفی شده نشان داده خواهند شد. نکته دوم: در قسمت Menu For این پنجره می توانید علاوه بر منوهای اصلی فتوشاپ این تغییرات را بر سر منوهای پنل ها نیز در بیاورید. نکته سوم: رنگی کردن گزینه های منوها برای قشنگی نیست (هر چند که می توانید برای قشنگی هم این کار را بکنید!)، بلکه برای پیدا کردن گزینه ی موردنظر با سرعت بیشتری است. بررسی عمیق تر لایه ها: در ابتدا باید بگویم که بهتر است در پروژه ای که لایه های زیادی دارد برای تک تک لایه ها اسم گذاشته و حتی الامکان آن ها را گروه بندی کنید. چرا که پیدا کردن لایه ای خاص در این گونه مواقع بسیار طاقت فرسا خواهد بود. نکته: اسم گذاشتن یک مزیت خیلی خوب دارد. در صورتی که ابزار Move Tool را انتخاب و با استفاده از آن بر روی پروژه راست کلیک کنیم منویی شامل نام تمام لایه ها باز می شود که امکان انتخاب لایه با استفاده از آن بسیار آسان خواهد بود. پنل لایه ها امکانی دارد که می توان با استفاده از آن لایه ها را در پنل لایه ها رنگ کرد (مثل همان کاری که با گزینه های منوها انجام دادیم). البته این کار هیچ تغییری در طرح خروجی ایجاد نمی کند و فقط برای آسان تر پیدا کردن لایه های موردنظر انجام می شود. برای این کار بر روی چشم کنار لایه ی موردنظر در پنل لایه ها راست کلیک کرده و از قسمتی از منو که شامل نام رنگ ها است رنگ موردنظر خود را انتخاب می کنیم. در صورت راست کلیک بر روی نام لایه در پنل لایه ها باز هم امکان انتخاب رنگ وجود دارد. اما باید آن ها را در منوی طولانی تری پیدا کرد. اگر دقت کنید پنل لایه ها شامل جستجوگری بسیار حرفه ای در بالای خود است که فیلترهای قدرتمندی مثل نوع استایل به کار رفته، اسم و... را در اختیار می گذارد. یکی از فیلترهای این جستجوگر رنگ است که با استفاده از آن می توان خیلی راحت لایه های رنگ خاصی را پیدا کرد. نکته: بهتر است برای خودتان قراردادهایی تعریف کنید. برای مثال همیشه لایه های خاصی را با رنگ های از پیش مشخص شده نشان دار کنید. یکی دیگر از مواردی که به بررسی آن می پردازیم جا به جا کردن یک لایه در لیست پنل لایه ها خواهد بود. همان طور که قبلاً هم گفته شده لایه های بالاتر در این لیست روی سایر لایه ها دیده می شوند. اما وقتی که تعداد لایه ها خیلی زیاد باشد و بخواهیم لایه ای را به بالا و پایین ببریم شاید drag کردن لایه در آن لیست عریض و طویل چندان خوشایند نباشد. به جای darg کردن می توان لایه ی موردنظر را با یک کلیک در پنل لایه ها انتخاب کرده و سپس از منوی Layer گزینه ی Arrange را انتخاب کنیم. زیرمجموعه ی باز شده به صورت زیر خواهد بود: نکته اول: استفاده از میانبرهای این گزینه ها توصیه می شود. نکته دوم: گزینه ی Reverse که وظیفه ی آن جا به جایی موقعیت مکانی لایه ها در لیست است تنها در صورتی فعال خواهد شد که دو لایه (و یا بیشتر) را انتخاب کرده باشیم. بررسی گزینه ی Transform (دگرگونی) از منوی Edit: با استفاده از زیرمجموعه های این گزینه می توان دگرگونی هایی را در موقعیت پیکسل های لایه ی فعال به وجود آورد. کاری که با فشردن Ctrl+T می کردیم نیز نوعی دگرگونی بود (ترکیبی از تغییر اندازه و چرخش) و دستورات فوق شباهت زیادی با عملکرد آن دارند. نکته اول: در صورتی که Ctrl+T را فشار دهیم در اطراف لایه هشت گیره ی مربعی ظاهر می شود که با راست کلیک بر روی آن ها نیز می توان منوی Transform را باز کرد. نکته دوم: در هنگام پیچ و تاب دادن به لایه (Warp) در نوار ابزار امکان تعیین نوع پیچ و تاب (منحنی، موج، پرچم و...) وجود دارد. همچنین در صورت انتخاب Custom می توان با استفاده از دستگیره های اطراف لایه به صورت دستی به پیچ و تاب دادن به آن پرداخت. ساخت براش/پترن در خود فتوشاپ: ساختن براش و پترن یکی از مواردی است که در طراحی های سنگین به آن نیاز پیدا خواهید کرد. برای ساختن براش ابتدا ناحیه ای که قصد براش کردن آن را دارید انتخاب کرده و سپس از منوی Edit گزینه ی Define Brush Preset را انتخاب کنید. برای ساخت پترن نیز ابتدا ناحیه ی موردنظر را انتخاب کرده (ناحیه ی انتخابی باید مربع یا مستطیل باشد) و سپس از منوی Edit گزینه ی Define Pattern را انتخاب کنید. از این به بعد براش/پترن ساخته شده در لیست براش ها/پترن ها وجود خواهد داشت. ابزارهای کشیدن شکل: ابزارهای کشیدن شکل ابزارهایی در فتوشاپ هستند که به ما امکان کشیدن اشکالی مثل مستطیل، دایره، ستاره و... را می دهند. در نوار ابزار هر کدام از این ابزارها منویی کشویی شامل سه گزینه (در سمت چپ نوار ابزار) وجود دارد مبتنی بر این که شکل رسم شده به صورت وکتور (Shape) باشد یا مسیر (Path) یا پیکسل (Pixels) که بهتر است پیکسل را انتخاب کنیم. در نوار ابزار Rounded Rectangle Tool (کشیدن مستطیل با گوشه های گرد) گزینه ای به نام Radius میزان گردشدگی گوشه ها را تنظیم می کند. در نوار ابزار Polygon Tool می توان در قسمت Sides تعداد اضلاع چندضلعی را مشخص کرد. همچنین با کلیک بر روی چرخ دنده ی موجود در این نوار و زدن تیک Stars چندضلعی به صورت ستاره می شود. در نوار ابزار Custom Shape Tool (کشیدن شکل های خاص) با گزینه ی Shape می توان شکل را مشخص کرد. شکل هایی که به طور پیشفرض می توان با این ابزار کشید (قابلیت اضافه کردن شکل های بیشتر وجود دارد): بررسی عمیق تر ابزار متن: با ابزار متن دو نوع متن می توان نوشت. اولی کاراکتر است که در آن متن روی یک خط مستقیم بی انتها نوشته می شود و برای نوشتن به این شیوه باید توسط ابزار متن بر روی پروژه یک بار کلیک کرد و دومی پاراگراف است که در آن متن در یک جعبه نوشته می شود و با رسیدن متن به انتهای جعبه متن شکسته می شود. برای درج پاراگراف باید توسط ابزار متن به جای کلیک کردن باکس موردنظر را کشید (مثل ابزار انتخاب ناحیه ی مستطیلی). برای تبدیل کاراکتر به پاراگراف بر روی لایه ی آن در پنل لایه ها راست کلیک کرده و Convert to Paragraph Text را انتخاب می کنیم و برای تبدیل پاراگراف به کاراکتر بر روی لایه ی آن در پنل لایه ها راست کلیک کرده و Convert to Point Text را انتخاب می کنیم. نکته: چه در کاراکتر و چه در پاراگراف هنگام تایپ با فشردن کلید اینتر بزرگ به سطر بعد رفته ولی با فشردن کلید اینتر کوچک (اینتر ماشین حساب) عملیات تایپ پایان می پذیرد. با استفاده از پنل پاراگراف می توان تنظیمات ظاهری پاراگراف را تعیین کرد: 1- تعیین چینش پاراگراف 2- تعیین میزان هم ترازی پاراگراف 3- مقدار فاصله ی سمت چپ پاراگراف از کادر پاراگراف 4- مقدار فاصله ی سمت راست پاراگراف از کادر پاراگراف 5- مقدار فاصله ی خالی اول هر بند پاراگراف 6- مقدار فاصله ی اول هر بند از پاراگراف 7- مقدار فاصله ی آخر هر بند از پاراگراف 8- تنظیم ltr (left to right) یا rtl (right to left) بودن پاراگراف 9- مقدار کشش میان حروف خاورمیانه ای (فارسی، عربی و...) توضیحات تکمیلی ناحیه ی انتخابی: در بخش های قبلی کتاب به اندازه ی کافی به توضیحات در رابطه با ناحیه ی انتخابی پرداخته ایم و در این جا تنها به ذکر دو نکته ی کوتاه ولی مهم قناعت می کنیم: نکته اول: در نوار ابزار چوب جادویی/پاک کن جادویی گزینه ای تحت عنوان Contiguous وجود دارد. در صورتی که این گزینه تیک دار باشد (حالت پیش فرض) تنها پیکسل های مشمول طیف همان ناحیه انتخاب/حذف خواهند شد. اما اگر تیک این گزینه را برداریم با کلیک کردن تمام پیکسل های مشمول طیف پروژه انتخاب خواهند شد (البته پیکسل های لایه ی فعال. برای این که پیکسل های مشمول طیف تمام لایه ها انتخاب/حذف شوند باید در نوار ابزار این دو ابزار تیک گزینه ی Sample All Layers را فعال کرد). نکته دوم: در نوار ابزار تمام ابزارهای انتخابی کلیدی تحت عنوان Refine Edge وجود دارد که در صورت وجود ناحیه ی انتخابی فعال می شود. عملکرد این کلید شبیه به feather است اما با امکانات بسیار حرفه ای تر. این پنجره و کار تک تک نوارهای لغزنده ی آن را بررسی کنید. راه های مختلف زوم کردن بر روی یک پروژه: یک راه برای zoom in و zoom out کردن بر روی پروژه استفاده از میانبرهای Ctrl + + و Ctrl + - است که قبلاً هم به آن اشاره شد. راه دیگر فشردن کلید alt و چرخاندن اسکرول ماوس است. برای جا به جا کردن تصویر زوم شده در کادر پروژه یک راه استفاده از ابزار Hand است که همان طور که در فصل کیبورد فتوشاپ مشاهده کردید کلید میانبر آن در Spacebar است. یعنی کافی است Spacebar را نگه داشته و تصویر را به طرفین drag کنید. راه دیگر استفاده از اسکرول ماوس است. با چرخاندن اسکرول ماوس تصویر به صورت عمودی و با نگه داشتن کلید Ctrl و چرخاندن اسکرول ماوس تصویر به صورت افقی جا به جا می شود. پنل Navigator پنل اختصاصی زوم کردن در فتوشاپ است. با استفاده از نوار لغزنده ی پایین این پنل می توان تصویر را zoom in و zoom out کرد. کادر قرمز رنگ موجود در تصویر این پنل نیز بخشی از پروژه را نشان می دهد که هم اکنون در دید ما قرار دارد. این کادر قابلیت جا به جایی توسط ماوس (و بالتبع جا به جایی قسمت در دید ما) را دارد. ترفند طلایی ریست کردن پنجره ها: در بسیاری از موارد در پنجره ای از فتوشاپ تغییراتی را ایجاد می کنیم که مطلوب ما نیست. در این صورت باید با بستن پنجره و باز کردن مجدد آن پنجره را به صورت دستی ریست کنیم. راه بهتر برای این کار نگه داشتن کلید alt و کلیک بر روی کلید Reset که به جای Cancel پدیدار شده است می باشد. در همه ی پنجره های فتوشاپ با نگه داشتن کلید alt کلید Cancel به Reset تغییر داده می شود. Save for Web: در زمانی که دایناسورها هنوز روی کره ی زمین بودند کامپیوترهای Intel و Apple رنگ های ساخته شده توسط هم دیگر را به خوبی پشتیبانی نمی کردند و تنها 256 رنگ وجود داشت که هر دو پردازنده قادر به نمایش صحیح آن ها بود (همان 256 رنگ مد Indexed Color). برای همین گزینه ی Save for Web در منوی File فتوشاپ برای «ذخیره ی تصویر برای وب» وجود دارد که بتوان در سایت ها تصویری را قرار داد که با باز شدن توسط هر مدل پردازنده ای صحیح نشان داده بشود. یکی دیگر از کارهایی که با این پنجره می شود انجام داد ساخت تصاویر تک رنگی است که زمانی (دهه ی هفتاد و هشتاد) مردم برای هم اس ام اس می کردند و غول امکانات نوکیا 1100 بود!! خوشبختانه فتوشاپ در نسخه ی 2015 خود این گزینه را از منوی اصلی حذف کرده و به زیرمجموعه ی Export در منوی File انتقال داده است. همچنین در کنار نام این گزینه داخل پرانتز نوشته شده است: Legacy (به معنی میراث!) ویرایش عکس در موبایل: فتوشاپ برای Android و iOS هم تحت عنوان Adobe Photoshop Touch منتشر شده اما نرم افزار چندان خوبی از آب در نیامده است. در حال حاضر بهترین نرم افزار گرافیک و ویرایش عکس برای موبایل نرم افزار PicsArt است که شاید بررسی آن به اندازه ی بررسی فتوشاپ طولانی باشد. Aviary و aillis (لاین کمرا سابق) نیز در درجه ی دوم و سوم قرار دارند. آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

سایر قابلیت های فتوشاپ 1: تا اینجای کتاب به معرفی مباحث مهم و کلیدی در فتوشاپ در یک مسیر مشخص پرداختیم. اما قابلیت هایی در فتوشاپ وجود دارند که در عین مهم بودن، استقلال دارند و در مسیر گنجیده نمی شوند. در این بخش قصد بررسی قابلیت های مذکور را داریم. ذخیره کردن پروژه و آشنایی با فرمت های تصویر: برای ذخیره ی پروژه از کلیدهای Ctrl+S استفاده کرده و یا از منوی File بسته به نیاز یکی از گزینه های Save و یا Save As را انتخاب می کنیم. فایل ذخیره شده به طور پیش فرض به فرمت PSD است. این فرمت که مخفف PhotoShop Document است فرمت اصلی فایل های فتوشاپ می باشد که در آن پروژه به طور کامل، با حفظ لایه لایه بودن، قابل ویرایش بودن لایه های متنی و... همراه است. اما این فرمت تنها در فتوشاپ قابلیت باز شدن دارد و مناسب انتشار نیست (البته نرم افزارهای نمایش تصویری نظیر ACDsee وجود دارد که قابلیت نمایش این فرمت را دارا هستند). بنابراین بایستی پروژه را به صورت عکس ذخیره کنیم. پس از انتخاب گزینه ی Save در صورتی که قبلاً پروژه را ذخیره نکرده باشید و انتخاب گزینه ی Save As در هر صورت، پنجره ی فوق باز می شود که امکان تغییر فرمت فایل نهایی در قسمت Save as type میسر است. در صورت تیک دار کردن گزینه ی As a Copy در قسمت Save Options فایل اصلی حفظ شده و فایل جدید به عنوان یک کپی ذخیره می شود. دو فرمت مطرح عکس JPG و PNG هستند که در ادامه توضیح داده خواهند شد. JPG یا JPEG: مناسب ترین و مشهورترین فرمت فایل های تصویری است که مخفف عبارت Joint Photographic Experts Group است و هدف آن تنها نمایش است. این فرمت با تکنیک فشرده سازی حجم فایل را کاهش می دهد. در این نوع تصاویر امکان وجود پیکسل خالی وجود ندارد و تصویر به صورت مستطیل است. در هنگام انتخاب این فرمت موقع ذخیره ی کار در فتوشاپ پنجره ی دیگری باز می شود که با استفاده از نوار لغزنده ای امکان تغییر کیفیت تصویر را دارد. هر چه کیفیت تصویر بیشتر باشد، بالتبع حجم آن نیز بیشتر خواهد بود. PNG: از این فرمت تصویر بیشتر برای صفحات وب استفاده می شود که مخفف عبارت Portable Network Graphics است و فشرده سازی داده ها را بدون اتلاف آن ها به همراه دارد. به همین دلیل در این فرمت امکان کاهش کیفیت وجود نداشته و کیفیت همواره در حالت ماکزیمم خود قرار دارد. همچنین امکان خالی بودن پیکسل در این فرمت وجود دارد. TIF یا TIFF: این فرمت که مخفف عبارت Tagged Image File Format است به دلیل امکان ذخیره ی لایه لایه ی پروژه و نمایش صحیح مد CMYK بیشترین کاربرد را در صنعت چاپ داراست. اسکن کردن عکس به صورت مستقیم در فتوشاپ: برای این کار از منوی File گزینه ی Import و سپس WIA support را انتخاب می کنیم. در پنجره ی باز شده بر روی کلید Start کلیک کرده و نام درایور موردنظر را انتخاب می کنیم. این درایور می تواند اسکنر، دوربین موبایل، وبکم و... باشد. چاپ کار در فتوشاپ: مزیت چاپ در خود فتوشاپ امکان تعیین موقعیت عکس بر روی کاغذ است. برای این کار از منوی File گزینه ی Print را انتخاب کرده و یا کلیدهای Ctrl+P را فشار می دهیم. در پنجره ی باز شده مستطیلی به شکل کاغذ وجود دارد که امکان جابجایی مکان عکس روی آن با drag کردن میسر است. همچنین امکان تغییر سایز و... نیز وجود دارد. بازگردانی ویرایش (Undo): گاهی اوقات در فتوشاپ ویرایش اشتباهی صورت می پذیرد. برای بازگرداندن ویرایش از کلیدهای Ctrl+Z استفاده می شود که با یک بار فشردن آخرین ویرایش برگردانده شده و با دوباره فشردن این دو کلید ویرایش مجددا اعمال می شود. برای بازگردانی بیش از یک ویرایش از کلیدهای Ctrl+Alt+Z استفاده می شود (حرکت رو به عقب) و برای اعمال ویرایش ها (حرکت رو به جلو) از کلیدهای Ctrl+Shif+Z استفاده می شود. در هر کدام از این دو حالت با فشردن Ctrl+Z پروژه به آخرین ویرایش خود (اعمال مجدد تمام ویرایش ها) بازگردانده می شود. به طور پیش فرض 20 ویرایش آخر در فتوشاپ ثبت می شود. برای تغییر این مقدار (که اصلاً توصیه نمی کنم) از منوی Edit گزینه ی Preferences و سپس ...Performance را انتخاب کرده و سپس در پنجره ی باز شده در قسمت History States مقدار دلخواه خود را وارد کنید. دیدن لیست آخرین تغییرات و مدیریت دانه به دانه ی آن ها از طریق پنل History امکان پذیر است. منوی ایمیج (Image): منوی ایمیج در فتوشاپ شامل امکانات تغییر ویژگی های تصویر، اصلاح نور و رنگ تصویر، تغییر اندازه، چرخش تصویر، برعکس کردن تصویر و... است. مد تصویر (Mode): در اولین گزینه ی منوی ایمیج امکان تعیین مد تصویر وجود دارد که به بررسی انواع مد می پردازیم. در مد Bitmap تنها دو رنگ سفید و سیاه خواهیم داشت و در مد Indexed Color نیز طیف رنگی شامل 256 رنگ است (کیفیت تصاویر GIF را که یادتان هست؟؟). در مد Grayscale تنها امکان استفاده از رنگ های سیاه، 254 رنگ خاکستری (طیف پررنگ تا کم رنگ) و سفید وجود دارد. در مد RGB امکان استفاده از حدود شانزده میلیون رنگ (نور) وجود دارد (مقدار دقیق این عدد برابر 16 به توان 6 است). RGB سرواژه ای از نام رنگ های Red، Green و Blue است که سه رنگ اصلی هستند. مد RGB به نمایش رنگ با استفاده از نور می پردازد. یعنی نمایش آن ها بر روی مانیتور؛ بر خلاف مد CMYK که به نمایش رنگ با استفاده از چاپ (جوهر پرینتر) می پردازد. همه ی شانزده میلیون رنگ (نور) از ترکیب نسبی این سه رنگ تشکیل می شوند و ترکیب این سه رنگ با حداکثر شدتشان برابر نور سفید است. بر خلاف رنگ بر روی کاغذ که ترکیب همه ی آن ها با حداکثر شدتشان رنگ مشکی است. (اثبات سفید بودن ترکیب تمام طول موج های مرئی در کتاب علوم دوران مدرسه مان بود! قسمت گردونه ی نیوتون! و البته منشور!!) در این مد اگر هیچ کدام از نورهای قرمز، سبز و آبی وجود نداشته باشند رنگ سیاه خواهیم داشت (تاریکی مطلق). اما در مد CMYK در صورت نبود هیچ رنگی رنگ سفید خواهیم داشت (کاغذ سفیدرنگ). هر یک از سه نور قرمز، سبز و آبی می توانند 256 (16 به توان 2) شدت مختلف داشته باشند. هر چه شدت بیشتر باشد ترکیب آن رنگ تأثیر بیشتری بر روی رنگ اصلی خواهد گذاشت. برای مثال: 16 میلیون رنگ حاصل عدد 256 به توان 3 هستند که توان 3 مربوط به سه رنگ اصلی است و 256 تعداد حالات ممکن برای شدت هر رنگ می باشد. برای درک بهتر این موضوع کافی است اتاقی بدون هیچ نوری را در نظر بگیریم. در این اتاق سه نورافکن با نورهای قرمز، سبز و آبی موجود است و هر کدام می توانند با 256 شدت مختلف تابش کنند. در مد RGB هر یک از 16 میلیون رنگ کدی اختصاصی دارند که به کد هگزادسیمال (hexadecimal یا به اختصار hex به معنی «بر مبنای 16») معروف است. کد هگزادسیمال کدی شش رقمی به صورت زیر است که در استخر رنگ فتوشاپ در کنار علامت نامبرساین (#) قرار دارد. RRGGBB# دو رقم اول مربوط به میزان شدت رنگ قرمز، دو رقم دوم مربوط به میزان شدت رنگ سبز و دو رقم سوم مربوط به میزان شدت رنگ آبی است. منتهی اعداد فوق بر مبنای 16 هستند و یک عدد دو رقمی در مبنای 16 می تواند بیانگر 256 عدد مختلف باشد. پس حالا شاید علت توان 6 را در پایه ی 16 فهمیده باشید. ارقام در مبنای 16 به ترتیب ارزش برابرند با: 0-1-2-3-4-5-6-7-8-9 A-B-C-D-E-F کد هگزادسیمال چند رنگ آورده شده است که با توضیحات بالا قابل تفسیر هستند: نکته: در طیف رنگی سیاه و سفید مقادیر G، R و B لزوماً با هم برابرند. البته قبول دارم که کندوکاو کردن کد هگزادسیمال بی مورد است. چرا که با استفاده از استخر رنگ فتوشاپ می توان خیلی آسان تر از این حرف ها و با یک کلیک کد رنگ موردنظر را به دست آورد. از کد هگزادسیمال بیشتر در مباحث طراحی وب استفاده می شود. از متد CMYK برای چاپ پروژه ها استفاده می شود. طیف رنگی CMYK محدودتر از RGB بوده و مخفف نام چهار رنگ Cyan (فیروزه ای)، Magenta (ارغوانی)، Yellow (زرد) و blacK (مشکی) است. شدت این چهار رنگ که همان چهار کارتریج پرینتر هستند بر حسب درصد بیان می شود. یک سوال که شاید برایتان پیش آمده باشد! چرا اسم این متد را CMYB نگذاشته اند؟ و یا چرا با این که ترکیب این سه رنگ با هم سیاه می شود کارتریج جداگانه ای برای سیاه تعبیه شده است؟ پاسخ این است که با این که اساس این متد بر روی سه کارتریج است. اما رنگ سیاهی که از همپوشانی این سه کارتریج حاصل شود معمولاً چندان مناسب نیست (این سیاه به قهوه ای می زند و حالتی سه بعدی دارد که چشم را اذیت می کند). بنابراین از یک کارتریج سیاه کمکی استفاده می شود و چون این یک کارتریج اصلی نیست در نامگذاری CMYK به جای B حرف K نماینده ی رنگ سیاه است. سایر گزینه های منوی ایمیج: با استفاده از زیرشاخه های Adjustments می توان به تنظیم نور، رنگ، کنتراست، روشنایی و... تصویر اقدام کرد. با استفاده از گزینه ی Image Size می توان سایز تصویر را تغییر داد. با استفاده از زیرمجموعه های Image Rotation نیز می توان اقدام به چرخاندن و معکوس کردن عمودی و افقی تصویر نمود. اکشن ها (Actions): پنل Actions امکان انجام ویرایش های مشخصی را که از قبل برنامه ریزی شده اند بر روی یک و یا چند عکس به ترتیب لیست خود داراست. برای مثال می توان با استفاده از این امکان تعداد زیادی عکس را با هم تغییر اندازه داد، سیاه و سفید کرد یا آدرس سایتی را به آن ها اضافه کرد و... وکتور یا بُردار (Vector): گرافیک کامپیوتری به دو بخش گرافیک پیکسلی (Bitmap به معنی نقشه ی بیت به بیت تصویر) و گرافیک برداری تقسیم می شود. بردار بر خلاف تصاویر پیکسلی که در آن ها اطلاعات تک تک پیکسل ها ذخیره شده است با استفاده از روابط ریاضی ترسیم می گردد و بنابراین حجم کمی دارد و با افزایش سایز دچار افت کیفیت و شطرنجی شدن نمی شود. فرمت اصلی فایل های وکتور EPS است و با این که فتوشاپ نرم افزاری پیکسلی است امکان باز کردن این فایل ها را هم دارد. اما پس از باز کردن این فایل ها در پنجره ای اندازه ی دلخواه را می پرسد و پس از آن اقدام به رسم تصویری پیکسلی با آن اندازه می کند. خط کش فتوشاپ: خط کش فتوشاپ یکی دیگر از کاربردی ترین امکانات فتوشاپ است. با استفاده از این خط کش می توان به رسم خطوطی اقدام نمود که برای راهنمایی طراح هستند و در چاپ و ذخیره سازی نشان داده نمی شوند (البته اگر عکس با فرمت JPGبا خط های خط کش ذخیره شود و آن را با فتوشاپ باز کنیم خط ها دیده می شوند). برای نمایش خط کش های فتوشاپ در حاشیه ی بالایی (محور xها) و حاشیه ی سمت چپ (محور yها) کلیدهای Ctrl+R را با هم فشار داده و یا از منوی View گزینه ی Rulers را انتخاب می کنیم. برای رسم خطی افقی از خط کش بالایی به مکان موردنظر drag می کنیم و برای رسم خطی عمودی همین کار را با خط کش سمت چپ انجام می دهیم. نکته: اگر در حین drag کردن و در حالی که هنوز کلیک چپ ماوس در حال فشرده شدن است کلید alt را نگه داریم خط کش 90 درجه می چرخد. برای جابجایی خط کش ها از ابزار Move Tool استفاده می شود و برای حذف یک خط کش کافی است که آن را با همین ابزار بر روی خط کش مولد خود drag کنیم. با راست کلیک بر روی خط کش ها می توان واحد آن ها را تغییر داد. از مزایای خط کش علاوه بر نظم کار می توان خاصیت آهنربایی آن را نام برد. به این صورت که برای مثال اگر لایه ای در نزدیکی آن با ماوس جابجا شود به چسبیده شدن به خط میل می کند و یا اگر از ابزار چندضلعی انتخاب استفاده شود اضلاع تمایل به چسباندن کامل و یا نقطه ای از خود را به خط دارند. برای مخفی کردن خط های خط کش (نه خود خط کش ها) از کلیدهای Ctrl+; (کنترل و سِمی کالن) استفاده می شود. از دیگر خط های کمک رسان می توان به گریدها (Grid) اشاره کرد. گریدها دقیقاً شبیه به خطوط خط کش عمل می کنند. با این تفاوت که سرتاسر تصویر را با تور مشبک مانند خود می پوشانند. گریدها در طراحی جداول و سایر طرح های ریاضی کاربرد دارند. برای ظاهر کردن گریدها از منوی View گزینه ی Show و از لیست باز شده گزینه ی Grids را انتخاب کرده و یا از کلیدهای Ctrl+' (کنترل و آپوستروف) استفاده می کنیم. میانبرهای مهم فتوشاپ: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل سیزدهم، کیبورد فتوشاپ: اوایل کتاب گفته شد که ابزارهای مهم کلید مخصوص خود را دارند که با فشردن آن ها ابزار فعال می شود (برای مثال G برای gradient). اغلب کلیدهای کیبورد منجر به انتخاب یک گروه از ابزارها می شوند که به مجموعه ی آن میانبرها (به میانبرهای ترکیبی کاری نداریم) کیبورد فتوشاپ گفته می شود. کیبورد فتوشاپ به صورت تصویری در زیر آمده است: نکته ی جالب این جاست که گاهی چند ابزار، حرف میانبر مشترکی در کیبورد دارند و با فشردن کلید میانبر آن ها ابزاری که اخیرا از آن استفاده شده است انتخاب می شود. برای انتخاب سایر ابزارهای یک میانبر کافی است علاوه بر فشردن کلید میانبر، کلید Shift را نیز با آن فشار دهیم. آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل دوازدهم، ماسک ها: ماسک در فتوشاپ صفحه ای سفید رنگ است که بر روی یک لایه انداخته می شود. این صفحه ی سفید رنگ مثل یک صفحه ی عادی در فتوشاپ قابلیت این را دارد که با براش بر روی آن کشیده شود و در نواحی سیاه رنگی که توسط براش ایجاد می شود پیکسل ها به صورت نامرئی در می آیند. البته ما این لکه های سیاه رنگ را مستقیماً بر روی پروژه نمی بینیم بلکه تنها تأثیر آن (مخفی شدن پیکسل ها) را مشاهده می کنیم. پس در یک ماسک رنگ سفید یعنی بودن پیکسل ها و رنگ مشکی (و یا هر رنگ دیگری) یعنی نبود پیکسل ها. تصویر زیر در فهم بهتر مفهوم ماسک کمک می کند. مزیت ماسک گذاری نسبت به حالتی که مثل قبل پیکسل ها را با یک ابزار انتخاب، انتخاب کرده و حذف کنیم این است که لایه ای که ماسکه شده است کاملاً سالم مانده و هیچ پیکسلی حذف نشده است و با حذف ماسک می توان دوباره آن را به حالت قبل درآورد. برای ایجاد ماسک بر روی یک لایه ابتدا لایه ی مدنظر خود را از پنل لایه ها انتخاب کرده و سپس از پایین پنل بر روی آیکون کلیک می کنیم. بعد از این کار در پنل لایه ها در سمت راست پیش نمایش لایه ای که این کار را بر رویش انجام دادیم صفحه ی سفیدرنگ ماسک دیده می شود که برای کشیدن براش بر روی آن ابتدا باید بر روی آن یک بار کلیک کنیم (در غیر این صورت براش بر روی اصل لایه کشیده می شود). تصویر این کودک بامزه که در بالا آن را نشان داده ایم در پنل لایه ها چنین حالتی دارد: (البته ما در این ماسک به جای براش از گرادیانت استفاده کردیم) نکته اول: شاید در استخر رنگ بتوان هر رنگی را برای کشیدن بر روی ماسک انتخاب کرد، اما عملاً آن رنگ ابتدا سیاه و سفید شده و سپس بر روی ماسک کشیده می شود و تنها تیرگی و روشنی آن باقی می ماند. هر چه رنگ فوق (از طیف سفید تا سیاه) به سیاه نزدیک تر باشد شفافیت (Opacity) پیکسل ها در آن ناحیه کم تر می شود تا در رنگ سیاه به صفر برسد (مثل چیزی در گرادیانت بالا اتفاق افتاده است). نکته دوم: برای حذف کردن یک ماسک کافی است آن را با ماوس بر روی سطل آشغال موجود در پنل لایه ها drag کنیم. در این صورت در پنجره ای که باز می شود سوالی مبتنی بر اعمال ماسک بر روی لایه پرسیده می شود: در صورتی که Apply را انتخاب کنیم لایه و ماسک به هم می چسبند و لایه ی حاصله مثل یک لایه ی معمولی خواهد بود و در صورتی که Delete را انتخاب کنیم ماسک حذف می شود. نکته سوم: با استفاده از منوی پنل لایه ها می توانید اندازه ی تصویر پیش نمایش لایه در کنار نام لایه را کوچک و بزرگ کنید. بدین منظور از منوی فوق گزینه ی Panel Options را انتخاب کرده و در قسمت Thumbnail Size اندازه ی دلخواه خود را انتخاب کنید. نکته چهارم: یادتان است در پنل Adjustments گفتیم تغییراتی که توسط آن پنل داده می شود در یک لایه ی جداگانه ثبت می شوند؟ آن لایه را نیز می توان نوعی ماسک به شمار آورد. نوعی دیگر از عمل ماسکه کردن نیز وجود دارد که در آن لایه ی زیرین ماسک لایه ی بالایی اش می شود: (در این طرح جالب نقشه ی هر کشور ماسک نام آن کشور شده است) برای انجام این کار کافیست کلید alt را نگه داشته و سپس بین مرز نام دو لایه در پنل لایه ها کلیک کنید. با کلیک کردن مجدد نیز همه چیز به حالت قبل بر می گردد. اگر لایه ی زیرین ماسک لایه ی بالایی باشد در پنل لایه ها چنین شکلی خواهد داشت: پ.ن: منظور از این قرمز، آهنگ قرمز سامان ویلسونه! یعنی اینقدر تو کف این آهنگم که توی آموزش هامم بهش اشاره میکنم این قدر این آهنگ قشنگه که به نظرم از بهشت اومده! (ل) آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل یازدهم، سه بعدی سازها: در این فصل طریقه ی سه بعدی کردن یک لایه توضیح داده می شود. از آن جایی که سه بعدی سازی یکی از امکانات سنگین فتوشاپ است در صورتی که کارت گرافیک شما مشکل داشته و یا درایور آن نصب نشده باشد غیرفعال می شود. انجام ویرایش های سه بعدی در فتوشاپ از طریق منوی 3D و پنل 3D صورت می گیرد. پنل Properties هم در این فرآیند نقش هایی را ایفا می کند. در صورتی که لایه ای که قصد سه بعدی سازی آن را دارید متنی است، کافی است بر روی آیکون 3D موجود در نوار ابزار متن کلیک کنید. دقت کنید که نبود این آیکون در نوار ابزار به این معناست که به دلایلی که گفته شد سه بعدی سازها بر روی سیستم شما غیرفعال هستند و این مشکلی مربوط به کارت گرافیک است. اما راهی که در ادامه برای سه بعدی سازی توضیح داده می شود برای هر دو لایه ی متنی و پیکسلی است: ابتدا لایه ی موردنظر را انتخاب کرده و سپس از منوی 3D گزینه ی New 3D Extrusion from Selected Layer را انتخاب کنید. (یک لایه ی متنی ساده که دستور بالا را بر روی آن اجرا کرده ایم) با استفاده از عمل drag می توان لایه را در هر جهتی چرخاند. همچنین یک عدد خورشید (!) در حاشیه ی تصویر وجود دارد که جهت تابیدن نور را مشخص می کند که با کلیک بر روی آن می توان این جهت را تغییر داد. برای کم و زیاد کردن عمق (محور z) شی (دیگر نمی شود به آن تصویر گفت) و یا هر محور دیگری بر روی شی کلیک می کنیم تا به جای محیط شی انتخاب شده و سه محور فوق ظاهر شوند (در حالتی که شی انتخاب شده است در مکعبی کم رنگ محاط است و در حالتی که محیط انتخاب شده است دور محیط کار خاکستری حاشیه ای زردرنگ دیده می شود). محور x قرمز، محور y سبز و محور z آبی رنگ است. هر محور دارای دو نشانه است که در تصویر بالا آن ها را با شماره های 1 و 2 مشخص کرده ایم. اگر ماوس را بر روی نشانه ی 1 برده و به طرفین drag کنیم شی در جهت آن محور می چرخد و اگر بر روی نشانه ی 2 برده و به طرفین drag کنیم (کاری که در همین تصویر با محور z انجام داده ایم؛ به شکل فلش ماوس دقت کنید که بر روی آن حرف z وجود دارد) مقدار عمق و گستردگی آن محور کاهش می یابد (کوچک و بزرگ کردن محور x و y به این وسیله مثل هنگامی است که قبل از سه بعدی سازی با فشردن کلید های Ctrl+T طول و عرض تصویر را تغییر دهیم). ضمناً با drag کردن در نوک پیکان ها می توان شی را در جهت آن محور جابجا کرد. در محل تلاقی سه محور مکعبی سفید رنگ وجود دارد که با drag کردن آن اندازه ی شی کوچک و بزرگ می شود (مثل کاری که نشانه ی 2 می کرد اما در سه جهت؛ شباهت شکل فلش ماوس نیز در بر روی این مکعب و نشانه ی شماره 2 این گفته را تصدیق می بخشد). نکته: در حالتی که شی انتخاب است هم می توان مثل حالتی که محیط انتخاب بود آن را در همه ی جهات چرخاند. با این تفاوت که در حالت اول محیط می چرخید و شی ثابت بود و در این حالت محیط ثابت است و شی را می چرخانیم. نکته مهم: در نوار ابزار سه بعدی ساز 5 آیکون وجود دارد که با کلیک روی هر کدام فلش ماوس عملکرد متفاوتی از خود نشان خواهد داد. چرخش در تمام جهت ها که تا اینجا مورد بحث ما بود در حالتی صورت می گیرد که آیکون پیش فرض (اولی از سمت چپ) انتخاب شده باشد. عملکرد فلش ماوس در صورت انتخاب سایر آیکون ها را در زیر مشاهده می کنید. سه بعدی سازی فتوشاپ به این نوع سه بعدی کردن (محور z خطی) خلاصه نمی شود. پنل Properties را فراخوانی کرده و شی را انتخاب کنید. سپس از قسمت Shape Preset یک حالت را انتخاب کنید. جالبه نه؟ تک تک این Preset ها را امتحان کنید. نوع دیگری از سه بعدی سازی وجود دارد دارد که من اسمش را سه بعدی سازی نمی گذارم. چون محور z ای در آن تشکیل نمی شود و عملاً لایه عمق نخواهد داشت. در این حالت می توان لایه را لوله کرد (استوانه) و یا دور یک بطری سه بعدی چسباند. تمامی امکانات سه بعدی سازی در این قسمت هم فعالند؛ منتهی بر روی شی ای که لایه را بر روی آن چسبانده ایم، نه خود لایه. از منوی 3D گزینه ی New Mesh from Layer و سپس Mesh Preset را انتخاب کنید. نکته مهم: لایه های سه بعدی پس از انتخاب ابزار دیگری به جز Move Tool شبیه به لایه های معمولی هستند ولی با انتخاب مجدد این ابزار به صورت شی در می آیند. برای پیکسلی کردن لایه های سه بعدی بر روی نام آن در پنل Layers راست کلیک کرده و Rasterize 3D را انتخاب می کنیم. با استفاده از پنل 3D می توان تک تک اجزای سازه ی سه بعدی را پیدا/پنهان کرد (مثل پنل لایه ها). آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل دهم، اکشن ها: اکشن یا دستور، عملگری است که می تواند تغییرات مشخص و از قبل تعیین شده ای را بر روی یک یا چندین تصویر اعمال نماید. برای مثال با یک اکشن می توان صدها تصویر را در ثانیه ای سیاه و سفید کرد و واترمارک به آن ها افزود و به سایز دلخواه در آورد. حال آن که اگر قصد داشتیم موارد فوق را بر روی تک تک تصاویر اعمال و سپس آن ها را دانه به دانه ذخیره کنیم شاید این کار چندین شبانه روز طول می کشید. امکان جدیدی که اخیرا به اکشن ها در فتوشاپ افزوده شده است عملگر if/then می باشد که یکی از مهم ترین ارکان برنامه نویسی است. مدیریت اکشن ها از طریق پنل Actions صورت می گیرد. با این که اکثر اکشن های خوب در اینترنت برای دانلود وجود دارند اما در ادامه آموزش ساخت یک اکشن را با هم بررسی می کنیم: می خواهیم اکشنی بسازیم که در آن تصویر ورودی نگاتیو شود، به سایز 500 در 500 پیکسل در بیاید و در پایین آن متن Photoshop actions نمایش داده شود و سپس در آخر در مسیری مشخص ذخیره شود. به پنل Actions نگاه کنید: در پایین آن سه کلید شبیه به کلیدهای مدیاپلیر وجود دارد که دقیقاً همان کار را هم می کنند. برای ساخت اکشن موردنظر کافیست که ابتدا بر روی آیکون ورقه ی کاغذ کلیک کرده و نامی برای آن انتخاب کنید. سپس بر روی کلید Record کلیک کرده و تمام اتفاقاتی که می خواهید در اکشن ثبت شود را بر روی پروژه ی فعال اعمال کنید و بعد از آن بر روی کلید Stop کلیک کنید. به همین سادگی یک اکشن ساخته شد. حال برای اجرای اکشن فوق بر روی هر پروژه کافی است که پروژه را باز کرده و در پنل Actions اکشن موردنظر خود را از لیست انتخاب کرده و بر روی دکمه ی Play کلیک کنید. نکته: در صورتی که قصد دارید پروژه پس از اعمال اکشن ذخیره شود باید هنگامی که اکشن در حال Record است پروژه را ذخیره کنید تا عمل ذخیره کردن هم در اکشن ثبت شود. نکته: در لیست اکشن ها در پنل Actions می توان با گسترده کردن نام هر اکشن (از طریق کلیک بر روی مثلث کنار نام آن ها) تک تک اتفاقاتی را که آن اکشن بر روی تصویر انجام می دهد مشاهده و مدیریت کرد. لازم نیست که حتما اکشن از ابتدا شروع شود. می توان با کلیک بر روی مرحله ای که می خواهیم عملکرد اکشن از آن جا شروع شود. همچنین اگر در مرحله ای اکشن نیازمند توقف موقت است کافی است مرحله ی قبل از آن که بخواهید اکشن متوقف شود را انتخاب کرده و سپس از منوی پنل گزینه ی Insert Stop را انتخاب کنید. لازم به ذکر است که منوی پنل در تمامی پنل ها وجود دارد و تنظیماتی در رابطه با پنل خود را در اختیار می گذارد. Droplet: یکی از خارق العاده ترین امکانات فتوشاپ Droplet است. از Droplet برای مواقعی استفاده می کنیم که یک اکشن باید بر روی چندین تصویر اعمال شود. در این صورت به جای باز کردن تک تک تصاویر و اعمال اکشن روی آن ها کافی است یک Droplet از اکشن خود بسازیم. طرز کار Droplet به این صورت است که در قالب یک فایل exe با آیکونی بسیار شکیل (!) توسط فتوشاپ به ما داده می شود و با drag کردن تصویر و یا پوشه ی حاوی چندین تصویر بر روی آن فایل، اکشن بر روی آن ها اعمال می شود. یک فایل Droplet برای ساخت Droplet کافی است از منوی File و سپس Automate گزینه ی Create Droplet را انتخاب کرده و در پنجره ی باز شده نام اکشن و مسیر خروجی فایل را مشخص کنید. نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل نهم، براش ها: ابزار قلم مو که در دنیای فتوشاپ هم مثل قلم مویی نسبتاً معمولی (اگر کشیدن ماه و ستاره را با قلم مو جزء کارهای معمولی حساب کنیم!!! ) عمل می کند تا حدودی در قسمت های قبلی کتاب بررسی شده است. اما چیزی که باعث شد برای این ابزار فصلی جداگانه اختصاص بدهیم پنل Brush است که امکانات جالبی را در رابطه با براش در خود جای داده است که بررسی آن ها خالی از لطف نیست. پیش از بررسی این پنل به دو نکته ی کوچک، اما مهم می پردازیم: نکته اول: اگر در حالی که ابزار قلم مو فعال است کلید alt را فشار دهیم تبدیل به ابزار قطره چکان می شود که کار را در بعضی مواقع که نیاز به تغییر رنگ داریم خیلی آسان می کند. نکته دوم: با استفاده از دو کلید ] و [ (کروشه ها) می توان سایز براش ها را کوچک و بزرگ کرد. همچنین در صورتی که براش امکان سخت و نرم شدن را داشته باشد با استفاده از کلیدهای Shift+] و Shift+[ می توان به تنظیم سختی براش پرداخت. بررسی پنل براش: این پنل شامل چندین سربرگ است. سربرگ Brush Tip Shapes که به طور پیش فرض فعال است شامل باکسی برای انتخاب براش، دو نوار لغزنده ی اندازه و سختی و نوار لغزنده ی Spacing است. با استفاده از این نوار ابزار می توان تعیین کرد که فاصله ی لکه های براش از همدیگر چقدر باشد. البته این نوار در صورتی فعال است که گزینه ی Spacing تیک دار باشد و اگر این گزینه تیک نداشته باشد براش به صورت پیوسته رسم خواهد کرد؛ یعنی فاصله ی لکه ها صفر خواهد بود. سربرگ Shape Dynamics: با استفاده از این سربرگ می توان به لکه های براش بی نظمی بخشید. برای مثال با استفاده از نوار لغزنده ی Size Jitter می توان لکه ها را به صورت تصادفی کوچک و بزرگ کرد و با استفاده از نوار لغزنده ی Angle Jitter می توان آن ها را به صورت تصادفی چرخاند. سربرگ Scattering: با استفاده از این سربرگ می توان لکه های براش را پخش و پلا (!) کرد. این کار با نوار لغزنده ی Scatter صورت می گیرد. نوار لغزنده ی Count نیز تعداد لکه ها را کم و زیاد می کند. سربرگ Texture: با استفاده از این سربرگ می توان براش موردنظر را منقش به یک پترن کرد. سربرگ Dual Brush: با استفاده از این سربرگ می توان دو براش را با هم تلفیق کرد. سربرگ Color Dynamics: شاید این سوال برای شما هم پیش آمده باشد: اگر براش علف را با رنگ سبز انتخاب و آن را روی تصویری بکشیم، در لا به لای علف های سبز، مقداری علف زرد و قهوه ای و... هم دیده می شوند. در صورتی که ما فقط رنگ سبز را انتخاب کرده بودیم. پس رنگ های دیگر از کجا سر و کله شان پیدا شد؟! پاسخ این سوال در این سربرگ نهفته است. با استفاده از نوارهای لغزنده ی این سربرگ که مفهوم Hue، Saturation و Brightness در آن ها برای ما آشنا هستند می توان رنگ براش را تغییر داد. همچنین از نوار لغزنده ی Foreground/Background Jitter می توان برای انحراف رنگ براش از رنگ موجود در استخر رنگ استفاده کرد (اتفاقی که در براش علف ها افتاده است). اگر گزینه ی Apply Per Tip تیک دار باشد رنگ هر لکه با لکه ی دیگر تفاوت خواهد داشت. براش ها را همچنین می توان از پنل Brush Presets انتخاب کرد. نظراتتونو توی تاپیک زیر بگید! و یا اگه سوالی داشتین توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل هشتم، فیلترها: فیلترگذاری در فتوشاپ عبارت است از اعمال افکت های حرفه ای بر روی تصویر که به صورت آماده در اختیار ما قرار دارند. برای مثال با فیلترهای فتوشاپ می توان تصویری را مواج کرد و یا به صورت تکه های پازل درآورد. مثال ملموس تر فیلترها وب سایت و اپلیکیشن هایی مثل PhotoFunia هستند که تصویری را دریافت می کنند و آن را مثلاً روی دلار آمریکا و یا به صورت مچاله شده تحویل می دهند. فیلترها بر روی لایه ی فعال و یا ناحیه ی انتخابی (در صورت وجود) اعمال می شوند. فیلترها از طریق منوی Filter در دسترس هستند. منوی فوق به صورت زیر است: با انتخاب Filter Gallery پنجره ی گالری فیلترها باز می شود. فیلترهای این پنجره اختصاصی خودش بوده و ارتباطی با سایر فیلترهای موجود در منوی Filter ندارند. گالری فیلترها شامل سه ستون است که ستون سمت چپی پیش نمایشی از تصویر نهایی به نمایش می گذارد. ستون وسط شامل لیست فیلترها به صورت دسته بندی شده و ستون سمت راست شامل تنظیمات هیتلر انتخاب شده است. در بالای تنظیمات هیتلر منویی آبشاری وجود دارد که امکان انتخاب هیتلر از آن جا هم ممکن است (البته وقتی در ستون وسط به صورت دسته بندی شده و به همراه پیش نمایش هستند دلیلی ندارد از آن استفاده کنیم). در پایین ستون سمت راست لیستی شامل فیلترهای استفاده شده قرار دارد. با استفاده از آیکون ورقه ی کاغذ می توان فیلترهای دیگری را هم بر روی تصویر اعمال کرد. دقت کنید که در این لیست اولویت اهمیت دارد (برای مثال «موجدار کردن و بعد آبرنگی کردن لایه» با «آبرنگی کردن و بعد موجدار کردن لایه» خیلی تفاوت دارد). نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید (تاپیک تزئینی نیست!!! )

فصل هفتم، تنظیم تصاویر: تنظیم تصاویر عبارت است از تنظیم نور، کنتراست، رنگ و... یک تصویر. تمامی امکانات فتوشاپ در رابطه با تنظیم تصویر در منوی Image قرار دارند. با هم به بررسی این منو می پردازیم: اولین گزینه ی این منو تعیین مد تصویر است که در بخش سایر قابلیت های فتوشاپ در آن توضیح داده شده است (توصیه می شود ابتدا مطلب آن بخش را بخوانید چون پیش نیاز مطالبی است که در ادامه گفته می شود و چون مستقیماً به فتوشاپ ربط نداشتند در بخش متفرقه قرارشان دادیم). ذکر این نکته حائز اهمیت است که برای سیاه و سفید کردن تصاویر نباید به هیچ وجه از مد Grayscale استفاده کرد. چون در این حالت حتی اگر تصویری رنگی به پروژه اضافه کنیم سیاه و سفید می شود. به جای آن بهتر است از گزینه های دیگری که در ادامه گفته می شود برای سیاه و سفید کردن تصاویر استفاده کنیم. در این صورت مد تصویر همچنان رنگی است. اما پیکسل ها از نقاط رنگی انتخاب نشده اند و می توان به تصویر لایه ی رنگی اضافه نمود. هنگامی از مد Grayscale استفاده می کنیم که بخواهیم پرینت سیاه و سفید بگیریم و یا بخواهیم تصویر را به مد Bitmap یا Duotone ببریم. چون امکان تبدیل مستقیم مد تصویر به این دو وجود ندارد و باید از مد Grayscale به عنوان واسطه استفاده کنیم. در مد Bitmap پیکسل ها حاوی کوچکترین حجم اطلاعات هستند. چون یا سفید هستند و یا سیاه. با مد RGB مقایسه کنید که باید در یک پیکسل ذخیره شود که رنگش کدام رنگ از 16 میلیون حالت ممکن برای این مد است!! در مد Duotone می توان از دو رنگ تا چهار رنگ در طراحی خود استفاده کرد. شاید بسیاری از کتاب ها را دیده باشید که رنگی نیستند ولی حاشیه ها و یا کلمات مهمشان با یک رنگ دیگر است و از یک رنگ دیگر هم به جز مشکی استفاده کرده اند (مثل اغلب کتاب های آموزشی ایران). پس از انتخاب این مد پنجره ای باز می شود که تعداد و رنگ ها را می پرسد. presetهای این پنجره نیز بسیار متنوع هستند. همچنین در کنار هر کانال (رنگ) نموداری وجود دارد که می تواند تیرگی و روشنی رنگ را مشخص کند. حالت این نمودارها بسیار شبیه به نمودار Curve است که در همین فصل بررسی اش کرده ایم. دومین گزینه ی این منو Adjustments است که پنجره های گزینه های زیرمجموعه ی آن را پس از کلیک کردن بر روی آن ها بررسی می کنیم: نکته: تغییراتی که با استفاده از این امکانات به وجود می آوریم بر کل پروژه اعمال نمی شوند. بلکه بر روی لایه ی فعال و یا ناحیه ی انتخابی (در صورت وجود) اعمال می شوند. Brightness/Contrast: این پنجره شامل دو نوار لغزنده است. نوار لغزنده ی Brightness تنظیم کننده ی میزان تیرگی و روشنی تصویر است. با تغییر دادن این نوار پیکسل ها به یک نسبت روشن و یا تیره می شوند. نوار لغزنده ی دومی Contrast است که میزان تضاد پیکسل ها را با هم دیگر تنظیم می کند. Levels: در این پنجره با همان نمودار موجود در پنل Histogram و سه لغزنده در محور x آن مواجه می شویم. با استفاده از تغییر مکان این سه لغزنده می توان تیرگی و روشنی تصویر را به مراتب حرفه ای تر از گزینه ی قبلی تنظیم کرد. در پایین این نمودار نوار لغزنده ی دیگری تحت عنوان Output Levels وجود دارد که تنظیم روشنایی تصویر را به صورت یکنواخت (مثل گزینه ی Brightness) بر عهده دارد. مشاهده ی تک تک presetهای این پنجره نیز خالی از لطف نخواهد بود. Curves: این پنجره حرفه ای ترین پنجره ی تنظیم نور در فتوشاپ است. با استفاده از این نمودار می توانید تیرگی و روشنایی تصویر را بسیار دقیق تر از دو گزینه ی قبلی کم و زیاد کنید. همچنین در این پنجره تک تک کانال های تصویر نیز تفکیک شده اند. دو ابزار برای دستکاری نمودارها در اختیار شماست. یکی ابزار مارپیچی که در حالت پیشفرض فعال و آیکون آن (در بالا و سمت چپ پنجره) آبی رنگ است و با استفاده از آن می توان نقطه هایی روی نمودار گذاشت و با استفاده از آن شیب نمودار را تغییر داد و دیگری مداد که با استفاده از آن می توان به طور مستقیم در این پنجره نمودار مدنظر را کشید. اگر تقعر منحنی رو به پایین باشد مقدار رنگ کانال کاهش و اگر رو به بالا باشد مقدار رنگ افزایش خواهد یافت. البته این نمودار خیلی خیلی پیچیده تر از این حرف هاست. Hue/Saturation: با استفاده از این پنجره می توانید رنگ لایه و یا ناحیه ی انتخابی خود را تغییر دهید. کافیست که نوار لغزنده ی Hue را جابجا کنید و شاهد تغییر طیف پیکسل ها باشید! از این نوار برای تغییر رنگ چشم، مو و... استفاده می شود. پیشنهاد می کنیم که حتما چند کار fun را با آن امتحان کنید!! البته ناحیه ی مدنظر خود را باید با یکی از ابزارهای انتخاب، انتخاب کرده باشید در غیر این صورت کل لایه تغییر پیدا می کند. با استفاده از نوار لغزنده ی Saturation می توان غلظت رنگ ها را تنظیم کرد. این مقدار اگر مینیمم باشد تصویر سیاه و سفید خواهد شد (راه اول سیاه و سفید کردن تصاویر به صورت مناسب). نوار لغزنده ی Lightness هم پیکسل ها را به صورت ابتدایی و یکنواخت تیره و روشن می کند. (شاید برایتان سوال پیش بیاید که چرا در فتوشاپ این همه گزینه های تکراری هست. در جواب باید بگوییم که هر طراح پس از کسب مهارت از شیوه های خاص خودش طراحی را دنبال می کند. چون طراحی یک روند صفر تا صد و استاتیک نیست. بنابراین باید در تمامی روش های ممکن برای طراحی یک پروژه، گزینه های در دست طراح کامل باشند.) Black & White: دومین راه اصولی سیاه و سفید کردن یک تصویر بدون آسیب زدن به مد آن Photo Filter: استفاده از این گزینه مثل این است که تصویر را در پشت یک طلق رنگی قرار بدهیم. (شدت رنگ این طلق (!) از طریق نوار لغزنده ی Density قابل تنظیم است). فیلترهای این گزینه می توانند در گرم و سرد کردن تصاویر یاری رسان باشند. Invert: نگاتیو کردن تا همین جا بررسی زیرمجموعه های گزینه ی Adjustments را متوقف می کنیم. چرا که این گزینه ها چیزی نیستند که بتوان با خواندن تئوری شان مهارت به دست آورد. اما از کار کردن با تک تک زیرمجموعه های Adjustments و فهمیدن کار آن ها غافل نشوید. چرا که امکانات بسیار مهمی در همین منو گنجانده شده است. زیرمجموعه های Adjustments بیشتر در آتلیه های عکاسی مورد استفاده قرار می گیرند. به جای استفاده از منوی Adjustments می توان از پنل Adjustments که یکی از کارآمدترین پنل های فتوشاپ است و شامل گلچینی از بهترین های این منو است استفاده کرد. این پنل به اندازه ای کامل هست که بتواند جایگزین گشت و گذار در آن منوی عریض و طویل بشود. با انتخاب هر کدام از آیکون های این پنل همان پنجره ها منتهی در ظاهری شبیه به پنل و بسیار شکیل تر باز می شوند. البته تغییراتی که از طریق منو ایجاد می کنیم مستقیم بر تصویر اعمال می شوند ولی تغییراتی که از طریق پنل اعمال می کنیم بر روی یک لایه ی خالی اعمال شده و لایه ی فوق به لایه ی اصلی سنجاق می شود (این دو در عمل هیچ تفاوتی ندارند؛ اما حالت دوم بهتر است چرا که اگر تغییرات را نپسندیدیم کافی است لایه ی تغییرات را حذف کنیم). به بررسی ادامه ی منوی Image می پردازیم. سه گزینه ی بعدی این منو یعنی Auto Tone، Auto Contrast و Auto Color عزیز دردانه های فتوشاپ هستند! اگر هنوز مهارت کافی برای کار کردن با زیر مجموعه های Adjustment را ندارید می توانید از این سه گزینه استفاده کنید که در آن ها فتوشاپ به صورت معجزه آسایی تصاویر خراب را به صورت اتوماتیک درست می کند. می توانید از یکی از این گزینه ها و یا بیشتر در یک تصویر استفاده کنید تا به نتیجه ی مطلوب برسید. گزینه ی بعدی Image Size است که با آن می توان به تغییر ابعاد تصویر پرداخت. در قسمت Fit To می توان آن را به ابعاد کاغذهای مرسوم در آورد و یا با وارد کردن طول و عرض و انتخاب واحد آن را به صورت دستی تغییر داد. در صورتی که زنجیر بین طول و عرض فعال باشد (یعنی به رنگ آبی که با کلیک کردن روی آن به صورت فعال/غیرفعال در می آید) نسبت اصلی طول به عرض حفظ خواهد شد (فعال بودن زنجیر توصیه می شود). گزینه ی Canvas Size برای تغییر اندازه ی بوم استفاده می شود. حالا چه این تغییر اندازه (Crop) کاهشی باشد و چه افزایشی (اگر یادتان باشد قبلاً گفتیم که می توان با کشیدن مرزهای Crop رو به بیرون بوم را بزرگتر کرد). اما امکان اختصاصی این پنجره فلش ها هستند که می توانند مرزهای موردنظر ما را از تصویر اولیه و ثانویه سنجاق کنند. برای مثال اگر فلش سمت راست و بالا انتخاب شود و درصد بوم را زیاد کنیم تصویر ثانویه بزرگتر خواهد بود. پس مقداری فضا اضافه می آید و چون جهت فلش گزینه ی انتخابی ما به مرزهای بالا و راست اشاره می کند پس در این دو مرز سنجاق خواهد شد و اندازه ی بوم از سمت پایین و چپ گسترش خواهد یافت (در مورد کاهش اندازه بوم نیز صدق می کند). اگر گزینه ی Relative تیک دار نباشد مقادیری که در طول و عرض نوشته شده اند طول و عرض کامل تصویر خواهند بود؛ اما اگر این گزینه تیک دار باشد مقادیر طول و عرض تنها مقدار کاهش یا افزایش تصویر را مشخص می کنند (اگر عدد مثبت باشد اضافه و اگر منفی باشد کاهش خواهد یافت) که این مقادیر به درصد و از نوار کشویی سمت راستشان می توانند به واحدهایی نظیر پیکسل و... تغییر پیدا کنند. اگر فلشی انتخاب نشود گسترش و یا کاهش از چهار طرف یکسان خواهد بود. همچنین در قسمت Convas extension color می توان مشخص کرد که فضای خالی ایجاد شده چه رنگی داشته باشد. از گزینه ی Image Rotation برای چرخش تصویر استفاده می شود. زیر مجموعه های این گزینه عبارتند از 180 که تصویر را 180 درجه می چرخاند و دو گزینه ی بعدی که تصویر را 90 درجه می چرخانند (CW یعنی در جهت عقربه های ساعت (ساعتگرد) و CCW یعنی بر خلاف جهت عقربه های ساعت (پادساعتگرد)؛ البته در نسخه ی 2015 دیگر به صورت مخفف نوشته نشده اند). همچنین با گزینه ی Arbitrary می توان درجه ی دلخواه را وارد کرد. با استفاده از دو گزینه ی Flip Canvas Horizontal و Flip Canvas Vertical نیز می توان بوم (کل پروژه) را به صورت عمودی و افقی آینه وار چرخاند. نکته: در صورتی که قصد اعمال تغییرات منوی Image Rotation را تنها بر روی یک لایه (و یا ناحیه ی انتخابی) دارید و نه بر روی کل پروژه کافی است که ابتدا آن لایه یا ناحیه را با Ctrl+T انتخاب کرده و سپس در نوار ابزاری که نمایش داده می شود تنظیمات موردنظر را وارد کنید. برای مثال با گذاشتن یک منفی ساده در پشت عدد موجود در W می توانید تصویر را به صورت آینه وار بچرخانید و... نکته ی بسیار مهم: در نوار ابزاری که در نکته ی بالا به آن اشاره شد دو متغیر با نام های X و Y وجود دارند که موقعیت لایه/ناحیه ی انتخابی را در صفحه ی مختصات پروژه مشخص می کنند. گاهی اوقات که وسط چین کردن لایه ها (نسبت به محور عمودی، افقی و یا هر دو) حائز اهمیت است کافی است که نصف طول و عرض را در جعبه ی این متغیرها وارد کنیم. گزینه ی Crop برای بریدن تصویر استفاده می شود. برای بریدن تصویر پس از انتخاب ناحیه ی موردنظر توسط ابزار برش سه راه وجود دارد: 1- کلیک کردن بر روی تیک موجود در نوار ابزار. 2- فشردن کلید اینتر. 3- انتخاب این گزینه!!! با استفاده از گزینه ی Duplicate نیز می توان یک کپی به عنوان بک آپ از پروژه گرفت تا در صورت انجام تغییرات مخرب نسخه ای از پروژه ی قبلی باقی بماند. آخرین نکته ای که در این فصل بیان می شود گزینه ای در نوار ابزار Move Tool به نام Show Transform Controls است که اگر تیک دار شود این امکان را می دهد که در صورت انتخاب این ابزار حاشیه ای دور لایه ی فعال و یا ناحیه ی انتخابی نشان داده شود تا اعمال تغییرات با آگاهی بیشتری صورت بگیرد. نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل ششم، پنل ها: اول یه سوال دارم! چرا خیلیا به پنل فتوشاپ میگن پالت؟ واقعاً نمی دونم این از کجا اومده چون کوچیکترین شباهتی ندارن!! ولی اگه توی سایر منابع و کتاب ها با کلمه ی پالت روبرو شدین بدونین منظورشون همون پنله! در این فصل قصد معرفی تمام پنل های موجود در منوی Window فتوشاپ را داریم. اما پیش از آن قصد آموزش ترفند auto collapse کردن پنل ها را داریم. با این قابلیت می توان هر زمان که پنلی را برای استفاده گسترده و پس از اتمام کار آن را به حال خود رها کردیم خود به خود کوچک شود و مزاحم کار نباشد. برای auto collapse کردن پنل ها بر روی نوار بالای یکی از پنل ها راست کلیک کرده و گزینه ی Auto-Collapse Iconic Panels را تیک دار کنید. بررسی پنل ها به ترتیب آمدنشان در منوی Window (آن هایی را که در قسمت های دیگر کتاب بررسی کرده ایم در لیست پایین قرار نداده ایم): نکته: برخی از پنل های زیر در نسخه ی 2015 فتوشاپ CC اضافه شده اند. پس اگر آن ها را در فتوشاپ خود نمی بینید بهتر است فتوشاپ را آپدیت کنید. Channels: مشاهده تک تک کانال های پروژه (برای مثال در مد رنگ RGB شاهد سه کانال جداگانه برای هر رنگ هستیم) Character Styles: با این پنل می توانید تنظیماتی را که در پنل Character وارد کرده اید ذخیره کنید (حالتی مثل preset) Clone Source: این پنل مشخصات دقیقی از مخزن پیکسل هایی که ابزار Clone Stamp Tool از آن ها برای بازسازی تصویر استفاده می کند در اختیار می گذارد. با استفاده از پنج آیکون بالای این پنل می توان تا مشخصات پنج مخزن را در آن وارد کرد و متناسب با بخش در حال ترمیم گزینه ی مناسب را انتخاب کرد. Color: این پنل جایگزین مناسبی برای استخر رنگ است. با کلیک بر روی هر کدام از مربع های foreground و background در پنل می توان رنگ آن را مشخص کرد. سه نوار لغزنده ی R و G و B میزان شدت رنگ ها را مشخص می کنند. همچنین با استفاده از نوار رنگی پایین پنل می توان به طور مستقیم و خیلی راحت تر رنگ موردنظر را انتخاب کرد. نکته: در فتوشاپ CC جدید (2015) سه نوار لغزنده جای خود را به یک استخر رنگ کوچک داده اند. Device Preview (فتوشاپ 2015): با استفاده از پنل فوق می توانید پروژه های خود را مستقیما در iDeviceها (deviceهای اپل) مشاهده کنید. البته باید قبل از آن نرم افزار Adobe Preview را از AppStore دریافت و نصب کنید. Glyphs (فتوشاپ 2015): این پنل جدید که کمی شبیه به Character Map ویندوز است وظیفه ی تایپ کاراکترهایی را بر عهده دارد که در کیبورد موجود نیستند. با دو بار کلیک بر روی هر کدام، کاراکتر به آخر متن در حال تایپ اضافه می شود. تایپ رسم الخط های قرآنی (شبیه به عثمان طه) نیز با استفاده از این پنل امکان پذیر شده است. Histogram: این پنل نموداری را نشان می دهد که محور افقی آن طیف کانال موردنظر و محور عمودی آن میزان پیکسل های موجود در آن طیف را نشان می دهد. این پنل می تواند در تنظیم رنگ و نور تصویر تا حدودی یاری رسان باشد. Info: این پنل درصد هر یک از کانال های CMYK و مقدار هر یک از کانال های RGB و موقعیت نقطه ای که فلش ماوس در آن قرار دارد را بیان می کند. همچنین اگر کارمان با ابزار دو بعدی باشد (مثل رسم با ابزار انتخاب مستطیلی) مقدار طول و عرض شکل را هم بیان می کند. Layer Comps: با استفاده از این پنل می توانید presetهایی از وضعیت پیدا و پنهان بودن لایه ها تهیه کنید. برای مثال پوستری را تصور کنید که قرار است نوشته های آن به دو زبان مختلف (مثلاً انگلیسی و فارسی) باشند. برای جابجایی بین دو حالتی که فقط نوشته های فارسی و فقط نوشته های انگلیسی آن نشان داده شوند لازم است که هر بار چندین لایه را پنهان و چندین لایه را مرئی کنیم. در صورتی که به جای این کار می توان در حالت اول لایه های فارسی را پنهان کرده و با استفاده از آیکون ورقه ی کاغذ این پنل از آن یک preset بگیریم و در حالت دوم لایه های انگلیسی را پنهان کرده و لایه های فارسی را مرئی کنیم و دوباره روی ورقه ی کاغذ کلیک کنیم. در این صورت در این پنل دو preset به وجود می آید که با کلیک روی هر کدام شاهد تغییر زبان پوستر خواهیم بود. به هر حال این پنلی نیست که بخواهیم خیلی با آن سروکار داشته باشیم!! Libraries (فتوشاپ 2015): پنلی که با استفاده از آن می توان از کتابخانه های Creative Cloud استفاده کرد (توی ایران فکر نکنم بشه ). Measurement Log: این پنل دکمه ای دارد تحت عنوان Record Measurements که با کلیک بر روی آن می توان از اندازه ی ناحیه ی انتخابی فعال (در صورت وجود) در جدولی بک آپ گرفت. با این پنل هم زیاد سروکار نخواهیم داشت! Notes: هنگامی که از ابزار یادداشت استفاده کنیم نوشته ی موردنظر خود را باید در این پنل بنویسیم (که البته خودش اتوماتیک باز خواهد شد). Paragraph Styles: تنظیماتی که در پنل پاراگراف (در بخش سایر قابلیت های فتوشاپ 2 بررسی شده است) وارد کرده ایم را می توان توسط این پنل به صورت preset ذخیره کرد. Paths: پنل مسیرها Properties: پنلی مربوط به نمایش مشخصات مواردی مثل عمق تصاویر سه بعدی (در قسمت سه بعدی سازها) و... Timeline: این پنل مربوط به ساخت انیمیشن با فتوشاپ است. Tool Presets: با استفاده از این پنل می توان از متغیرهای ابزار در حال استفاده preset گرفت. در آخر بایستی گفته شود که هر طراح بسته به نوع کارش از یک گروه از این پنل ها بیشتر استفاده می کند و شاید از یک پنل هم هیچ وقت استفاده نکند! پنل هایی که در لیست بالا قرار ندارند پنل های مهم تر فتوشاپ هستند که جداگانه بررسی شده اند و هدف از لیست بالا تنها یک آشنایی کوچک است. پ.ن: یادتونه گفتم یه چیزایی قراره بگم که تو کتابی که تو پست اول معرفی کردم نیست؟؟ ایناها! این یه نمونه اش! پ.ن2: بچه ها من تابستون داشتم php کار میکردم برای خودم نوت برداری کردم (من نوت برداری هام سبکشون مثل این پست هاس ). میشه از توشون یه تاپیک صفر تا صد php در اورد! به نظرتون ارزش داره بعد این اگه تونستم بذارم یا نه؟ نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل پنجم، کار با متن: فتوشاپ در ویرایش متنی کاملترین در نوع خود است. امکان دادن انحنا به متن، نوشتن بر روی یک مسیر، تنظیم بزرگی متن و فاصله ی خطوط و کاراکتر ها از هم و سایر موارد در نوار ابزار متن و پنل کاراکتر که مختص متن است گنجانده شده اند. در کل در رابطه با متن در فتوشاپ دو پنل وجود دارد. پنل کاراکتر (Character) و پنل پاراگراف (Paragraph). پنل کاراکتر برای خصوصیات متنِ تنها و پنل پاراگراف برای خصوصیات پاراگراف استفاده می شود. برای شروع، ابزار متن را انتخاب کرده و با کلیک در نقطه ی موردنظر از پروژه عبارتی را تایپ می کنیم. نوار ابزاربه صورت زیر خواهد بود: 1- تعیین عمودی یا افقی نوشته شدن متن 2- تعیین نوع فونت 3- تعیین اندازه ی فونت 4- تعیین چینش فونت (راست چین، وسط چین یا چپ چین) 5- تعیین رنگ متن (با کلیک بر روی آن استخر رنگ باز می شود) 6- پیچ و تاب متن 7- باز کردن پنل کاراکتر دقت شود که برای اعمال تغییرات (چه در نوار ابزار متن و چه در پنل کاراکتر) باید متن به صورت انتخاب در آمده باشد (مثل همان حالت Highlight شده در Word). برای این کار با یک بار کلیک بر روی متن (توسط ابزار متن) آن را به حالت ویرایش در آورده و قسمت موردنظر را با ماوس Highlight می کنیم و یا با فشردن کلیدهای Ctrl+A کل آن را به حالت انتخاب در می آوریم. نکته: متن ها در یک لایه ی جدید تشکیل می شوند. لایه ای که قابلیت ویرایش پیکسلی ندارد و تنها با کلیک بر روی آن توسط ابزار متن امکان ویرایش متنی وجود خواهد داشت. این لایه با لایه ی معمولی از نظر ظاهرش در پنل لایه ها نیز تفاوت دارد: برای تبدیل لایه ی متنی به لایه ی پیکسلی بر روی آن راست کلیک کرده و Rasterize Type را انتخاب می کنیم. با این کار قابلیت ویرایش متنی لایه از بین رفته و تبدیل به لایه ای معمولی می گردد. این لایه حالت وکتور مانند خود را نیز از دست می دهد و با تغییر اندازه دچار افت کیفیت می شود. درباره ی وکتور در بخش «سایر قابلیت های فتوشاپ» بیشتر توضیح داده خواهد شد. پیچ و تاب دادن به متن: بعد از به انتخاب در آوردن متن موردنظر با استفاده از دکمه ی پیچ و تاب متن (Warp Text) می توان اقدام به باز کردن پنجره ی Warp Text و پیچ و تاب دادن به متن با استایل های مختلف نظیر قوس، پرچم و... نمود. پنل کاراکتر: پنل کاراکتر کاربردی ترین بخش فتوشاپ در کار با متن است. در صورت نبود این پنل آن را از منوی Window فراخوانی کنید. نکته ی جالب در این پنل (در واقع در اکثر قسمت های فتوشاپ) امکان تغییر متغیر با حرکت ماوس است. برای این کار آیکون کنار متغیر مدنظر را با ماوس به چپ و راست drag کنید. با drag کردن به سمت راست متغیر افزایش و با drag کردن به سمت چپ متغیر کاهش می یابد. دوباره تاکید می شود که تغییرات تنها بر روی بخشی از متن که انتخاب شده باشد اعمال خواهد شد. 1- اندازه ی فونت 2- فاصله ی سطور از هم 3- فاصله ی کاراکترها (حروف) از هم اگر فاصله ها عددی مثبت باشد اصطلاحاً به آن Loose (وا رفته) و اگر عددی منفی باشد به آن Tight (در هم فرو رفته) می گویند (معادلای فارسی قشنگ تری سراغ داشتین خوش حال می شم بشنوم! ). 4- طول متن 5- عرض متن 6- رنگ متن 7- پررنگ کردن (Bold) 8- کج کردن (Italic) 9- بزرگ کردن همه ی حروف انگلیسی (از نظر قواعد) 10- بزرگ کردن اولین حرف جمله از نظر سایز (نه گرامری!) 11- تواندار کردن (کمی بالاتر درج کردن) 12- اندیس دار کردن (کمی پایین تر درج کردن) 13- زیر خط دار کردن (Underline) 14- خط زدن (Strikethrough) متن فارسی: امکان اعمال تغییرات فراوان بر روی متن فارسی به دلیل رسم الخط خاص این زبان وجود دارد. اولین قدم برای زیباسازی متن فارسی پیکسلی کردن (Rasterize) لایه ی مربوط به متن است تا امکان ویرایش پیکسلی فراهم شود. بعد از آن به انتخاب بخش های مختلف متن و جابجایی آن ها با استفاده از ابزار Move Tool پرداخته می شود. اصولاً نوشتن نستعلیق نیازمند برنامه ی تخصصی در این زمینه است که از بین نرم افزارهای خوشنویسی کلک (Kelk) را پیشنهاد می کنم که به دلیل کپی رایت شدید این نرم افزار و کمیاب بودن آن از سایر توضیحات خودداری می شود. قیمت کلک 2013 هم اکنون حدود 350000تومان است! نمونه ای از خوشنویسی با نرم افزار کلک پ.ن: کاش میتونستم کلک 2013 رو بخرم! اون کلکی که باهاش تایپوگرافی بالا رو درست کردم نسخه ی 2000 اش بود که روی ویندوزهای 10 و 8 نصب نمیشه پ.ن 2: سورپرایز بزرگ به زودیــــــــــــــــــــــــــــــــــ نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل چهارم، سبک لایه ها و استایل: سبک لایه ها (Layer Styles) به افکت هایی گفته می شود که منجر به ایجاد صفاتی در لایه ی موردنظر می شوند. صفاتی نظیر سایه دار شدن لایه، برجستگی لایه، تک رنگ شدن لایه و... تعدادی از این صفات با کج سلیقگی تمام در تصویر نشان داده شده اند. برای ایجاد سبک در یک لایه بر روی آن لایه در پنل لایه ها دو بار کلیک می کنیم (دقت شود که بر روی نام لایه دابل کلیک نشود چرا که منجر به rename لایه خواهد شد). با این کار پنجره ی Layer Style باز می شود. این پنجره شامل سربرگ های متعددی است که در سمت چپ آن به صورت لیست وار ردیف شده اند. منوی Blend Mode به چگونگی تاثیر پیکسل های لایه بر لایه های زیرین می پردازد که بررسی آن ها را به شما واگذار می کنیم. تنها موردی که توضیح داده می شود Color است که حالتی شبیه به ابزار قلم رنگ کننده به کل لایه می دهد. یعنی تنها رنگ های آن به لایه های زیرین منتقل می شود. از این تکنیک برای آرایش چهره به خصوص سایه چشم و رژ گونه استفاده می شود. در تصویر اول یک لایه ی جدید ایجاد کردیم و با براش اقدام به کشیدن سایه ها نمودیم. در تصویر دوم Blend Mode لایه را بر روی Color تنظیم کردیم. نکته: در صورتی که آرایش بیش از حد غلیظ شد می توان با استفاده از نوار لغزنده ی Opacity آن را کمی محو کرد. در پنجره ی Layer Style نوار لغزنده ی Opacity تعیین کننده ی میزان شفافیت (محو بودن) لایه است. در زیر این نوار لغزنده، نوار دیگری تحت عنوان Fill Opacity وجود دارد که تفاوت آن با Opacity در اعمال نشدن شفافیت بر روی افکت ها است. برای مثال اگر به لایه ای سایه بدهیم با نوار لغزنده ی اولی کل لایه محو می شود ولی با نوار لغزنده ی دومی تنها خود لایه کمرنگ می شود و سایه پابرجا خواهد ماند. Opacity و Fill Opacity در خود پنل لایه ها نیز به صورت مستقیم قرار دارند. به خلاصه ای از کاربرد سایر سربرگ ها اکتفا کرده و بررسی کامل آن ها را به شما واگذار می کنیم. ● از سربرگ Bevel & Emboss برای بعد دادن (برجستگی) به لایه استفاده می شود. ● از سربرگ Stroke برای حاشیه دادن به لایه استفاده می شود. ● از سربرگ های Inner Glow و Outer Glow برای اضافه کردن درخشش داخلی و خارجی به لایه استفاده می شود. ● از سربرگ Color Overlay برای تک رنگ کردن لایه استفاده و از سربرگ Gradient Overlay برای پر کردن لایه از یک گرادیانت استفاده می شود (در صورت انتخاب هر دو Color به Gradient اولویت دارد). استفاده از Blend Mode موجود در هر کدام از این سربرگ ها منجر به خلق افکت های بسیار جالبی خواهد شد. ● از سربرگ Drop Shadow برای دادن سایه به لایه استفاده می شود. در پنجره ی Layer Style در صورتی که تیک گزینه ی preview زده شده باشد پیش نمایشی از تغییرات بر روی پروژه نشان داده می شود. همچنین در زیر این گزینه مربعی وجود دارد که افکت های داده شده را به صورت لحظه ای بر روی خود نشان می دهد. افکت های اعمال شده بر روی یک لایه به صورت جداگانه در زیر نام آن لایه در پنل لایه ها فهرست می شوند که در برابر هر کدام نیز یک چشم قرار دارد. با کلیک بر روی هر چشم خصوصیت موردنظر پنهان می شود. در صورت کشیدن افکت بر روی سطل آشغال آن افکت حذف می گردد. همچنین می توان پنجره ی Layer Style را باز کرده و تیک سربرگ مربوطه را برداشت. برای کپی کردن Layer Style یک لایه به لایه ی دیگر بر روی لایه ی موردنظر راست کلیک کرده و Copy Layer Style را انتخاب می کنیم. سپس بر روی لایه ی دیگر عمل راست کلیک را انجام داده و Paste Layer Style را انتخاب می کنیم. استایل ها: استایل ها که یکی از پرطرفدارترین فایل های قابل دریافت از اینترنت نیز هستند، در واقع همان تنظیماتی اند که در Layer Style وارد می کنیم. پنل Styles نیز استایل های موجود در فتوشاپ را نمایش می دهد که با هر کلیک بر روی هر کدام، صفات آن استایل بر روی Layer Style لایه ی فعال اعمال می شود. در صورتی که بخواهیم استایل ساخته ی خودمان را به این پنل اضافه کنیم کافی است لایه ای را که استایل مدنظر ما را دارد انتخاب کرده و سپس در پنل Styles بر روی آیکون ورقه ی کاغذ کلیک کنیم. با کلیک روی علامت ممنوع این پنل Layer Style لایه ی فعال حذف می شود و با کلیک بر روی آیکون سطل آشغال خودِ استایل حذف می شود. گزینه ی Styles بالاترین سربرگ پنجره ی Layer Styles نیز هست. بهترین راه حرفه ای شدن در کار با پنجره ی Layer Styles دانلود چند استایلی که چشمتان را گرفته است می باشد. بعد از اعمال استایل موردنظر بر روی یک لایه به پنجره ی Layer Styles آن رفته و تک تک بررسی کنید که چگونه استایل ساخته و پرداخته شده است. پ.ن: امروز رفتم یه جشن مجری اش رضا رشید پور بود. اینقدر داد زد و صدای ارکستر بلند بود که گوشم داره سوت میکشه! دعا کنید صبح که بیدار میشم بهتر بشه! نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

فصل سوم، مفهوم لایه ها: لایه لایه بودن پروژه ها در فتوشاپ مهم ترین امکان این نرم افزار است. امکانی که به دلیل کاربرد بی نظیرش تقلید سایر نرم افزارهای گرافیکی از جمله گیمپ (Gimp) را به دنبال داشت. البته این امکان برای اولین بار در نرم افزار گرافیکی Macromedia xRes استفاده شد که امروزه اصلاً نامی از این نرم افزار باقی نمانده است و آخرین ورژن پایدار آن در سال 1997 منتشر شده. وجود لایه ها این امکان را می دهد که بتوان به ویرایش بخشی از تصویر بدون آسیب زدن به سایر بخش ها پرداخت. (برای اطلاع بیشتر توصیه می کنم این مقاله را در ویکی پدیای انگلیسی بخوانید: Layers (digital image editing) - Wikipedia, the free encyclopedia) در این پروژه عکس منظره و پرنده در دو لایه ی متفاوت قرار دارند. بنابراین امکان جابجایی، تغییر و ویرایش هر کدام به صورت جداگانه و بدون تداخل در لایه ی دیگر امکان پذیر است. هر عکسی که از یک پروژه ی دیگر به پروژه ی در حال کار ما drag شود در یک لایه ی جدید قرار می گیرد. مدیریت لایه ها در فتوشاپ از طریق پنل Layers صورت می گیرد. در صورت نبود این پنل از منوی فتوشاپ و گزینه ی Window پنل فوق را فراخوانی کنید. نکته: تمامی پنل های فتوشاپ را می توان از طریق منوی فتوشاپ و گزینه ی Window فراخوانی کرد و پنل های باز را با انتخاب مجددشان از منوی آبشاری بست. پنل های فراخوانی شده در کنار نام خود در منوی آبشاری یک تیک دارند. بالاترین لایه در لیست، روی همه ی لایه ها دیده می شود. دومین لایه در لیست زیر لایه ی اول و روی لایه های باقیمانده و به همین صورت... تصویر بالا این موضوع را به خوبی نشان می دهد. برای جابجا کردن لایه ها در لیست می توان آن ها را به بالا و پایین لیست و در بین لایه های دیگر drag نمود. با کلیک بر روی آیکون ورقه ی کاغذ (یکی از هفت آیکون پایین پنل) یک لایه ی جدید تشکیل می شود و با کلیک بر روی هر لایه، آن لایه به حالت فعال در می آید. باید دقت نمود که در هنگام اعمال تغییرات لایه ی درست را انتخاب کرده باشیم. با دو بار کلیک بر روی نام هر لایه امکان تغییر آن وجود دارد. با drag کردن یک لایه به آیکون سطل آشغال آن لایه حذف می شود. این کار را می توان با انتخاب لایه و فشردن کلید delete نیز انجام داد. برای کپی کردن یک لایه می توان آن را به آیکون ورقه ی کاغذ drag کرد. نام لایه ی جدید در کنار نام قبلی خود عبارت copy را نیز دارد. در صورتی که کپی ها بیشتر از یک عدد شوند شماره گذاری می گردند. برای اعمال تغییراتی به صورت هماهنگ (برای مثال کوچک و بزرگ کردن چند لایه با هم بدون ادغام آن ها) می توان لایه های موردنظر را گروه بندی نمود. با کلیک بر روی آیکون فولدر یک گروه تشکیل می شود که می توان لایه های موردنظر را بر روی آن drag کرد و آن ها را زیرمجموعه ی گروه ساخت. با کلیک بر روی فلش کنار گروه زیرمجموعه ها مخفی می شوند. در کنار هر لایه و یا گروه یک چشم وجود دارد که با کلیک بر روی آن، لایه نامرئی می شود. لایه یا گروه نامرئی در هنگام ذخیره ی کار دیده نمی شود. با کلیک دوباره لایه به حالت مرئی باز می گردد. اگر بخواهیم لایه ای قفل شود، یعنی امکان ویرایش و جابجایی و تغییر ناخواسته را نداشته باشد می توان این کار را انجام داد و برای این کار ابتدا لایه ی موردنظر را انتخاب می کنیم و از نوار ابزار بالای لیست لایه ها در پنل Layers، آیکون قفل را انتخاب می کنیم. امکان قفل کردن «تنها جابجایی لایه» و «تنها ویرایش پیکسلی لایه» نیز با سایر آیکون ها امکان پذیر است. پس از قفل کردن یک لایه در کنار آن لایه یک قفل کوچک نمایش داده می شود. برای حذف قفل می توان آن را با ماوس بر روی سطل آشغال drag کرد. در صورتی که در پنجره ی ایجاد یک پروژه ی جدید در قسمت Background Contents گزینه ی White یا Background Color را انتخاب کرده باشیم به طور پیش فرض لایه ای تحت عنوان Background وجود دارد که زمینه ی کار را از حالت خلأ و بی رنگی خارج می سازد. در صورتی که کار شما نیازی به پس زمینه ندارد (برای مثال فرمت PNG که توضیحات تکمیلی آن در بخش «سایر قابلیت های فتوشاپ» بیان شده است) می توان این لایه را حذف نمود (یا از همان اول در قسمت Background Contents گزینه ی Transparent را انتخاب کرد). برای حذف کردن این لایه باید اول قفل آن را باز کرد که چگونگی این کار گفته شد. برای ادغام دو لایه ی پشت سر هم ابتدا لایه ی بالایی را انتخاب کرده و سپس کلیدهای Ctrl+E را فشار می دهیم. در صورتی که دو لایه پشت سر هم نبودند می توان آن دو را در پنل با کلید Ctrl انتخاب کرد و سپس کلیدهای Ctrl+E را فشرد (در این صورت پیکسل های لایه ی بالاتر در لایه ی ادغام شده هم بالاتر هستند). برای کپی ناحیه ی انتخابی به یک لایه ی جدید از کلیدهای Ctrl+J استفاده می کنیم. فشردن این دو کلید در هنگامی که ناحیه ای انتخاب نشده است منجر به کپی شدن کل لایه می شود. کاری که با drag کردن لایه به آیکون ورقه ی کاغذ نیز امکان پذیر است. نکته: اعمال بالا با Copy/Paste هم قابل انجام هستند. برای حذف بخشی از یک لایه ابتدا ناحیه ی موردنظر را با یکی از ابزارهای انتخاب، انتخاب کرده و سپس کلید Delete را می فشاریم. در صورتی که لایه ی نامبرده، لایه ی Background باشد ناحیه ای «حذف» نمی گردد و در عوض ناحیه ی انتخابی با یک رنگ و یا پترن جایگزین پر می شود (و یا مثل ابزار روتوش آن قسمت ترمیم می شود). بعد از فشردن کلید Delete در پنجره ای که باز می شود رنگ جایگزین، پترن یا عمل روتوش پرسیده می شود. در منوی Use این پنجره می توان رنگ پیش زمینه، پس زمینه، سفید، خاکستری، سیاه و سایر رنگ ها و پترن ها (با گزینه ی Pattern) و یا عمل روتوش (با گزینه ی Content-Aware) را انتخاب نمود. انتخاب چند لایه به صورت همزمان نیز امکان پذیر است. برای این کار کلید Ctrl را فشرده و لایه ها را تک تک انتخاب می کنیم و یا در صورتی که لایه ها پشت سر هم هستند می توان کلید Shift را گرفته و اولین و آخرین لایه را انتخاب نمود. برای به انتخاب در آوردن ناحیه ای که از لایه ی موردنظر اشباع است کلید Ctrl را نگه داشته و بر روی تصویر لایه (کادر مستطیلی در سمت چپ نام لایه در لیست) کلیک می کنیم. از این ناحیه ی انتخابی می توان در سایر لایه ها نیز استفاده کرد و محدود به همان لایه نیست. نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: آموزش فتوشاپ از صفر :: بخش پرسش و پاسخ - آموزش گرافیک - برنامه نویسان بیسیک4اندروید

دوباره سلام. بریم واسه ادامه ی آموزش برای جابجایی ناحیه ی انتخابی از ابزار جابجایی (Move Tool) استفاده می شود. این جابجایی می تواند در خود تصویر و یا انتقال آن ناحیه از تصویر به پروژه ی دیگری باشد (در صورتی که هیچ بخشی از تصویر انتخاب نشده باشد کل تصویر (لایه) منتقل خواهد شد). دو عکس متفاوت باز کرده و ناحیه ای از یکی از آن ها انتخاب کنید. سپس با استفاده از ابزار جابجایی آن را به تصویر دیگر منتقل نمایید. با استفاده از کلیدهای Ctrl+T و گیره های به وجود آمده نسبت به تغییر اندازه و چرخش ناحیه اقدام نمایید. اگر کلید Shift را نگه داشته باشید نسبت طول به عرض ثابت می ماند و همچنین هنگام چرخش زاویه مضربی از 15 خواهد بود. اگر قصد پرسپکتیود کردن کار را دارید کلید Ctrl را نگه داشته و با گیره های موجود اقدام به این کار نمایید. لازم به ذکر است که پرسپکتیود کردن در لایه ی متنی امکان ندارد و باید آن را به لایه ی پیکسلی تبدیل نمود که این کار در فصل لایه ها توضیح داده خواهد شد. در صورتی که در نوار ابزار این ابزار تیک گزینه ی Auto-Select زده شود لایه ای که قصد جابجایی آن را داریم به صورت هوشمند انتخاب می شود و در غیر این صورت در هر جای پروژه که عمل drag and drop را انجام دهیم تنها موجب جابجایی لایه ی فعال می شود. نکته ی بسیار مهم: در صورتی که یکی از ابزارهای انتخاب فعال باشند و جابجایی (با drag کردن و یا استفاده از کلیدهای چهارجهته ی کیبورد) صورت پذیرد تنها ناحیه ی انتخاب شده جابجا می شود. اما در صورتی که ابزار Move Tool فعال باشد ناحیه ی انتخابی به علاوه ی محتویات داخل آن جابجا خواهد شد. ابزارهای انتخاب ناحیه ای به پایان رسیدند و سایر ابزارهای این بخش استثنا هستند. برای حذف بخش ناخواسته ی تصویر می توان از ابزار برش استفاده کرد. در صورت نیاز به پرسپکتیو نیز می توان از ابزار برش پرسپکتیو استفاده نمود. پس از کلیک کردن بر روی یکی از این دو ابزار با استفاده از ماوس ناحیه ی موردنظر را انتخاب کرده و کلید اینتر را می فشاریم. همچنین می توان از طریق دکمه ی تیک واقع در نوار تنظیمات ابزار این کار را انجام داد. برای انصراف نیز می توان از کلیدی با علامت ممنوع که در کنار همان تیک قرار دارد استفاده کرد. پس از انتخاب بخش موردنظر با کمک هشت گیره ی ظاهر شده در اطراف آن می توان نسبت به تغییر اندازه ی بخش و ایجاد نقاط گریز (در ابزار برش پرسپکتیو) و چرخش تصویر اقدام نمود. نقطه ی مرکزی ناحیه مرکز ثقل است که با جابجایی آن و چرخاندن تصویر می توان محور چرخش را حول آن نقطه قرار داد. نسبت طول به عرض را هم می توان در نوار ابزار تعیین کرد. نکته ی جالب اینجاست که می توان با ابزار انتخاب مستطیلی ناحیه ای را انتخاب و سپس با انتخاب ابزار برش و فشردن اینتر (و یا کلید تیک) به بریدن تصویر اقدام نمود. از ابزار برش برای گسترده کردن بوم نیز استفاده می شود. کافی است که گیره ی موردنظر را به جای کشیدن به داخل پروژه و کوچک کردن آن، رو به بیرون بکشیم. با ابزار قطره چکان می توان رنگ ناحیه ای از تصویر را با کلیک بر روی آن به عنوان رنگ پس زمینه انتخاب کرد. این رنگ می تواند در استفاده از سایر ابزارها کمک رسان باشد. پس از کلیک بر روی یک نقطه رنگ آن نقطه به عنوان رنگ پیش زمینه ذخیره می شود. اگر کلید Alt را نگه داشته باشیم رنگ به عنوان رنگ پس زمینه ذخیره می گردد. اگر بر روی مربع رنگی موجود در جعبه ابزار کلیک کنیم پنجره ی استخر رنگ (Color Picker) گشوده و انتخاب رنگ با دقت بیشتری انجام خواهد پذیرفت. در پایان معرفی تمام ابزارها به بررسی استخر رنگ می پردازیم. با استفاده از ابزار خط کش می توان فاصله ی دو نقطه در تصویر را به دست آورد. برای این کار پس از انتخاب ابزار با ماوس از یکی از نقطه ها به نقطه ی دیگر drag می کنیم (کشیدن از مبدأ تا مقصد). فاصله، زاویه و سایر مشخصات آن دو نقطه در نوار تنظیمات ابزار نوشته خواهد شد. برای یادداشت گذاری در فتوشاپ از این ابزار استفاده می شود. این ابزار تنها برای راحتی کار گرافیست بوده و در کار نهایی تاثیری نخواهد داشت. برای استفاده از این ابزار بر روی نقطه ی مدنظر پروژه کلیک می کنیم. ابزار شمارش نیز همانند ابزار قبلی نتیجه ای در کار نهایی نخواهد داشت و برای شماره گذاری استفاده می شود. ابزارهای نقاشی: از این ابزارها برای طراحی و تغییراتی مثل روتوش استفاده می شود. با استفاده از ابزار روتوش موضعی می توان جزئیات کوچک مثل خال، چین و چروک، نوشته های ناخواسته و... را روتوش نمود. برای این کار کافیست که با ماوس روی ناحیه ی موردنظر کلیک کنید. در حالتی که ناحیه ی نیازمند روتوش وسیع تر و حساس تر است و هوشمند عمل کردن برنامه کارایی لازم را ندارد از ابزار روتوش عادی استفاده می کنیم. طرز کار ابزار به این شکل است که کلید Alt را فشرده و نقطه ای را با کلیک کردن انتخاب می کنیم. سپس با قلم موی این ابزار شروع به پاک کردن بخش ناخواسته ی تصویر می نماییم. پیکسل های ناحیه ای که با Alt انتخاب شده اند جایگزین شده و تصویر ترمیم می گردد. با استفاده از ابزار وصله می توان ناحیه ای را انتخاب نمود و نسبت به ترمیم آن اقدام کرد. این ناحیه می تواند توسط یکی از ابزارهای انتخاب صورت بگیرد و یا توسط خود ابزار که شبیه به Lasso Tool (انتخاب یک بخش به صورت کشیدن حاشیه با ماوس) عمل می کند (البته توصیه ی ما این است که ابتدا ناحیه ی انتخابی را با ابزار دیگری مشخص کرده و سپس از این ابزار استفاده کنید. چرا که ابزار Lasso Tool تنها برای ترسیم با قلم نوری و... تعبیه شده است و با ماوس کارایی زیادی ندارد). بعد از انتخاب می توان ناحیه ی ایجاد شده را drag کرده و بر روی بخشی از تصویر که قصد داریم ترمیم از روی آن صورت گیرد رها کنیم. با استفاده از ابزار جابجا کردن شی و حذف آن از ناحیه ی اولیه می توان بخشی از تصویر را انتخاب کرده و آن را به ناحیه ی دیگری از تصویر منتقل کنیم. ضمن آن که جای خالی به وجود آمده به صورت هوشمند روتوش می شود. اولین و مهم ترین نکته ای که درباره ی براش باید دانسته شود این است که در هنگام کار با آن لایه ی جدیدی ایجاد نمی شود و در صورتی که ادغام نشدن آن با لایه ی قبلی حائز اهمیت است باید برای ساختن لایه ی جدید اقدام نمود. در این باره در بخش لایه ها توضیح داده شده ولی به دلیل اهمیت بالای آن در این جا هم اشاره شد. در نوار ابزار براش دو چیز را بررسی می کنیم. یک این که در قسمت Opacity میزان شفافیت (محو بودن) به درصد نوشته شده است. هر چه این عدد بزرگتر باشد شفافیت کمتر است و جزئیات بیشتری از پشت آن دیده می شود و دیگر آن که با کلیک بر روی پنجره ی فوق باز می شود که در ادامه توضیح داده خواهد شد: با چرخاندن کمان سمت چپ پنجره می توان انحراف براش را تعیین کرد. بزرگی قلم مو به پیکسل در جعبه متنی نوشته شده است که با لغزاندن نوار Size می توان آن را تغییر داد (ماکزیمم آن 5000 است که در نسخه های قبلی 2500 بود). با کلیک بر روی فلش کنار جعبه متن می توان آن را به سایز اصلی خودش بازگرداند (البته در مورد براش هایی که خاصیت برداری دارند یعنی بزرگ شدن آن ها لطمه ای به کیفیت آن ها نمی زند چنین فلشی وجود ندارد). با استفاده از چرخ دنده ی موجود در سمت راست و بالای پنجره می توان اقدام به ذخیره و یا بارگذاری براش های خارجی نمود. البته راه آسان تر لود کردن براش ها در فتوشاپ دو بار کلیک بر روی فایل آن ها است. با این کار برنامه ی فتوشاپ باز شده و براش های اضافه شده در لیست قابل مشاهده خواهند بود. فرمت این فایل ها abr است و به آسانی در اینترنت یافت می شوند. رنگ براش با استفاده از استخر رنگ تعیین می شود. پنجره ی براش ها همچنین با راست کلیک بر روی پروژه توسط ابزار براش نیز قابل باز شدن (به صورت شناور در نقطه ی کلیک شده) است. رنگ براش رنگ پیش زمینه است که می توان آن را تغییر داد. ابزار مداد شباهت زیادی به براش دارد و می توان گفت همان ابزار براش با مقیاسی کوچک تر است. با استفاده از قلم رنگ کننده (Color Replacement Tool) می توان بخشی از تصویر را به رنگ دلخواه در آورد. تفاوت این ابزار با براش این است که با استفاده از این ابزار تنها رنگ عوض می شود و تصویر تغییری نمی کند. رنگ این ابزار نیز با استفاده از استخر رنگ قابل تغییر است. همان طور که مشاهده می شود با ابزار قلم رنگ کننده کم رنگ و پررنگ بودن پیکسل تغییری نکرده و تنها رنگ آن تغییر می کند. ابزار پاک کن برای پاک کردن به کار می رود!! و می توان شکل و اندازه ی آن را از نوار ابزار و لیست براش ها انتخاب کرد. براش ها علاوه بر کشیدن در ابزارهایی مثل پاک کن و حتی ابزارهای ترمیمی نیز قابل استفاده اند! پاک کن جادویی یک پاک کن هوشمند است که با کلیک کردن توسط آن بر روی ناحیه ای از تصویر بخش ناخواسته به صورت هوشمند حذف می شود. (در جایی خواندم که این ابزار برابر است با ابزار چوب جادویی به علاوه ی فشردن کلید Delete! یعنی در واقع این ابزار همان بخش هایی را حذف می کند که چوب جادویی انتخاب می کند. در صورتی که این جمله تقریباً درست است! علت کاملاً درست نبودن آن هم توضیحات پیچیده ای است که دانستن آن چندان اهمیتی ندارد. یعنی شما این جمله را درست در نظر بگیرید!) تدارج رنگ به معنی محو شدن دو یا چند رنگ در همدیگر به صورت تدریجی است. تدارج رنگ می تواند به صورت یک خط صاف، حلقوی و یا دایره ای باشد. به بررسی نوار گرادیانت می پردازیم: با کلیک بر روی فلش طیف رنگی در سمت چپ نوار می توان چند نمونه از گرادیانت های آماده ی فتوشاپ را مشاهده و استفاده نمود. پنج آیکون بعدی مربوط به رسم گرادیانت به صورت عمودی، حلقوی، دایره ای، افقی و مربعی هستند. هر کدام از آن ها را انتخاب نموده و با رسم خط بر روی محیط پروژه آن ها را امتحان کنید. در قسمت Opacity نیز می توان میزان شفافیت (محو بودن) گرادیانت را مشخص نمود. با کلیک بر روی خودِ طیف رنگی (نه فلش کنار آن)، پنجره ی گرادیانت ادیتور (Gradient Editor) باز می شود که به ما امکان ساخت گرادیانت دلخواه را می دهد. رنگ های اولین گرادیانت (ردیف اول سمت چپ) به طور پیش فرض رنگ های پیش زمینه و پس زمینه هستند. با کلیک بر روی گیره های پایینی نوار رنگی و سپس کلیک بر روی مستطیل هم رنگی که در کنار عبارت Color (در پایین همان نوار) پدید می آید، استخر رنگ برای انتخاب رنگ موردنظر باز می شود. با استفاده از سطل رنگ می توان کل بخش موردنظر را با یک کلیک رنگ کرد. این سطل همانند سطل رنگ نقاشی ویندوز کار می کند و ابزاری چندان حرفه ای (از نظر من) به حساب نمی آید. با استفاده از ابزار مات کردن می توان به مات کردن بخشی از تصویر پرداخت. می توان برای دقت بیشتر ابتدا با یک ابزار انتخاب، ناحیه ی موردنظر را انتخاب کرد تا سایر بخش ها مات نشوند. ابزار تیزکن برای نمایش جزئیات ناحیه ای مات شده است (برعکس ابزار مات کردن). این ابزار تا حدودی می تواند یاری رسان باشد. ابزار لکه دار کردن شبیه ابزار مات کردن است. با این تفاوت که مات شدگی جهت دار خواهد بود؛ مثل کشیدن انگشت بر روی تابلوی رنگ و روغن خیس. آیکون ابزار نیز این گفته را تصدیق می کند. ابزارهای متن و بردار: از این ابزارها برای نوشتن متن و یا کشیدن بردارها و مسیرهای برداری استفاده می شود. در این کتاب وارد مبحث بردارها نمی شویم و به بررسی نسبتاً طولانی ای از متن در فتوشاپ اکتفا می کنیم که بخشی از آن در ادامه و بخش مفصل تر آن در فصل کار با متن بیان خواهد شد. هدف فتوشاپ رو از دو تا ابزار آخری فهمیدین به منم خبر بدین!!!!!!!!! برای تایپ در یک نقطه ابزار تایپ افقی را انتخاب کرده و کلیک می کنیم. نوع فونت و اندازه ی متن و چینش آن (راست چین، وسط چین یا چپ چین) از طریق نوار ابزار قابل کنترل است. فاصله ی سطور و کاراکترها از هم، چسبیدگی حروف به هم و سایر موارد از طریق پنل کاراکتر قابل تنظیم است که در بخش کار با متن توضیح داده خواهد شد. برای نوشتن متن در یک باکس کافی است که پس از انتخاب ابزار تایپ به جای کلیک کردن مستطیل موردنظر (باکس) را با ماوس بکشیم. با این کار ادامه ی متن تا لایتناهی نمی رود (!) و پس از رسیدن به آخر باکس شکسته می شود. استخر رنگ (Color Picker): در فتوشاپ همواره دو رنگ در حافظه ذخیره و در مواقع نیاز استفاده می شوند. پیش زمینه (foreground) و پس زمینه (background) که البته پیش زمینه استفاده ی بیشتری دارد. در حالت پیش فرض پیش زمینه مشکی و پس زمینه سفیدرنگ است. با کلیک بر روی فلش دو جهته جای رنگ های پیش زمینه و پس زمینه عوض می شود و با کلیک بر روی دو مربع کوچک (در سمت پایین و چپ عکس) رنگ ها به حالت پیش فرض (پیش زمینه مشکی و پس زمینه سفید) باز می گردند. با کلیک بر روی هر کدام از مربع های پیش زمینه و یا پس زمینه، پنجره ی استخر رنگ برای انتخاب رنگ آن باز می شود. رنگین کمان به صورت نواری عمودی در این پنجره گنجانده شده که شروع کار است. پس از انتخاب رنگ موردنظر از نوار عمودی می توان در مربع بزرگ به جزئیات بیشتری پرداخت. در ضلع سمت چپ این مربع طیف سفید تا سیاه، در ضلع بالای این مربع طیف سفید تا رنگ انتخابی در رنگین کمان، در ضلع سمت راست طیف رنگ انتخابی تا سیاه و در ضلع پایینی رنگ سیاه مطلق داریم. رنگ نهایی از برآیند این چهار تدارج رنگ در این صفحه خواهد بود. در بخش new رنگ انتخاب شده و در بخش current رنگ قبلی (پیش زمینه یا پس زمینه) قابل مشاهده است. در صورت تمایل به انتخاب شدن رنگ قبلی در صفحه ی مختصات می توان بر روی باکس current یک بار کلیک کرد. در صورتی که امکان چاپ رنگ توسط پرینترهای رنگی نباشد، اخطار به صورت یک علامت خطر کوچک نمایش داده شده و نزدیک ترین رنگ قابل چاپ را توصیه می کند که با کلیک بر روی آن جایگزین رنگ فعلی می گردد. نکته ی جالب استخر رنگ این است که در هنگام باز بودن این پنجره فلش ماوس به ابزار قطره چکان تبدیل خواهد شد که امکان انتخاب رنگ از هر کجای صفحه را فراهم می کند (حتی خارج از پنجره ی فتوشاپ!! این خیلی جالب است. یعنی شما می توانید برای مثال رنگ نوار استارت خود را هم وارد فتوشاپ کنید. البته برای این کار باید در حالی که قطره چکان در داخل فتوشاپ است کلیک کرد و نگه داشت و سپس به نقطه ی موردنظر drag کرد). در صورتی که در پروژه ای خاص چند رنگ استفاده ی مکرر و مداوم دارند می توان با بهره گیری از پنل swatches که حکم پالت نقاش را دارد چند رنگ فوق را ذخیره و با یک کلیک از آن ها استفاده کرد. برای اضافه کردن رنگ خود (پیش زمینه) به این پنل کافی است در کنار آخرین رنگ یک بار کلیک کنید و برای رنگ خود نامی انتخاب کنید. نکته: در صورتی که هنوز به تسلط کافی برای ساخت رنگ با استخر رنگ نرسیده اید تا آن زمان رنگ های موردنیاز خود را از این پنل بگیرید. درباره ی RGB و CMYK و کد هگزادسیمال که در کنار کاراکتر نامبرساین (#) قرار دارد در بخش «سایر قابلیت های فتوشاپ» توضیح داده شده است. این قسمت یکم زیاد شد خسته شدم نظر سوال در خدمتیم توی این تاپیک منتظریم: http://answercenter.ir/topic/7878-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4-%D9%81%D8%AA%D9%88%D8%B4%D8%A7%D9%BE-%D8%A7%D8%B2-%D8%B5%D9%81%D8%B1-%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%B4-%D9%88-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE/

خب برو بریم واسه فصل دوم چرا هیشکی نظری نداده؟؟؟؟ فصل دوم، ابزارها: یکی از مهم ترین پنجره های فتوشاپ، پنجره ای است به نام جعبه ی ابزار که در زیر مشاهده می کنید. جعبه ی ابزار در این تصویر دارای دو ستون است. ولی به احتمال زیاد این جعبه در فتوشاپ شما تنها یک ستون دارد. برای دو ستونه کردن جدول کافی است بر روی پیکان کوچکی که در بالای جعبه ابزار قرار دارد () کلیک کنید تا ستون مضاعف شود. برای برگرداندن به حالت قبلی نیز کافی است مجدداً روی همان پیکان کلیک کنید. حالت دو ستونه برای راحتی کار توصیه می شود. با کلیک بر روی هر ابزار فلش ماوس (cursor) تبدیل به آن ابزار می گردد. هر کدام از ابزارها دارای کلید میانبری هستند. اگر ماوس را بر روی یکی از این ابزارها نگه داریم نام آن ابزار به همراه کلید میانبرش در داخل یک پرانتز نوشته می شود. برای مثال کلید میانبر ابزار gradient حرف G می باشد و این بدین معناست که با فشردن این حرف از صفحه کلید ابزار نامبرده فعال می گردد. در سمت راست و پایین برخی از ابزارها مثلث کوچکی قرار دارد و این یعنی ابزار موردنظر دارای زیرمجموعه می باشد. برای دیدن زیرمجموعه ی هر ابزار بر روی آن راست کلیک کرده و یا کلیک کرده و نگه می داریم. سپس از منوی آبشاری باز شده ابزار موردنظر خود را انتخاب می کنیم. ابزارهای انتخاب: در فتوشاپ برای جدا کردن بخشی از تصویر که می خواهیم تنها تغییرات در آن ناحیه صورت پذیرد از انتخاب کردن استفاده می کنیم. مثلاً برای تغییر رنگ موهای یک سوژه در تصویر، ناچاریم که موهای او را «انتخاب» کنیم. در غیر این صورت رنگ تمام تصویر تغییر می کند. برای منتقل کردن یک شخص به یک تصویر دیگر، باید او را «انتخاب» کنیم. در غیر این صورت پیرامون تصویر قبلی هم به تصویر اولیه منتقل می شود. ابزارهای این بخش (به جز چند استثنا) همگی برای انتخاب ناحیه ای از تصویر هستند. ماهیت ناحیه ی انتخابی به ابزار استفاده شده هیچ ارتباطی ندارد و تفاوت ابزارهای فوق تنها در روش انتخاب ناحیه ی انتخابی است. برای مثال یکی از این ابزارها به صورت شابلونی دایره ای بخشی از تصویر را انتخاب می کند، دیگری مستطیل، یک ابزار دیگر امکان انتخاب اشیاء نامنظم را فراهم می سازد و... برای امتحان هر یک از ابزارهایی که در ادامه توضیح داده می شود یک عکس باز کرده و بر روی آن عمل انتخاب قسمتی را انجام دهید. از قسمت ابزارهای نقاشی براش (قلم مو) را انتخاب کرده و در داخل و خارج ناحیه ی انتخابی اقدام به نقاشی کنید. متوجه عمل نکردن این ابزار (و هر ابزار دیگری) در خارج از ناحیه ی انتخابی خواهید شد. به بررسی اغلب ابزارهای موجود در این بخش می پردازیم. دقت کنید که بیشتر این ابزارها در گروه زیرمجموعه هستند و برای مشاهده و انتخاب آن ها باید بر روی ابزارهایی که زیرمجموعه دارند راست کلیک کرد (و یا کلیک کرد و نگه داشت). همان طور که قبلاً هم گفته شد در سمت چپ و پایین چنین ابزارهایی مثلث کوچکی به نشانه ی وجود زیرمجموعه وجود دارد. با نگه داشتن کلید شیفت هنگام انتخاب بخشی به صورت مستطیل یا بیضی می توان نسبت طول و عرض شکل را به صورت برابر حفظ کرد (یعنی مربع و دایره کشید). طرز کار با ابزار انتخاب چندضلعی به صورتی است که با کلیک بر روی یک نقطه انتخاب کردن شکل را آغاز می کنیم. بعد از جابجا کردن ماوس به نقطه ای دیگر خطی از نقطه ی اولیه به این نقطه کشیده می شود (یک ضلع چندضلعی) که با یک بار دیگر کلیک کردن نقطه ی کلیک شده در جای خود فیکس می شود (یک رأس چندضلعی شکل می گیرد) و می توان اضلاع بیشتری به شکل اضافه کرد. این ابزار کارآمدترین ابزار انتخاب در فتوشاپ است. با دوبار کلیک کردن آخرین نقطه ی فیکس شده به نقطه ی اول وصل می شود و شکل بسته ای تشکیل می گردد که همان ناحیه ی انتخابی است (برای وصل شدن نقطه ی اول و آخر در ابزار فاقد خاصیت چندضلعی و آهنربایی (ابزار اول) کافی است کلید ماوس را رها کنید). برای حذف آخرین نقطه ی فیکس شده در هر مرحله نیز کافی است یک بار کلید Backspace فشرده شود. ابزار انتخاب مغناطیسی نیز زمانی به کار می رود که مرز بین شکل موردنظر و پس زمینه کاملاً مشهود باشد. این ابزار از طریق اختلاف رنگ پیکسل ها مرز ناحیه ی انتخابی را به صورت هوشمند مشخص می کند. با استفاده از ابزار انتخاب سریع می توان ناحیه ی انتخابی را با قلم مو مشخص کرد. این ابزار از اختلاف رنگ پیکسل ها استفاده می کند. برای انتخاب یک شکل بسیار مشخص و واضح که تفاوت آن با پیکسل های پس زمینه بسیار مشخص است می توان از چوب جادویی استفاده کرد. تنها با یک کلیک چوب جادویی بر روی یک نقطه پیکسل های مشابه به حالت انتخاب در خواهند آمد. میزان حساسیت چوب جادویی را می توان در نوار ابزار و Tolerance انتخاب کرد. هر چه عدد تولرانس کمتر باشد پیکسل های کمتری انتخاب خواهند شد و ناحیه ی انتخابی کوچک تر و دقیق تر خواهد بود. چند نکته درباره ی ناحیه ی انتخابی (در حالت های فوق نوع ابزار انتخاب ناحیه هیچ اهمیتی ندارد): ● برای جابجا کردن ناحیه ی انتخابی می توان آن را با ماوس drag نموده و یا از کلیدهای چهارجهته ی کیبورد استفاده نمود. برای سریع تر جابجا شدن تصویر می توان در هنگام استفاده از کلیدهای چهارجهته کلید Shift را نگه داشت. همچنین در صورتی که راستای جابجایی تنها در یک جهت باشد یعنی تنها یکی از مقادیر x و y محور مختصات تغییر و یا قدرمطلق هر دو به یک اندازه تغییر کند و راستای جابجایی بر قطرهای مربعی فرضی باشد (مثل حرکات ممکن برای مهره ی وزیر شطرنج!!) می توان کلید Shift را نگه داشته و نسبت به جابجایی اقدام نمود. ● برای خارج نمودن ناحیه ای از حالت انتخاب بر روی ناحیه ی انتخاب نشده ای از تصویر و یا فضای خالی خاکستری رنگ یک بار کلیک و یا بر روی آن راست کلیک نموده و Deselect را انتخاب می کنیم. ● برای انتخاب کل تصویر در حالی که یکی از ابزارهای انتخاب فعال است کلیدهای Ctrl+A را فشار می دهیم. ● برای حذف کردن ناحیه ای پس از انتخاب آن کلید Delete را فشار می دهیم. در این باره در قسمت لایه ها توضیحات بیشتری خواهیم داد. ● برای افزودن قسمت هایی به ناحیه ی انتخاب شده کلید Shift را فشرده و ناحیه ی موردنظر را انتخاب می کنیم. ● برای کاستن قسمت هایی از ناحیه ی انتخاب شده کلید Alt را فشرده و ناحیه ی موردنظر را انتخاب می کنیم. ● برای اشتراک گیری بین ناحیه ی انتخاب شده از قبل و ناحیه ی مدنظر فعلی دو کلید Alt و Shift را به طور همزمان فشرده و اقدام به اشتراک گیری دو ناحیه می کنیم. نکته: افزودن، کاستن و اشتراک گیری بین دو ناحیه ی انتخابی از طریق نوار ابزار تمام ابزارهای انتخاب نیز امکان پذیر است. در نوار ابزارِ ابزارهای انتخاب چهار آیکون (برای حالت عادی، افزودن، کاستن و اشتراک گیری) وجود دارد که این امکان از طریق انتخاب آن ها صورت می پذیرد. ● برای انتخاب ناحیه ی مکمل ناحیه ی انتخاب شده (معکوس کردن نواحی انتخاب شده و انتخاب نشده) در حالی که یکی از ابزارهای انتخاب فعال است بر روی آن راست کلیک کرده و گزینه ی Select Inverse را انتخاب می کنیم. ● برای محو کردن حاشیه های ناحیه ی انتخابی بر روی ناحیه راست کلیک کرده و Feather را انتخاب می کنیم. هر چه این عدد بزرگ تر باشد میزان محو شدگی بیشتر است. ادامه دارد توی این تاپیک منتظریم: http://answercenter.ir/topic/7878-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4-%D9%81%D8%AA%D9%88%D8%B4%D8%A7%D9%BE-%D8%A7%D8%B2-%D8%B5%D9%81%D8%B1-%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%B4-%D9%88-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE/

فصل اول، آشنایی کلی با رابط کاربری: Adobe Photoshop CC (Microsoft Windows) interface بعد از باز کردن فتوشاپ بسته به نسخه ی نصب شده بر روی سیستم خود با محیطی شبیه به تصویر بالا مواجه می شوید. بهتر است که از نسخه ی CS3 به بالا استفاده کنید تا اولاً از امکانات روز این نرم افزار بهره مند شوید و ثانیاً مغایرتی با روند آموزش نرم افزار به دلیل قدیمی بودن نسخه ی نصب شده بر روی سیستم خود نداشته باشید. لازم به ذکر است که نسخه ی CC بر روی سیستم عامل ویندوز XP نصب و اجرا نمی شود و در صورت وجود این سیستم عامل بر روی پارتیشن خود، شما ملزوم به نصب نسخه ی قبلی فتوشاپ یعنی CS6 هستید که البته فرق چندانی با این نسخه ندارد. دقت کنید که حتماً درایور کارت گرافیک شما نصب و ترجیحاً در آخرین آپدیت خود باشد. زیرا ممکن است که برخی امکانات سنگین فتوشاپ مثل سه بعدی سازها در صورت عدم سازگاری کارت گرافیک غیرفعال شوند. با هم به بررسی موارد شماره گذاری شده می پردازیم تا بیشتر با رابط کاربری فتوشاپ آشنا شویم: 1- منو: فرامینی که در فتوشاپ قرار دارند اغلب در منو جای گرفته اند. با کلیک بر روی هر کدام از این یازده آیتم (که تا قبل از نسخه ی CS4 ده آیتم بودند و آیتم 3D وجود نداشت) منوی آبشاری مربوط به آن کلید باز می شود. فرامین مهم همیشه یک کلید میانبر دارند. مثلاً با کلیدهای میانبر Ctrl+S پروژه ی فعال ذخیره می شود. کلیدهای میانبر همواره در کنار دستور خود در منوی آبشاری نوشته شده اند. امکان تغییر میانبرها نیز با گزینه ی Keyboard Shortcuts در منوی Edit وجود دارد که دستکاری آن چندان توصیه نمی شود. در جدولی در اواخر کتاب مهم ترین میانبرهای فتوشاپ آورده شده اند. 2- جعبه ی ابزار: ابزارهای فتوشاپ که برای کشیدن، نوشتن، جابجا کردن، برش و... لازم اند همگی در این بخش قرار دارند. این پنجره یکی از مهم ترین پنجره های فتوشاپ است. جعبه ی ابزار در فصل 2 اختصاصاً بررسی شده است. 3- نوار ابزار: با کلیک بر روی هر ابزار، تنظیمات آن ابزار در نواری پایین منوی اصلی فتوشاپ قرار می گیرد. 4- پنل های فتوشاپ: می توان پنل های فتوشاپ را عملگرهای گرافیکی کوچک و سودمندی در نظر گرفت که هر کدام وظیفه ی خاصی دارند. لیست تمامی پنل های فتوشاپ در بخش Window منو قرار دارند که با کلیک بر روی هر کدام در صورت نبود آن پنل، بر روی صفحه ظاهر می گردد و بالعکس. پنل ها را همچنین می توان به صورت گروهی (یک پنل با چند سربرگ) نیز مرتب کرد. برای این کار یک پنل شناور را با ماوس به سمت سربرگ های یک پنل گروهی می کشانیم. 5- پنل های کوچک شده: در صورتی که از پنلی استفاده نشود و وجود آن هم لازم باشد بهترین گزینه کوچک کردن آن است. در این صورت تنها آیکون آن نمایش داده می شود که با کلیک بر روی آن آیکون گستردگی می یابد. برای کوچک کردن یک پنل آن را با ماوس به منطقه ی پنل های بسته شده می کشیم. نکته ی مهم در رابطه با پنل های کوچک و گسترده و حتی جعبه ی ابزار و نوار ابزار این است که می توان هر کدام از آن ها را با ماوس جابجا کرده و تغییر مکان داد؛ می توان آن ها را مثل سایر پنجره های ویندوز به حالت شناور در آورد و یا با کوبیدن آن ها به لبه های پنجره ی اصلی فتوشاپ (به جز لبه ی پایینی) آن ها را به پنجره ی اصلی سنجاق کرد. لبه های موردنظر در این تصویر با رنگ قرمز نشان داده شده اند. 6- محیط کار: این فضای خالی و خاکستری رنگ، محیط کار ماست. محیطی که در آن تصویر جدیدی ایجاد می کنیم، به ویرایش یک پروژه می پردازیم و یا کارهای دیگری که می توان انجام داد. در این محیط است که ما با ابزارهای جعبه ی ابزار کار می کنیم؛ خروجی ما و نتیجه ی کارهایی که انجام داده ایم نیز در این فضا نشان داده می شود. می توان با فشردن کلید Tab همه ی پنل ها و جعبه ی ابزار را به طور موقت مخفی کرد و محیط کار بزرگتری در اختیار گرفت. می توان با فشردن مجدد Tab نیز همه چیز را به حالت اول بازگرداند. 7- چیدمان (Workspace): در فتوشاپ چند حالت برای چیدمان و موقعیت پنل ها وجود دارد که در هر کدام بسته به نوع استفاده ی ما از فتوشاپ پنل های کاربردی تر آن گسترده خواهند شد. از این چیدمان ها می توان عکاسی، تایپوگرافی و نقاشی را نام برد. از طریق گزینه های New Workspace و Delete Workspace نیز می توان اقدام به ایجاد و حذف چیدمان هایی کرد که توسط کاربر و با سلیقه ی او هستند. در صورتی که یکی از چیدمان های فتوشاپ توسط کاربر تغییر کرده باشد با استفاده از گزینه ی Reset Workspace می توان آن را به حالت قبلی بازگرداند. حالت پیش فرض یعنی Essentials برای افراد مبتدی مناسب ترین است. ایجاد اولین پروژه ی فتوشاپ: برای ایجاد یک پروژه ی جدید از منوی File گزینه ی New را انتخاب کرده و یا کلیدهای میانبر Ctrl+N را فشار دهید (استفاده از کلیدهای میانبر به علت سرعت بیشتر در فتوشاپ توصیه می شود). پنجره ی زیر باز می شود. با هم این پنجره را بررسی می کنیم: در بخش Name نام پروژه ی خود را وارد می کنیم. این کار را حتماً انجام دهید تا در آینده ده ها کار بی نام (Untitled) نداشته باشید که برای دیدن محتویات هر کدام نیاز به باز کردن آن و اتلاف وقت زیادی باشد (مثل من!!! ). در ادامه ابتدا به بررسی اجزای Preset که درون کادر خاکستری رنگ قرار گرفته اند می پردازیم و بعد از آن مفهوم Preset را بیان خواهیم کرد. در بخش Width طول تصویر (محور x) و در بخش Height عرض تصویر (محور y) را به دلخواه وارد کنید و یا اگر پروژه ی خاصی در ذهن ندارید بر روی Default Photoshop Size باقی بگذارید و یا اگر Preset بر روی گزینه ی دیگری است آن را به Default Photoshop Size تغییر دهید. در مقابل اندازه ی طول و عرض، واحد آن ها ذکر شده است (مثل سانتی متر، میلی متر، پیکسل و...). گزینه ی بعدی تراکم پذیری (Resolution) است که واحد آن dpi (مخفف dot per inch به معنی نقطه در اینچ) می باشد. بهترین اندازه برای کارهای چاپی 300 است و برای سایر تصاویر که تنها در مانیتور نمایش داده می شوند 70 نیز کفایت می کند. عدد 300 عددی استاندارد در چاپ کار است و سایز پروژه ی چاپ شده در این حالت دقیقاً به اندازه ای که گفته شده است خواهد بود. یعنی اگر سایز پروژه را 10 سانتی متر در نظر گرفته باشیم تنها در صورتی که این عدد برابر 300 باشد به همین اندازه ی 10 سانتی متر چاپ خواهد شد. در رابطه با Color Mode بحث بسیار است. تا همین حد که برای کارهای کامپیوتری (تنها نمایش در مانیتورها) از گزینه ی RGB و برای کارهای چاپی از گزینه ی CMYK استفاده می شود. در بخش های بعدی به تکمیل این مبحث می پردازیم. در صورتی که قصد دارید کار نهایی شما دارای پس زمینه ی سفید باشد گزینه ی Background Contents را بر روی White قرار دهید و در غیر این صورت بر روی Background Color قرار دهید تا کار جدیدی با رنگ پیش زمینه داشته باشید (رنگ پیش زمینه و پس زمینه در ادامه توضیح داده خواهد شد). در صورتی هم که قصد دارید تصویر هیچ پس زمینه ای نداشته باشد از گزینه ی Transparent استفاده کنید. تفاوت تصویری بدون پس زمینه و تصویری با پس زمینه ی سفید که ممکن است در بسیاری از جاها اشتباه گرفته شوند با شکل در زیر نشان داده شده است (حاشیه ی هر تصویر با رنگ قرمز مشخص گشته است). تصویری بدون پس زمینه تصویری با پس زمینه ی سفید نکته ی مهمی که باید دانسته شود تفاوت میان پیکسل سفید و «عدمِ» وجود پیکسل است. تصویری با پس زمینه ی سفید ممکن است بر روی کاغذ سفید و یا صفحه ی وب سفید رنگ تفاوتی با تصویر بدون پس زمینه نداشته باشد ولی در جایی با رنگی غیر از سفید تفاوت خود را نشان خواهد داد. در گوشه ی سمت راست و پایین همین پنجره، در بخش Image Size اندازه ی تخمینی پروژه نوشته می شود. preset: ممکن است که اندازه، رزولوشن و به طور کلی تنظیمات مشخصی که در پنجره ی New وارد می کنیم به طور مکرر لازم به استفاده باشند. این امکان که مشخصات را برای استفاده های بعدی ذخیره کنیم Preset نام دارد. برای این کار ابتدا مشخصاتی را که قصد ذخیره ی آن را داریم وارد نموده و سپس بر روی کلید Save Preset کلیک می کنیم. امکان حذف presetها نیز با کلید Delete Preset وجود دارد. بعد از این کار می توان از منوی کشویی Preset، مشخصات مدنظر را انتخاب کرد. این منو علاوه بر شامل بودن Presetهای کاربر، سایزها و مشخصات دیگری هم دارد. مثل کاغذ A4 در بخش International Paper (که بعد از انتخاب این گزینه امکان انتخاب سایز در منوی کشویی پایینی (Size) وجود خواهد داشت؛ نه فقط در مورد International Paper بلکه در مورد همه ی گزینه هایی که زیرمجموعه دارند انتخاب زیرمجموعه از منوی کشویی Size صورت خواهد گرفت.) و یا رزولوشن های (HD (720p و (Full HD (1080p در بخش Film & Video. در صورتی که تصویری در حافظه ی RAM کامپیوتر موجود باشد (برای مثال از صفحه Print Screen گرفته باشیم)، preset به طور اتوماتیک بر روی گزینه ی Clipboard (که در مواقع عادی خاکستری رنگ و غیرفعال است) رفته و مقادیر طول و عرض برابر سایز تصویر نامبرده خواهد بود. در انتها بر روی کلید OK کلیک کرده و یا اینتر را فشار می دهیم. پروژه ی فتوشاپی ما ساخته شد. اگر دقت کنید پنجره ی این پروژه هم قابلیت شناور بودن و هم قابلیت سنجاق شدن به پنجره ی اصلی فتوشاپ را داراست؛ حتی می توان تعدادی از آن ها را با سربرگ ها گروه بندی کرد و حتی پنجره ی گروه نیز می تواند شناور شود. مزیت سنجاق (docked) کردن پنجره های فتوشاپ به پنجره ی اصلی این است که باعث مزاحمت نمی شوند! چون ممکن است پنجره های شناور روی پروژه بیایند. ولی پروژه همواره روی پنجره های سنجاق شده قرار می گیرد. آخرین مبحث این فصل، باز کردن یک پروژه ی قدیمی و یا یک عکس معمولی در فتوشاپ است. فرمت فایل های فتوشاپ PSD می باشد. سایر عکس ها نیز فرمت هایی نظیر JPG، PNG و... دارند که درباره ی آن ها توضیح داده خواهد شد. برای باز کردن یک فایل در فتوشاپ از منوی File گزینه ی Open را انتخاب کرده و یا از کلیدهای میانبر Ctrl+O استفاده می کنیم. راه دیگر باز کردن پنجره ی انتخاب فایل دو بار کلیک کردن (double click) بر روی محیط کار خالی و خاکستری رنگ است. اگر پروژه ای به پنجره ی اصلی فتوشاپ سنجاق شده است ابتدا با شناور کردن آن پنجره، فضای گفته شده را احیا کنید و سپس دو بار کلیک نمایید. برای Zoom in کردن (بزرگ نمایی) از کلیدهای Ctrl به علاوه ی کلید مثبت (+) و برای Zoom Out کردن (کوچک نمایی) از کلیدهای Ctrl به علاوه ی کلید منفی (-) استفاده می شود. نظرررررررررررر سوالللللللللللل توی این تاپیک منتظریم: http://answercenter.ir/topic/7878-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4-%D9%81%D8%AA%D9%88%D8%B4%D8%A7%D9%BE-%D8%A7%D8%B2-%D8%B5%D9%81%D8%B1-%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%B4-%D9%88-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE/

سلام. دقیقا یادمه فروردین سال هشتاد و نه بود که نهایت مهارت من توی گرافیک کامپیوتری به paint ویندوز خلاصه می شد یه روز رفتم پیش یکی از اقوام داشت با فتوشاپ کار می کرد گفتم: من هیچ وقت نتونستم با فتوشاپ کار کنم. خیلی پیچیده اس. اصن معلوم نیست چی به چیه! اونم گفت: فتوشاپ مثل یه نقاشه که باید بهش بگی چیکار کنه. وگرنه هر چقدر هم اون نقاش مهارت داشته باشه وقتی بهش نگی چیکار کنه به نظر چیز خاصی نمیاد. من از اون موقع شروع کردم به فتوشاپ و همین طور که بیشتر یاد می گرفتم (چقدرم یاد گرفتم خیر سرم ) بیشتر به حرفش پی می بردم. این موضوع مشکل شما هم هست؟ چون میخوام توی این تاپیک آموزش فتوشاپ رو جوری شروع کنم که تمام فوت و فنای این چند سال رو پوشش بده. همونطور که گفتم میخوام توی این تاپیک آموزش فتوشاپ رو از صفر شروع کنم و توضیحاتش رو به جایی برسونم که بعد از اون کسایی که طراحی بقیه باب میلشون نیست و دوست دارن با سلیقه ی خودشون طرح بزنن یه سر رشته بگیرن برای شروع کار با فتوشاپ و دنبال کردن و حرفه ای شدن در اون. توی این آموزش منبع من این کتابه: http://p30download.com/fa/entry/53585 این کتاب به قلم خودمه و حدود یک سال پیش نوشتمش. اگه خواستین می تونید پی دی اف اون رو از لینک بالا دانلود کنید. البته توضیحاتی که در ادامه می دم ممکنه کمی با کتاب فرق داشته باشه. همچنین خوشحال می شم سوالات مربوط به فتوشاپ خودتونو توی این تاپیک (http://answercenter.ir/topic/7878-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4-%D9%81%D8%AA%D9%88%D8%B4%D8%A7%D9%BE-%D8%A7%D8%B2-%D8%B5%D9%81%D8%B1-%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%B4-%D9%88-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE/) بپرسین بنده اگه بلد بودم جواب می دم. اگه از تاپیک استقبال بشه ادامه ی این مبحث رو به صورت تخصصی (که تو کتاب هم نگفتم) توی همینجا ادامه میدم و چند روز یک بار هم یه آموزش خوب میذارم مقدمه: فتوشاپ یکی از محصولات شرکت ادوبی (Adobe) است که برای سیستم عامل های Windows و Mac و به تازگی سیستم عامل های موبایل Android و iOS ارائه شده است. ابزارهای قدرتمند در عین سادگی و همچنین آسانی فتوشاپ این نرم افزار را بعد از انتشار نسخه ی 7 خود به شهرت زیادی رساند. تا حدی که این روزها لفظ فتوشاپ دیگر برای هیچ کس، حتی کسانی که با مفاهیم کلی رایانه هم آشنایی ندارند ناشناخته نیست و گاهی اوقات به اشتباه به ویرایش عکس، فتوشاپ می گویند. در صورتی که فتوشاپ یکی از هزاران برنامه ی ساخته شده برای ویرایش عکس است (و صد البته بهترین). اولین نسخه ی این نرم افزار در سال 1990 منتشر شد و آخرین نسخه ی این نرم افزار (در زمان نگارش کتاب) در سال 2015 میلادی. نسخه منتشر شده در سال 2013 چهاردهمین نسخه ی فتوشاپ می باشد و ادوبی از CC که مخفف عبارت Creative Cloud است در نامگذاری این نسخه از سری نرم افزارهای خود (که فتوشاپ هم عضوی از آن هاست) استفاده کرده است. از فتوشاپ در صنعت چاپ، طراحی وب، صفحه آرایی کتب و مجلات، روتوش عکس ها و... استفاده می شود. اما باید بدانیم که توانایی فتوشاپ کاملاً محصور به مهارت و سلیقه ی شخص است و با پذیرش این نکته می توان به بیان این مهم رسید: با فتوشاپ امکان «هر کاری» وجود دارد! در این کتاب قصد داریم این نرم افزار را به شیوه ای متفاوت آموزش دهیم. شیوه ای که در آن پس از خواندن مطالب کتاب بتوان به تعامل با رابط کاربری فتوشاپ پرداخت. از طرح مطالب خسته کننده و کلیشه ای پرهیز شده و در نگارش، صفحه آرایی، ویرایش و اولویت بندی ارائه ی مطالب نهایت وسواس به خرج داده شده است. مسلماً هیچ کاری بی عیب و ایراد نیست، ولی سعی می کنیم که آن ها را به حداقل برسانیم. به بهانه ی مقدمه، معرفی تمام نرم افزارهای ادوبی: به بهانه ی مقدمه قصد داریم سری نرم افزارهای ادوبی را به طور کامل معرفی کنیم. ادوبی دومین کمپانی بزرگ ساخت نرم افزار بعد از مایکروسافت است و فتوشاپ تنها یکی از نرم افزارهای این کمپانی است. (بدنه ی اصلی لیست نرم افزارها از ویکی پدیای انگلیسی گرفته شده و در ادامه هر کدام توضیحات مختصری داده ایم) Adobe Acrobat: مجموعه ای از نرم افزارها که به کاربر امکان ساخت فایل PDF را می دهند (PDF یکی از ابتکارات ادوبی است). همچنین Adobe Reader مشهور که روی بیشتر کامپیوترها نصب و معروف ترین PDFخوان حال حاضر است از این خانواده می باشد. Adobe Audition: ویرایشگر صدا Adobe Bridge: نرم افزاری که وابستگی زیادی به فتوشاپ دارد و حتی در منوی File فتوشاپ امکان باز کردنش وجود دارد! این نرم افزار مدیریت عکس ها (برای مثال ایمپورت کردن از دوربین دیجیتال و...) را بر عهده دارد. بسیاری از امکانات این نرم افزار قبلاً در فتوشاپ بوده که به تازگی از فتوشاپ حذف شده و به این نرم افزار اضافه شده اند. Adobe Dreamweaver: معروف ترین نرم افزار طراحی صفحات وب. این نرم افزار هم وابستگی زیادی به فتوشاپ دارد. به طوری که می توان کدهای CSS را در آن از Layer Style و استخراج و یا مسقیماً از فایل های PSD در طراحی سایت بهره گرفت. Adobe Edge: نرم افزاری برای ساخت محتوا بر پایه ی مرورگر Adobe Flash: غول انیمیشن سازی دو بعدی! اکثر تبلیغات اینترنتی را با این برنامه می سازند. ناگفته نماند که انیمیشن های Happy Tree Friends را هم که توانست اشک کودکان زیادی را درآورد (!) با این برنامه ساخته اند. این برنامه در اصل ساخت کمپانی نرم افزاری Macromedia بود که با خریده شدن این کمپانی توسط ادوبی به جرگه ی ادوبی پیوست. فرمت خروجی این نرم افزار swf است و فیلم های کم حجم flv هم از دیگر موهبت های این نرم افزار است. Adobe Illustrator: نرم افزار طراحی وکتور. این نرم افزار نتوانسته است موفقیت Corel DRAW (معروفترین نرم افزار کار با وکتور) را به دست آورد. Adobe InCopy: واژه پرداز Adobe InDesign: نرم افزاری برای صفحه آرایی مجلات و... Adobe Muse: نرم افزار طراحی وب بصری (WYSIWYG (خوانده می شود ویزی ویگ) مخفف What you see is what you get به معنی همان چیزی را که می بینید به شما تحویل می دهد) بدون تمرکز چندان بر روی کدنویسی Adobe Photoshop: !! Adobe Premiere: ویرایشگر ویدیو بریم برای قسمت اول آموزش نظرتونو حتما بگید ------------------------------------------------------------------- دانلود آخرین نسخه ی فتوشاپ + کرک